Η πιο αισιόδοξη εξέλιξη του 2008

Το 2007 ξεκίνησε και φεύγει με τους βίαιους θανάτους δυο «ιστορικών» ηγετών χωρών του μουσουλμανικού κόσμου. Αφ’ ενός την Πρωτοχρονιά του 2007 ο απόηχος του απαγχονισμού του για δεκαετίες δυνάστη του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν και πριν από τρεις ημέρες η στυγνή δολοφονία της αμφιλεγόμενης πρώην πρωθυπουργού του Πακιστάν Μπεναζίρ Μπούτο σόκαραν την υφήλιο που παρακολουθεί τα τεκτενόμενα στην ασιατική ήπειρο αλλά και παγκοσμίως. Σίγουρα οι απόψεις όσο αμφιθυμικές και να είναι δεν είναι οι ίδιες για τους δυο προαναφερθέντες ηγέτες, με τον Σαντάμ να φτάνει ζενίθ αντιδημοτικότητας. Όσο όμως μισητός και να ήταν σίγουρα οι σκηνές βίντεο κινητού τηλεφώνου του απαγχονισμού του που έκαναν το γύρο του internet και συνεπώς του κόσμου προκάλεσαν πρωτοφανές σοκ. Όπως και τις ημέρες που διανύουμε σε μια άλλη πολύπαθη μουσουλμανική χώρα, το Πακιστάν, προκάλεσε σοκ αλλά και αναταράξεις απρόβλεπτης εξέλιξης η εν ψυχρώ δολοφονία της επαναπατρισμένης ηγέτιδας του Λαϊκού Κόμματος και υποψηφίας στις προγραμματισμένες για τον Ιανουάριο εκλογές.
Δυστυχώς πέραν της απώλειας των δυο ηγετών τα αποτελέσματα από τον χαμό τους, και πώς θα μπορούσαν να είναι άλλωστε, απέβησαν πυροκροτητές δυσμενών εξελίξεων, βίας και ακόμα μεγαλύτερης αστάθειας στα δυο κράτη. Ίσως για το Πακιστάν είναι νωρίς να μιλήσει κανείς αλλά η κατάσταση ήταν δυσοίωνη ακόμα και πριν το χαμό της Μπούτο.
Δεν μπορεί όμως να μην παρατηρήσει κανείς πως ζούμε σε έναν κόσμο που αλλάζει. Δυο άνθρωποι οι οποίοι έχουν συνδεθεί όσο λίγοι με τις ιστορίες των χωρών που κυβέρνησαν, αλλά και του κόσμου του ίδιου, έφυγαν βίαια, αφήνοντας πίσω λαούς πεινασμένους, οργισμένους και σίγουρα λιγότερο ήρεμους, σίγουρους και αισιόδοξους για το μέλλον.
Το 2008 θα αποχωρήσει και ένας άλλος ηγέτης ο οποίος για οχτώ σχεδόν έτη συνέδεσε το όνομά του με πράξεις που θα θυμούνται πολλοί και για καιρό. Ο ηγέτης αυτός δεν θα φύγει βίαια εκτός απροόπτου αλλά με το πέρας της θητείας του ως προέδρου της υπερδύναμης. Ο βίος και πολιτεία του Τζωρτζ Μπους Τζούνιορ είναι γνωστά και σίγουρα αξέχαστα. Προσωπικό μου συμπέρασμα ότι όλη μαζί η οχτάχρονη θητεία του ήταν τόσο αιμοβόρα όσο του Σαντάμ και τόσο αδύναμη και αποτυχημένη στους στόχους της όσο της Μπούτο. Όμως στα πολιτισμένα έθνη οι ηγέτες φεύγουν έτσι. Αναρωτιέται κανείς αν θα’ πρεπε να υπάρχουν δικλίδες στη νομοθεσία και στους εκλογικούς νόμους ώστε να μπορούν να φύγουν πριν της ώρας τους από τους θώκους που κατέχουν άνθρωποι σαν τον Μπους. Και με την απορία θα μείνει.

Άι.... Βασίλη!!

-Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος!
-Κάτσε, έχουμε τρεις μέρες ακόμα, αν είναι όμως ο νέος έτος να είναι σαν τον παρόντα με βλέπω να τρέχω για ηρεμιστικά από των Φώτων.
-Γιατί;
-Τι γιατί μωρέ; Μου’ χουν γίνει τα νεύρα ζαρτιέρες. Έκατσα δυο βδομάδες να ηρεμήσω και αν δεν ανοίξω την telé και δεν πέσω πάνω σε πλάνο εκείνου του χοντρού τύπου με το μουστάκι κάτι κακό θα γίνει.
-Ποιού τύπου;
-Αυτού, μωρέ, που είναι σαν ταβερνιάρης στη Χασιά και που έσκασε σαν κιοφτές από τον 4ο και επέζησε; Έχω μάθει κάθε λεπτομέρεια. Η Μαριάννα Πυργιώτη μπροστά μου είναι Μπήλιω Τσουκαλά.
-Καλά για το Ζαχόπουλο λες; Εδώ έγινε της κακομοίρας, σκάνδαλα, μίζες, φάγανε εκατομμύρια του Υπουργείου Πολιτισμού και εσύ απαθής;
-Καλά να το δεχτώ, ότι έγινε η Αποκάλυψη. Εγώ τι φταίω που ανοίγω τηλεόραση και πέφτω συνέχεια πάνω στον ξάδερφο του Οβελίξ να μοιράζει βραβεία μέρα- νύχτα; Καλά άλλο πλάνο δεν έχουνε να ρίξουνε; Γιατί να μη ξέρω που τα μοιράζανε να πάω να πάρω κι εγώ που καημό το’ χει η μάνα μου που το τελευταίο Αριστείο μου ήταν Γ’ Γυμνασίου; Ο Ζαχόπουλος έχει πάρει πιο πολλά πλάνα αυτές τις γιορτές από τον Αϊ-Βασίλη! Και είναι και κονσέρβα. Άσε που όλα τα παιδάκια έχουν πάθει πολιτισμικό σοκ. Ρώτησα τον οχτάχρονο ανηψιό μου τι δώρο θέλει φέτος να του φέρει ο Αϊ-Βασίλης και μου λέει “έναν αποχαρακτηρισμό αρχαιολογικού χώρου”. Και του Αϊ-Βασίλη τα νεύρα τσατάλια, σύνολο δυο ως τώρα.
Άσε που έχω πάρει 5 κιλά.
-Αυτά είναι από τα γλυκά και τις γαλοπούλες.
-Σκατά. Κι αυτά από το σκάνδαλο Ζαχόπουλου είναι. Τον βλέπω πρώτο πλάνο μόλις ανοίξω τηλεόραση και έχω μια ακαταμάχητη έλξη να παραγγείλω κοκορέτσι, σπληνάντερο, κοψίδια και γενικότερα menu χασαποταβέρνας. Ε, και σπίτι είμαι, οπότε τα παραγγέλνω!
-Τώρα αυτός ο τύπος λένε ότι είχε κάνει τα τέρατα τόσα χρόνια. Επειδή ο ανηψιός σου δεν ξεχωρίζει το Ζαχόπουλο από τον Αϊ-Βασίλη και επειδή εσύ είσαι κοιλιόδουλος θα το αφήσουμε το θέμα να περάσει έτσι;
-Να το κάνετε το θέμα ό,τι θέλετε. Εγώ πειράζει που ο μόνος χοντρός που ανέχομαι να βλέπω στην τηλεόραση αυτές τις μέρες είναι ο Αϊ- Βασίλης κι αυτός σε περιορισμένες εμφανίσεις; Και τώρα που το θυμήθηκα, σ’ αφήνω γιατί έχω να γράψω και γράμμα.

“Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,

Είμαι σίγουρος πως μόνο εσύ με καταλαβαίνεις….”

2007 λόγοι για να πεις αντίο

Σε πάω ένα χρόνο πίσω, αναγνώστη, 30 Δεκεμβρίου του σωτηρίου 2006. Στις διακοπές μου στην Αθήνα ερχόμενος από Λονδίνο τότε, σε ένα τάνγκο μπαρ ή κάτι τέτοιο ξενέρωτο τελοσπάντων στο Κολωνάκι, με μια φίλη πίνουμε και συζητάμε για τη χρονιά που πέρασε κι αυτήν που ερχόταν. Η φίλη και μια αντιπαθέσταση υπεροπτικη καινούρια κολλητή της -από μια σειρά 4-5 διαδοχικών "κολλητών" της μες στο 2007- με διαβεβαιώνουν ότι τα άστρα και τα ζώδια συμφωνούν ότι το 2007 θα είναι δυσοιωνότερο από κάθε τελευταία χρονιά. Κάτι με τους αριθμούς, τα άστρα και συναφείς σολομωνικές που η δηθενιά του τρέντυ στυλ τούς επιτρέπει μέχρις ένα σημείο, μη σου πω το επιβάλλει κι όλας.
Έρχεται το 2007 λοιπόν, αναγνώστη, και ω του θαύματος οι προβλέψεις των δυο Μαγισσών της Σμύρνης επιβεβαιώνονται πέραν κάθε προσδοκίας. Από πού θες να το πιάσω; Αισθηματικά; Επαγγελματικά; Οικονομικά; Προσωπικά; Πάσης φύσεως -ικά σκατά! Επιστέγασμα η επιστροφή μου από την Αγγλία και η αναμονή κατάταξης στα ελληνικά στρατά, που όπως και να το κάνεις ευχάριστη εξέλιξη δεν τη λες, τη λες; Κατά τις δυο-τρεις επισκέψεις μου από το Λονδίνο λοιπόν κατά τη διάρκεια του 2007, η φίλη χαμένη στις δουλειές, τις υποχρεώσεις και τις παρέες με φίλες του προαναφερθέντος τύπου. Και σε διακοπές, εκδρομές και γενικότερα ό,τι μπορούσε να την κρατήσει από το να κάνει ένα βήμα για να με δει και να τα πούμε. Μόνη εξαίρεση το καλοκαίρι, όπου την είδα για να με ενημερώσει για το καινούριο της επαγγελματικό βήμα. Και μετά την μόνιμη επανεγκατάστασή μου στην Ελλάδα για να μου δώσει την πρόσκλησή μου για τα εγκαίνια του γραφείου της. Και για να δεις πως ο Θεός αγαπάει και το νοικοκύρη, που αυθαίρετα θα ορίσουμε εμένα ως τέτοιο, αναγνώστη μου, τα εγκαίνια πέφτουν μια μέρα μετά τα γενέθλιά μου. Στα οποία γενέθλια φυσικά προσκαλώ την εν λόγω φίλη, και η οποία δεν παρευρίσκεται διότι ένας εκ των τριών ιδιοκτητών του venue που τα έκανα είχε προ καιρού "θίξει ηθικά" την "κολλητή της" που περιέγραψα στην αρχή, και με την οποία εν τω μεταξύ είχαν πλακωθεί και δε μιλιόντουσαν πλέον. Έτερον εκάτερον. Για να δεις όμως τι παιδί κουμπί είμαι εγώ, αναγνώστη, παρευρίσκομαι στο εγκαίνιο την επόμενη μέρα, όπου σημασία δεν έχει η συμπεριφορά της φίλης μου, που ήταν ακραία whatsoever, αλλά το ότι από την ημέρα εκείνη και μέχρι το τέλος του έτους δεν έχει κουνήσει το δαχτυλάκι της για να με ξαναδεί.
Ίσως στο επόμενο επαγγελματικό της βήμα να λάβω μια πρόσκληση. Ίσως και όχι. Το σίγουρο είναι ότι καλύτερο από το να φεύγουν χρόνια που ήταν σκατά, είναι να φεύγουν από τη ζωή σου άνθρωποι που είναι σκατά. Βλέπεις καμιά φορά αυτοί διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ τα καημένα τα έτη είναι πολύ αξιόπιστα. Κρατάνε μόνο 365 μέρες και έξω απ' την παράγκα. Άντε μια μέρα παραπάνω τα δίσεκτα. Στο καλό, 2007!

Σκουώς με το Σώθμπυ

-Τι γίνεσαι; Καιρό έχουμε να τα πούμε!
-Έλα, λέγε τι θες και γρήγορα γιατί δεν είμαι καλά σήμερα.
-Μες στην παρεξήγηση με έχεις μια ζωή. Δηλαδή πρέπει οπωσδήποτε να θέλω κάτι;
-Αν δεν το πεις τώρα δε θα το' χεις ποτέ. Άντε λέγε γιατί έχω τα νεύρα μου.
-Οκ, οκ, λοιπόν, αποφάσισα να ασχοληθώ με ένα άθλημα, έχω βρει εγκαταστάσεις και εξοπλισμό, μόνο που δεν έχω παρτενέρ.
-Ναι..;
-Ε, να, είπα κι εγώ να βελτιώσω την φυσική μου κατάσταση και ψυχαγωγία ξεκινώντας σκουώς. Βρήκα και γήπεδα κοντά στο σπίτι μου, αλλά μια βδομάδα ψάχνω άνθρωπο κι ακόμα. Πετρέλαιο να' ψαχνα, πιο εύκολα θα έβρισκα. Τι λες;
-Λέω οτι εδώ ο κόσμος χάνεται κι εσύ στην κοσμάρα σου. Το ξέρεις ότι σε δημοπρασία των Sotheby's δεν πουλήθηκαν Van Ghong, Picasso, Matisse και Monet; Και εσύ αγχνώνεσαι που δε βρίσκεις έναν άλλο βαρεμένο να πάτε να βαράτε μια μπάλα σε έναν τοίχο;
-Συγνώμη, αλλά αν αγχώνονται ότι θα μείνουν στις αποθήκες οι πίνακες, ας τους δώσουν σε μένα. Που θα προβληματιστώ τώρα γιατί δε βρέθηκε ένα ζώο να τα σκάσει χοντρά στο Sotheby's. Αν στην τελική οι πίνακες τους πιάνουν χώρο και θέλουν οπωσδήποτε να τους ξεφορτωθούν ας τους δώσουν σε καμιά γκαλερί ή μουσείο, που σε έπιασε ο πόνος που θα πέσει έξω μερικές λίρες ο Σώθμπυς.
-Δεν είναι το θέμα οι εισπράξεις του Σώθμπυ. Αλλά όπως και να γίνει πρέπει να παραδεχτείς ότι έχει και σημαντικότερα προβλήματα η ανθρωπότητα από το να μη βρίσκεις παρτενέρ στο σκουώς.
-Για μένα σημαντικότερο πρόβλημα τώρα είναι αυτό. Ο Σώθμπυς και λεφτά έχει, και οι υποψήφιοι παρτενέρ για το σκουώς είμαι σίγουρος θα τον περιμένουν στην ουρά, και όσο για τον Βαν Γκογκ, δε μειώθηκε η αξία του έργου του επειδή κάποιοι αποφασίσαν να σκάσουν 10 αντί για 30 εκατομμύρια δολλάρια που του λείπανε του Σώθμπυ.
-Μια ζωή να τη χέσεις τη συζήτηση.
-Αντιθέτως, την εκσυγχρονίζω και της δίνω μια πινελιά ρεαλισμού. Και άμα σε έπιασε το παράπονο για το πού πάει γενικά η τέχνη πήγαινε στην έκθεση για το εργαστήριο του Greco στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης να ρίξεις θρήνο Επιδαύριο. Μέσος όρος ηλικίας επισκεπτών 60 άνω. Σαν μονάδα απεξάρτησης ακούγεται. Άμα δεν ξεκουνηθούμε από τον καναπέ , ακόμα και να ξεπουλήσει ο Σώθμπυς, χαΐρι δε βλέπουμε. Λοιπόν τι θα γίνει με το θέμα μας;
-Παίρνω τη ρακέτα μου και σε κυνηγώ...

Χαϊλέ Μπιγιονσέ

Εκεί που πάω να συνέλθω από τη δημοσίευση του φιλοσοφικού μανιφέστου του Νίκου Καρβέλα, «Πιστεύω», αναγνώστη, μου σκάει μια είδηση από τα εξωτερικά και με κάνει να το ξανασκέφτομαι σοβαρά το πράγμα να την κάνω για την Αραπιά, και σου’ χω και επιχειρηματολογία.
Εν Αιθιοπία εν αρχή λοιπόν ο λόγος, όπου η Αμερικανίδα Μπιγιονσέ (μην την μπερδεύεις με την Ελληνίδα ομόλογό της, Μπριζολέ) συμμετείχε στον εορτασμό για το Millennium που γιορτάσανε προσφάτως οι φίλοι και σύμμαχοι Αιθίοπες. Πρώτον έρχομαι να παρατηρήσω, αναγνώστη μου, ότι και πολύ νωρίς το θυμήθηκαν, ποτέ δεν είναι αργά! Τι είναι εφτά χρονάκια μπροστά στα εκατομμύρια που μετρά ο πλανήτης μας; Άσε που αν οι προφητείες του πατέρα Μάξιμου για τη Δευτέρα Παρουσία –του γενειοφόρου με την πλατινιένα επιτυχία «το Ναυτάκι» ντε- επαληθευθούν, αυτούς τους κωλόφαρδους θα τους πιάσει εφτά χρόνια μετά! Μήπως να μετοικήσουμε σωρηδόν στη Μαύρη Ήπειρο, μπας και γλιτώσουμε μια εφταετία ζωής; Όχι τίποτα άλλο, αλλά το 2018 θα βρίσκομαι στην πιο παραγωγική ηλικιακή περίοδο της ζωής μου σύμφωνα με έρευνες, αμαρτία δεν είναι να μου φάει την καριέρα ο Αντίχριστος; Οπότε πάω Αιθιοπία και πιάνω την καλή ενώ εσείς θα καίγεστε στα τάρταρα της κολάσεως, άπιστοι προσκυνημένοι.
Βέβαια, ο εορτασμός αυτός γεννά και άλλες ευκαιρίες, βλέπε τη Μπιγιονσέ. Την εν λόγω αοιδό, το 2000, τότε που γιορτάζαμε το δικό μας Millennium ντε, δεν την ήξερε ούτε η μάνα της, ούτε φωνητικά στη Μπρίτνεϊ δεν της δίνανε να κάνει. Οπότε σου λέει αφού δεν μπόρεσα να σφραγίσω την αλλαγή της χιλιετίας παγκοσμίως και στη χώρα μου, το κάνω στην Αιθιοπία• δεν κατάλαβα, είμαι ή δεν είμαι διεθνής φίρμα; Το πρόβλημα βέβαια θα δημιουργηθεί αν –φοβού τη Μπριζολέ- όλοι οι άλλοι επαγγελματίες που δεν μπόρεσαν να σφραγίσουν με την παρουσία τους τη χιλιετία εν Ελλάδι το πάρουν πρέφα και αρχίσουν να ψάχνουν μπουλουκηδόν πτήση για Αιθιοπία. Θα μείνουν η Κατρίτση, η Λαμπίρη, η Μπήλιω και η άλλη με την ελιά στο Star να καλούνται αναμεταξύ τους, γιατί μη νομίζεις, αναγνώστη, το μισό εγχώριο Jet set δεν το χει σε τίποτα να βάλει τσάρτερ για Αντίς Αμπέμπα. Και τότε θα ναυαγήσουν τα σχέδια μου να είμαι ο μόνος διαπρέπων Έλληνας μετά το 2018 στην τιμημένη χώρα των μαραθονοδρόμων και του ηρωικού αυτοκράτορα Χαϊλέ Σελασιέ. Ρουφιάνα Μπιγιονσέ, μια ιδέα είχα και εσύ πας να με καταστρέψεις. Τελικά χίλιες φορές η Μπριζολέ, που είναι και ακίνδυνη. Better the devil you know, που λεν και οι φίλοι μου οι Εγγλέζοι.
Επίσης να θυμηθώ να στείλω e-mail στον πατέρα Μάξιμο με διευκρινιστική ερώτηση για το τι συμβαίνει στη συγκεκριμένη περίπτωση, όχι τίποτ’ άλλο, μην ξενιτεύομαι και τζάμπα!

Allons enfants de la Patrie!

-Καλά δεν το πιστεύω ότι κάθεσαι σπίτι σου ήρεμος;
-Γιατί, τι θα ’πρεπε να κάνω μεσημεριάτικα; Να χορεύω;
-Παιδί μου, ένα από τα μεγαλύτερα αστέρια που διαπρέπουν στο εξωτερικό επιστρέφει και πάλι για συναυλίες στην μητέρα Ελλαδίτσα κι εσύ δεν έχεις βγει στις ρούγες και τα δισκοπωλεία να προμηθευτείς εισιτήρια;
-Κοίτα, το γεγονός ότι η Μούσχουρη πμέσα σε 1,500 χρόνια κατάφερε να πουλήσει εκατομμύρια δίσκους δε λέει και πολλά. Και οι πυραμίδες είναι #1 σε επισκεψιμότητα, αλλά έχουν και 5,000 χρόνια που στέκονται εκεί, έτσι; Και χωματερή να’ τανε, μόνο που υπάρχουν τόσα χρόνια, θα πήγαινες τα τις δεις.
-Ποια Μούσχουρη, Πυραμίδες και χωματερές, μωρέ; Για άλλο αστέρι σου μιλάω.
-Επίσης και το ότι ο Sakis έκανε μια συναυλία…
-Πριν θάψεις το μισό star system ο Νικόλας ο Αλιάγας είναι που κάνει τις συναυλίες.
-Α, καλά και δε το λες τόσην ώρα να πάρω το sleeping bag να στηθώ έξω από τα Virgin που, δε μπορεί, θα ’χει καμιά ουρά χιλιομέτρου για να προμηθευτείς τα μαγικά χαρτάκια και να περάσεις καλύτερα κι απ’ το να ήσουν καλεσμένος στο «Πάρτυ της ζωής σου»;!
-Διακρίνω μια τάση ειρωνείας;
-Μπα, ιδέα σου! Ποιος δε θα ’θελε να παρευρίσκεται σε μια εκδήλωση όπου ένα ατάλαντο ψώνιο που νομίζει ότι έχει κοροϊδέψει μια ολόκληρη χώρα ότι είναι φίρμα σε μια άλλη χώρα δοκιμάζει να εκτελέσει live τη μοναδική από τις εφτά τέχνες που νόμιζε ότι του είχε γλιτώσει;
-Τέχνες και μαλακίες! Από κακία τα λες αυτά! Ο Νίκος και φίρμα είναι και ταλεντάρα, και έχει τραγουδήσει με τις μεγαλύτερες φίρμες του πλανήτη στο show του.
-Εμένα ο Γάλλος ο συγκάτοικός μου στο Λονδίνο άλλα μου έλεγε πάντως. Ότι στο Παρίσι τον έχουν για πολύ μεγάλο νούμερο το Νικόλα, όπως επίσης για την ευφυΐα του λένε ότι δεν έχει προταθεί και για το Nobel Φυσικής!
-Αυτά είναι κακίες των οχτρών του ελληνισμού. Πάντα το’ λεγα ότι αυτοί οι Γάλλοι είναι βαποράκια της νέας τάξης πραγμάτων! Μη σου πω ότι μας εχθρεύονται και μας πολεμούν επειδή είναι και απόγονοι των Νεφελίμ! Σαν κατεψυγμένα λαχανάκια Βρυξελλών μας βλέπουν οι αδικιορισμένοι! Ο Νικόλας προσπαθεί να εκπολιτίσει τους βάρβαρους κι αυτοί να τον έχουν βάλει στο μάτι!
-Κοίτα, ό,τι και να λες κάλλιο το χω να ακούω επί 24ώρου βάσεως τον Ευτύχη Μπλέτσα να τραγουδάει «το πιο όμορφο στιφάδο- το δοκίμασα στο Φισκάρδο» παρά να τρέχω πάλι στον ψυχαναλυτή εκτάκτως. Θα μου την πληρώσει ο Νίκος τη συνεδρία; Γιατί αν μου εξασφαλίσει τη συνεδρία να το συζητήσουμε.
-Ακρότητες πάλι! Εγώ θα πάω στην επόμενη συναυλία του Νικόλα για να πάω κόντρα στη νέα τάξη πραγμάτων και το μυστικό σχέδιο αφανισμού του ελληνισμού.
-Να πας και να περάσεις και καλά. Πάντως αν είστε μόνο εσύ, ο Νίκος και η Ρούλα Βροχοπούλου επειδή δε θα ’χει μείνει αλλού να πάει για να στείλει μήνυμα στον Αλβανό αντρούλη- μπακλαβά, να ξέρεις ότι τον υπόλοιπο ελληνισμό δεν μας έχουν απαγάγει οι Νεφελίμ.

ελ-ΟΧΙ!-μ

-Χρόνια πολλά!
-Άργησες δυο βδομάδες, αλλά συγχωρεμένος! Να ’σαι καλά, κι εσύ ό,τι ποθείς!
-Τι άργησα μωρέ; Σήμερα είναι η 28η!
-Καλά για την 28η οι ευχές; Τι είμαι η Σοφία Βέμπο; Νόμιζα με θυμήθηκες για να γενέθλιά μου!
-Όλη η Ελλάδα γιορτάζει σήμερα, τουρκόσπορε! Το έπος του 40!
-Α, να το πούμε στη Μαριέττα Χρουσαλά να αλλάξει το όνομα της εκπομπής της εκτάκτως σε «Η Ελλάδα γιορτάζει».
-Δεν έχει εκπομπή η Μαριέττα σήμερα! Σα γνήσια απόγονος των Ελλήνων που έγραψαν το έπος του 40 το ’κλεισε το μαγαζί και πήγε στην παρέλαση. Όχι σαν και σένα που νοιάζεσαι μόνο για τον εαυτούλη σου.
-Εγώ συμπάσχω με τη μαθητειώσα νεολαία που τα κουβάλησαν Κυριακάτικα τα καημένα τα παιδιά να παρελάσουν κάτω απ’ τον ήλιο και τ’ αγιάζι.
-Έτσι ειν’ η ζωή! Μια κερδίζεις μια χάνεις. Άλλες φορές που κάνουν τετραήμερα που πέφτει η αργία Παρασκευή καλά είναι;
-Εσύ τώρα με ποιον είσαι;
-Εγώ είμαι με την Ελλάδα.
-Α, να το προσέξεις αυτό να μη σε δούμε ξαφνικά στο κανάλι του Καρατζαφέρη να διαφημίζεις βιβλία για το Μεγαλέξανδρο και τους Ελοχίμ.
-Την έχεσες πάλι τη συζήτηση. Δηλαδή όποιος τιμά το έπος του 40 είναι με τον Καρατζαφέρη;
-Μωρέ ποιος χέστηκε για το χοντρό με τα κοτλέ σακάκια; Να ρωτήσω κάτι άλλο που με τρώει;
-Πες το.
-Αυτό το έπος που λες τόση ώρα είναι σαν τα ομηρικά; Έμμετρο και με ραψωδίες; Και πως συνεννοήθηκαν τόσοι άνθρωποι και το γράψανε; Εμείς δεν μπορούμε να τα βρούμε για το ασφαλιστικό!
-Ε, ρε Ελοχίμ που σου χρειάζεται!

Το σύνδρομο του Χάνσελ και της Γρέτχεν

Παλιά το περιγράφανε σαν "κατοχικό σύνδρομο", αλλά η χρήση του έχει ξεφτίσει εδώ και κάτι δεκαετίες. Εγώ το αποκαλώ το σύνδρομο του Χάνσελ και της Γκρέτχεν. Είναι αναμφισβήτητα το σύνδρομο που πιάνει τους γονείς σου κάθε φορά που επιστρέφεις μετά από πολύ καιρό μακρυά από την οικογενειακή φωλιά. Αυτό που σε στουμπώνουνε με ό,τι διαθέτει παραπάνω από 1,000 θερμίδες τη μπουκιά προκειμένου να γίνεις σα θρεφτάρι έτοιμο για σφαγή στην ετήσια γιορτή του Βάαλ, κάτι σαν τον πρόγονο της μάγισσας στο παραμύθι των δυο Γερμανόπαιδων.
Ευτυχώς, ωστόσο, οι γονείς σου δεν έχουν αυτή την πρόθεση -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- απλώς η παθολογία τους αυτή οφείλεται στο γεγονός ότι σαν λαός κατά γενική ομολογία δεν έχουμε μάθει να αγαπάμε δευτερογενώς. Δηλαδή με τον ίδιο τρόπο που οι γονείς μας πήραν ή δεν πήραν την αγάπη, τον βρεφογενή και ίδιου επιπέδου αντίληψης τρόπο "ταΐζω το παιδί επειδή κλαίει", και επειδή με αυτόν τον τρόπο πορεύτηκαν, έτσι συνεχίζουν το δρόμο προς την αιωνιότητα.
Η κατά τα άλλα συμπαθέσταση λόγω της ηλιθιότητας που τη διακρίνει κυρία Ρούλα Βροχοπούλου παρακαλάει τον Αλβανό κατά 30 χρόνια νεότερο σύζυγό της να γυρίσει πίσω και να συνεχίσει να τη δέρνει και να την εκμεταλεύεται, όχι μόνο επέιδή΄είναι από τη φύση της θύμα, αλλά και γιατί έχει μάθει ότι η αγάπη είναι θέμα πάρε-δώσε: σου δίνω χρήματα, μου δίνεις συντροφιά, και ενίοτε και λίγο ξύλο αν τύχει και μου βγεις κομμάτι αψύς παραπάνω.
Η φιλοσοφική λίθος λοιπόν προκειμένου να ξεπεράσουμε το σύνδρομο του Χάνσελ και της Γκρέτχεν αναίμακτα δεν είναι να βρουν οι γονείς έναν άλλο τρόπο για να δείξουν την αγάπη τους, αλλά να αντιληφθούν και κάνουν πράξη το γεγονός ότι η αγάπη δεν είναι κέρματα και τα παιδιά τους οι κουμπαράδες. Υπάρχει ένας συνδετικός κρίκος εκεί, που δυστυχώς ακόμα δεν έχουμε εντοπίσει.
Που μου θυμίζει ότι και οι γιατροί δεν έχουν εντοπίσει τον συνδετικό κρίκο ανάμεσα στο κάπνισμα και τον καρκίνο του πνεύμονα. Και που επιβεβαιώνει ό,τι όλα σ' αυτό τον κόσμο τα κάνουν οι πολυεθνικές ασφαλιστικές, που υποστηρίζει και μια φίλη μου γιατρός. Και σκεπτόμενος το Χανσελογρετελοσύνδρομο, θα προσθέσω "και ο Σκλαβενίτης", δρ Ζωή μου!

Πλαστική για κόρες ακαμάτρες

Μιράκολο! Μιράκολο!
Σήκω, αναγνώστη, από τον καναπέ και την ανατομική καρέκλα γραφείου τώρα! Βγες στους δρόμους, πάρε τη σημαία που ΄χεις κρύψει από την προεκλογική περίοδο, έλα τώρα, σε ξέρω εγώ τι κουφαλίτσα είσαι, και άρχισε τους ξέφρενους πανηγυρισμούς. Δεν έχουν σημασία η σημαία ή τα χρώματα. Σήμερα θα καεί ο πελεκούδι. Γιατί; Μα καλά πάλι σε πήρε ο ύπνος πριν τις 2 προχθες το βράδυ;
Αλλά γιατί είμαι εγώ εδώ,βρε; Για να σε κρατάω ενήμερο στις κοσμοϊστορικές αλλαγές του πλανήτη: Η Καταλίνα, που λες, η πρωταγωνίστρια-πλάκα της κολομβιανής μετα-σαπουνόπερας "Χωρίς βυζιά δεν υπάρχει παράδεισος" τα κατάφερε! Μετά από τραβολοήματα και περαντζάδες στα σκοτεινά και ανήλιαγα κατώγια της Μπογκοτά, αφού πήγε με προαγωγούς και εμπόρους ναρκωτικών, πήρε ό,τι σε τριχωτό διέθετε την οικονομική επιφάνεια για να της χαρίσει αυτό που τόσο λαχταρούσε, πέρασε του Τεν-Τεν τα πάθη, τα κατάφερε και την έκανε την εγχείρηση! Σκάει η πρώην Μις Πλάκα 2007 μετά από δυο μήνες Πάμελα Άντερσον. Αλλά μετά, όπως και σε κάθε αρχαιοελληνικό δράμα, έρχεται ο κατήφορος.
Διότι επιστρέφοντας στο χωριό της η πλέον πλήρως προικισμένη χωριατοπούλα αντιμετωπίζει την κατακραυγή του κόσμου και του πρώην γκόμενου. Ο οποίος κάτι έκλαιγε για την αγάπη του που τον παράτησε αλλά δεν τον είδα να τον χάλασαν καθόλου και τα καινούρια μεμέ της Καταλίνα.
Και τότε η Καταλίνα αντιλαμβάνεται τι μεγάλο της λάθος. Διότι αφού το' βαλες που το' βαλες το βυζί, βρε κοπέλα μου, τι ήθελες να γυρίσεις στο χωριό; Είναι σαν να πας να αγοράζεις πράσινο ταγιέρ για να πας σε συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας. Σα να βάζεις χρωματιστούς φακούς επαθής για να ρίξεις γκόμενο σε φεστιβάλ τυφλών.

Συμπέρασμα, αναγνώστη: μπορεί χωρίς αυτά (τα βυζιά, ντε!) να μην υπάρχει παράδεισος, αλλά και μ' αυτά άμα δεν έχεις λίγη γκρι ουσία μες στη γκλάβα σου, χαΐρι δε βλέπεις. Είδες η Καταλίνα; αυτή ομόρφυνε το χωριό με τις χάρες της αλλά η αγνωμοσύνη του κόσμου θα την κατατρέχει μια ζωή στις ρούγες της Κόστα Μπράβα. Άντε τώρα να δούμε που θα της χρησιμεύσουν οι βυζάρες όταν θα σκύβει να μαζέψει τα μπαφόφυτα στο μποστάνι.

Σαν βγεις στον πηγαιμό για το στηθάκι

Πως το' λεγε ο Καβάφης "επέστρεφε και παίρνε με..."; Έτσι είπα κι εγώ να ακούσω τον αγαπημένο μου Αλεξανδρινό ποιητή -το Αλεξανδρινός λειτουργεί σαν παράθεση, για τον αναγνώστη που βλέπει και Μαρία Χούκλη, δεν ξέρω κι άλλους ποιητάς από το Αιγυπτιακό λίκνο του πολιτισμού- και να επιστρέψω στα πάτρια, αναγνώστη. Για λίγο ή πολύ, θα δείξει.
Την πρώτη μέρα κρατήθηκα, βέβαια, και αποφάσισα ότι για να διατηρήσω όση ψυχική υγεία μου έχει απομείνει δε θα δω ελληνική τηλεόραση. Ούτε λεπτό! Εφημερίδες, άντε και ραδιόφωνο για την ενημέρωση. Από το να πέσω πάνω σε ένα ακόμη ελληνικό σήριαλ που εξελίσσεται λες και οι τηλεθεατές του έχουν μείνει μετεξεταστέοι στο Δημοτικό ή να έρθω μούρη με μούρη με την Ελληνίδα Oprah-Poly-tha-to-thele-Winfrey καλύτερα να μάθω και με πέντε ώρες καθυστέρηση ποιος βγήκε πρόεδρος στο Πασόκ. Πόσο λίγο με ξέρω.
Την ανοίγω μετά από μιάμιση μέρα, αναγνώστη, και όλες μου οι προκαταλήψεις γίνονται σαν την ανιδιοτέλεια και τον αλτρουϊσμό στο ψυχικό γίγνεσθαι του Ευάγγελου Bενιζέλου- τουτέστιν ανύπαρκτες. Γιατί η ελληνική τηλεόραση ανοίγει νέους ορίζοντες, αναγνώστη, παράθυρα σε έναν κόσμο που δεν θα πίστευες ότι υπάρχει.
Όχι, όχι, ούτε Μένουμε Ελλάδα ούτε τη Μάγια Τσόκλη μ' αυτό το ξεχωριστό στρυφνό ύφος που όλοι αγαπήσαμε είδα. Αυτή η γυναίκα πάλι είναι σαν το Σημίτη των ταξιδιαρο-δημοσιογράφων: η πρώτη διδάξασα αλλά με ένα "γαμώ την τύχη μου, πού έμπλεξα" στο μάτι, όλο να θέλει να το κρύψει κι αυτό να φαίνεται, σαν τη χαρά της πουτάνας ένα πράγμα. Αλλά ξέφυγα πάλι.
Η καινούρια τηλεοπτική αποκάλυψη είναι ένα κολομβιανό σήριαλ που προβάλεται στο τέμενος της Κάντζας Alpha και τιτλοφορείται "Χωρίς βυζιά δεν πας μπροστά". Το ξέρω ότι το έχεις δει, ψαγμένε αναγνώστη, δεν υπήρχε περίπτωση να σου ξέφευγε. Εν ολίγοις, και για τον αναγνώστη που αναλώνεται σε Μαρία Χούκλη και ΕΤ3, το σήριαλ περιγράφει τις περιπέτειες μιας κοπέλας-πλάκα που κάνει τα αδύνατα δυνατά προκειμένου να υποβληθεί σε μια εγχείριση προσθετικής στήθους. Απ' ό,τι πληροφορούμαι πρόκειται βέβαια για την πέμπτη εβδομάδα καθημερινής προβολής του σήριαλ και η έρμη η πρωταγωνίστρια ακόμα δεν τα έχει καταφέρει. Μα καλά πόσο πάει η σιλικόνη στην Κολομβία; Εκεί την κοκαΐνη την έχουν με τα τσουβάλια και δεν μπορούν να αγοράσουν 200 γραμμάρια σιλικόνη;
Και εδώ είναι που εκτός από την ψυχαγωγία σου, αναγνώστη, το σήριαλ ακονίζει και το μυαλό σου και σε προετοιάζει να βγεις μεθαύριο με νέα προοπτική στην κοινωνία. Γιατί άμα το λύσεις αυτό, δηλαδή πόση κοκαΐνη- πόση σιλικόνη (δε θέλω αγροτο-πασέ τύπου "όλα τα λεφτά-όλα τα βυζιά") στέλνεις και ένα e-mail στο Γιωργάκη να σε κάνει μεθαύριο Υπουργό Οικονομίας, γιατί αυτός που προόριζε του' φυγε και πήγε με το Βενιζέλο.

"Ω, το χρήμα πολλοί εμίσησαν, τη σιλικόνη ουδείς"
Χουάν Πάμπλο Λατόγια
Κολομβιανός ποιητής, τύπου Καβάφης με ένα γλάρωμα στο μάτι και με ανέκφραστες τάσεις προσθετικής στήθους

Η Σμύρνη, Γιώργο μ', καίγεται!

Γυρίζεις απ’ την παραλία και ανοίγεις την τηλεόραση. Αυτή είναι η πρώτη λάθος κίνηση. Εκτός αν ανοίξεις το channel 9 που θα ‘χει το Γατόσκυλο ή το Μπομπ το Σφουγγαράκη, ειδάλλως την έβαψες, την κατάθλιψη δεν τη γλιτώνεις. Δε σου λέω να μην ενημερωθείς που καίγεται το πελεκούδι, ούτε να μην οργιστείς ή ρουφήξεις τις λεπτομέρειες που σαν άλλος Σπάιντερμαν ο Καμπουράκης μέσα στην πύρινη λαίλαπα προσπαθεί να αδράξει για τα μάτια σου μόνο. Όταν όμως βλέπω στο γυαλί γελοιωδέστατους τύπους που επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν την καταστροφή και την απελπισία των άλλων για να κάνουν μικροπολιτική και να γίνουν αυτόκλητοι David Hasselhof της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης μου, η κατάθλιψη και ο όποιος άλλος ψυχικός ντουβρουτζάς εμένα νιώθω ότι με απειλεί περισσότερο από τις φλόγες. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως η εναλλακτική και σουρεαλιστική ΕΡΤ η οποία σε έναν άκρατο υπαρξιστικό συμβολισμό, και λόγω της αντίστοιχης επετείου, μετά τα μεσάνυχτα και τα πρωϊνά προβάλει ντοκυμαντέρ για την καταστροφή της Σμύρνης. Τι Νταλί, Ντε Κίρικο και μαλακίες, ο Παναγόπουλος είναι ο νέος Έντβαρντ Μουνχ. Πάρε την καταστροφή της Σμύρνης σου λέει και βγάλε άκρη μόνος σου, αναγνώστη-τηλεθεατή. Εκτός αν είναι δάκτυλος της δεξάς που μας κυβερνά ότι υπήρξαν και χειρότερες τραγωδίες του ελληνισμού, σαν απάντηση στα taglines των μαραθώνιων δελτίων ειδήσεων τύπου «η χειρότερη τραγωδία», «εθνική συμφορά» και «καίγεται η ιστορία μας». Σου λέει τότε, το 1922, χάσαμε ένα εκατομμύριο άνθρωποι ενώ τώρα καμιά εξηνταριά μόνο. Βέβαια θα μου πεις τότε οι κυβερνόντες (αν ήταν οι υπαίτιοι η ιστορία το έχει δείξει) στηθήκανε στο εκτελεστικό απόσπασμα στο Γουδί. Αν ρωτήσεις εμένα βέβαια, αυτοί οι τηλε-κατήγοροι-κανίβαλοι μαϊντανοί τύπου Χαρδαβέλλας θα ‘πρεπε να στηθούν στον τοίχο πριν το Ρουσσόπουλο και τον Αλογοσκούφη. Αλλά ας μην είμαι υπερβολικός, αφού το ξέρω ότι κατά βάθος το Χαρδαβέλλα τον εκτιμώ, έστω και για έναν μόνο λόγο: γιατί αποδεικνύει ότι η αγαπημένη μου ρήση του Einstein δεν έχει ειπωθεί χωρίς λόγο. Είχε πει ο Αλβέρτος ότι δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα. Και δεν ήταν και σίγουρος για το πρώτο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Χαρδαβέλλας στις εκπομπές του προσπαθεί να εξερευνήσει τον πρώτο παράγοντα, το σύμπαν, μιας και με τον δεύτερο έχει ήδη καθαρίσει.

'Ενα μπουρδέλο είμαστε

Προβληματίζομαι τελευταία, αναγνώστη, γιατί κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ, που λέει και ο Καβάφης. Γιατί κατά το "τι Λωζάνη τι Κοζάνη", μπορείς να μου πεις τι Λονδίνο τι Αθήνα; Ποια η διαφορά;
Η Ελλάδα δε μου λείπει, δεν προλαβαίνω δηλαδή, γιατί τη βλέπω παντού εδώ. Στα κτίρια, στα πανεπιστήμια, στις ελληνικές και κυπριακές γειτονιές του Βόρειου Λονδίνου, στις κονσέρβες γίγαντες και ντολμαδάκια γιαλαντζί του συνοικιακού μπακάλη, που είτε το πιστεύεις είτε όχι ανθεί στην Αγγλετέρα, νέες δόξες γνωρίζει.
Αφήνοντας ένα dvd στο "Blockbusters" πάω πριν από λίγο για τσιγάρα στο διπλανό μαγαζί. Και ο μαγαζάτωρ έχει βάλει το i-pod του το nano στα ηχεία και τι ακούω; Τσικουλάτα-τσικιντάι-άιντι μάλε. Ξανθιώτη ακούω, αναγνώστη, χώνεψέ το, να σου φέρω και μια σόδα. Και ξέρεις που καταλήγω; Ότι τι Αθήνα, τι Λονδίνο, σημασία δεν έχει και πολύ. Την ποιότητα τύπου "τσικουλάτα" και γενικότερα ό,τι γουστάρεις μπορείς να το βρεις παντού. Και όπως λέει και το παλιό καλό ποδοσφαιρικό και όχι μόνο σύνθημα, ολόκληρος ο κόσμος "ένα μπουρδέλο είμαστε".

Υψηλές γνωριμίες

-Τι σου φταίει τώρα το Λονδίνο και το κράζεις;
-Καλά το κάνω. Είναι καιρός αυτός;
-Γιατί ο καύσωνας και οι πυρκαγιές στην Ελλάδα είναι καλύτερες;
-Όχι καλύτερες δεν είναι αλλά κι αυτό που βρέχει κάθε τρεις και λίγο ανυπόφορο, ρε παιδί μου. Ήθελα να΄ξερα τι σου προσφέρει αυτή η πόλη.
-Γνωριμίες.
-Μπα;
-Μπου. Εσύ δηλαδή στην Αθήνα τόσα χρόνια ποιον έχεις γνωρίσει;
-Σε παρακαλώ πολύ. Στην Ελλάδα γενικότερα που όλοι νομίζουν ότι είναι -ή θα γίνουν- φίρμες; Το μισό μελλοντικό τζετ σετ φίλοι μου είναι.
-Ε, λοιπόν εγώ το Σαββάτο έκανα μια γνωριμία με κανονική φίρμα.
-Μπα; Ποιον γνώρισες; Τη Μαντόνα ή το Γιώργη το Μάικλ;
-Όχι, όχι, ούτε τη βασίλισσα ούτε το βασιλιά της ποπ γνώρισα. Βέβαια βασιλιάς είναι κι ο δικός μου.
-Καλά εκεί βασίλισσα δεν έχουν εκείνη τη τζατζόγρια;
-Ναι, αλλά δεν είναι βασιλιάς της χώρας ο καινούριος μου φίλος. Αλλού παίζει.
-Αναρχοαυτόνομος; Με τρομάζεις.
-Πάμε το Σάββατο με μια φίλη μου σε ένα club με dark, gothic, ούτε που πολυκατάλαβα τι, μουσική, και το κοινό όλοι οι απόκληροι της κοινωνίας. Γκοθάδες, αποτυχημένα πανκιά, χαρντροκάδες και μεταλλάδες μεταμφιεσμένοι όπως μπορείς να φανταστείς. Βαμμένοι, ντυμένοι σα δράκουλες, πόλεμος των άστρων, γκόθικ τραβεστί και δε συμμαζεύεται. Βγαίνουμε που λες για τσιγάρο, γιατί όπως σου χω ξαναπεί μας το κόψανε κι αυτό στους κλειστούς χώρους και γνωρίζουμε το βασιλιά!
-Καλά κι αυτός ολόκληρος βασιλιάς τι έκανε σε τέτοιο μέρος;
-Δεν κατάλαβες. Ο συγκεκριμένος μόνο σ΄αυτό το μέρος θα ταίριαζε. Καθώς δεν ήταν άλλος από το βασιλιά του σκότους, τον ίδιο το Σατανά.
-Ώπα, ώπα, τι τσιγάρο ήταν αυτό που βγήκατε να κάνετε;
-Εμείς κανονικό. Ο Σατανάς δεν ξέρω, καθώς φαινόταν ιδιαίτερα σίγουρος για την ταυτότητα και την ιδιότητά του. Και η εμφάνισή του δεν έλεγε το αντίθετο. Ούτε 20 χρονών, με εννιά κέρατα δέκα εκατοστών στο κεφάλι από τα μαλλιά του και τρια μαύρα δάκρυα ζωγραφισμένα στο κάθε μάτι. Μας λέει το όνομά του και μας δείχνει και την κάρτα μέλους του club που απάνω έγραφε "Σατανάς".
-Αααα, αυτές είναι γνωριμίες. Και τι είπατε με τον Οξαποδώ;
-Μας είπε για το πώς ήρθε στον κόσμο μας πριν 10 χρόνια σε ένα νοσοκομείο και για την κόλαση που έχει φωτιές και ζέστη. Έφυγε λέει γιατί κάνει διαολεμένη ζέστη!
-Ο Διάολος; Μήπως πήρες την κάρτα του; Γιατί με τη ζέστη στην Αθήνα ακόμα και στην κόλαση καλύτερα θα' ναι.
-Όχι ρε γαμώτο. Εδώ έχει δροσιά ούτως ή άλλως τι να την κάνω την κόλαση;
-Γι' αυτό δε θα πας μπροστά. Τις γνωριμίες τις κάνεις για να τις χρησιμοποιείς. Τι να το κάνω που γνώρισες το Σατανά άμα δεν έχω το τηλέφωνό του να μου κάνει μια εξυπηρέτηση;
-Καλά, πέθανε εσύ και θα ξαναπάω εγώ στο club να τον βρω να σου κλείσει σουίτα στην κόλαση.
-Με τέτοια ζέστη μη το γελάς. Ήδη τρια γερόντια την κάνανε απ΄ τον καύσωνα
-Δηλαδή βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα;
-Γιατί έχει μείνει ραδίκι όρθιο για να το δούνε και ανάποδα;
-Ααα, το άλλο Σάββατο στο ίδιο club επειγόντως!

Μαριχουάνα Ωωωπ!

Πέφτουν τα βόλια σα βροχή, αναγνώστη, στην αντίληψη και στη νοημοσύνη σου, καθώς κάθεσαι στον καναπέ σου, βρε, και σε παίρνουνε ξυστά. Αλλά γιατί είμαι εγώ εδώ; Για να σε ενημερώνω για τις σκευωρίες, πλεκτάνες και δολοπλοκίες που στήνονται πίσω από την πλάτη σου.
Μετά λοιπόν το ειδεχθές κατασκεύασμα του δήθεν επιστημονικού ιατρικού συλλόγου που ήθελε να στερήσει τον ξιφία και το σολωμό από τη μεσογειακή σου δίαιτα, και που σαν άλλος Ευαγγελάτος ξεσκεπάσαμε παρέα χθες, ήρθε μια νέα αναξιόπιστη και κινούμενη από περίεργα κέντρα και συμφέροντα έρευνα, να σου δώσει κι άλλη φόλα να καταπιείς αμάσητη σα ντεπόν. Ότι οι άνθρωποι που καπνίζουν μαριχουάνα και παρόμοιες παραισθησιογόνες ουσίες έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάθουνε την ψύχωση.
Επιστημονική θέση δεν έχω πάρει ως τώρα, αναγνώστη, αλλά πάνω σ αυτό θα μου το επιτρέψεις σήμερα. Κι αυτό γιατί εκτός που η ομάδα ψυχασθενών που δουλεύω τα τελευταία τρία χρόνια είναι ψυχωσικοί, η κατάρτισή μου στην έρευνα στην ψυχολογία και ψυχική υγεία δε μου επιτρέπει να σιωπήσω. Πρώτον και κύριον γιατί δε μπορεί καμία έρευνα να θεωρείται αξιόπιστη χωρίς να έχει εντοπίσει έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις δυο μεταβλητές που μελετά, δηλαδή την τρέλα και το μπάφο ή την εκάστοτε παραισθησιογόνο ουσία. Είναι σα να σου λένε δηλαδή ότι τα παιδάκια στο Ζαΐρ που πεθαίνουν από Aids είναι επειδή τρώγανε πολλές μπανάνες. Ή καρύδες, ή ότι τελοσπάντων τρώνε στο Ζαΐρ. Δηλαδή η λογική της έρευνας είναι του τύπου "ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι". Που άμα ήταν έτσι, αναγνώστη, τότε όλα τα επεισόδια του Αστυνόμου Μπέκα θα τελειώναν στο πρώτο δεκάλεπτο. Τέζα ο πρωταγωνιστής στο πάτωμα, δίπλα του το ποτήρι το ουΐσκι με το δηλητήριο, απ' αυτό πήγε ο μακαρίτης, άσχετα άμα δεν το' βαζε στο στόμα του. Και στη σύνταξη ο Μπέκας.
Επιπλέον, και όσον αφορά την ψυχική ασθένεια και τη χρήση ναρκωτικών ουσιών πιο συγκεκριμένα, και αυτό στο λέω από την χρόνια εντατική επαγελματική μου επαφή με ψυχωσικούς, μπορεί πολύ χαλαρά να συνδέεται γιατί στο περιβάλλον όπου γεννιέται -βιολογικά και μεταφορικά- η ψυχική ασθένεια, δηλαδή σε περιβάλλοντα όπου ήδη υπάρχει ή σε αυτά που την προωθούν, γίνεται συχνά χρήση ουσιών. Πάνω εκεί που είναι να του σκάσει δηλαδή του τύπου ότι είναι ο Θεός ή ότι τον παρακολουθούν εξωγήινοι, εκεί βρίσκονται και ο μπάφος και το κρακ και η ηρωΐνη. Ή τα βρίσκει εκεί που τον αναγκάζει η κοινωνία να καταφύγει: στο περιθώριο.
Και ένα τελευταίο, που είναι και καλά το γερό χαρτί της έρευνας. Η έρευνα δεν ήταν αυθεντική, δηλαδή δεν έκανε κάποιο καινοτόμο πειραματικό χειρισμό, αλλά μελέτησε τα δεδομένα εκατοντάδων παρόμοιων ερευνών των τελευταίων 25 χρόνων. Και θέλουν από ανθρώπους που δεν κούνησαν απ' το γραφείο τους να το φάω ότι άμα καπνίζεις μαριχουάνα θα σου ρθει ο διάολος καβάλα στα ξαφνικά. Εγώ πάντως δεν το τρώω, και τέτοιους ερευνητές δεν εμπιστεύομαι κυρίως γιατί θυμάμαι αυτό που΄ λεγε η γιαγιά μου: ότι άμα δε βρέξεις κώλο ψάρι δεν πιάνεις. Πόσο μάλλον επιστημονικό κύρος.

Καλάρει ο Ζέπος και τι πιάνει;

Σου είπαν "κόψε το τσιγάρο, προκαλεί καρκίνο", αναγνώστη, το' κοψες ή έστω το ελλάττωσες. Σου΄ πανε κόψε τα ανθυγιεινά και τις καταχρήσεις και ξεκίνα γυμναστική, μαραθωνοδρόμος έγινες. Αλλά ως εδώ, όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο και το όριο αυτό έχει ξεπεραστεί νομίζω. Ήρθε η ώρα κι εσύ, αναγνώστη, σαν μια νέα Ρόζα Λούξεμπουργκ και Μαίρη Βιδάλη στο καρα-καλτ "17 σφαίρες για ένανα άγγελο" να προτάξεις τα στήθη σου και να πεις όχι στο φασισμό των media και ψευτοεπιστημονικούς συλλόγους με μηδενική αξιοπιστία και σοβαρότητα.
Γιατί ανοίγω χθες προσφιλές μου ειδησεογραφικό website και να μια γκουμούτσα τίτλος "προσοχή στα μεγάλα ψάρια!". Διαβάζω λοιπόν ότι έρευνα του Ιατρικού Συλλόγου σε κατοίκους της Χίου έδειξε ότι οι συμπαθέστατοι νησιώτες που καταναλώνουν αρκετές φορές την εβδομάδα μεγαλα - σε ηλικία ή σε μέγεθος δεν προσδιορίζεται- ψάρια έχουν ανώτερα -σχεδόν διπλάσια- από το επιτρεπτό όρια υδραργύρου στο σώμα τους. Και σου προτείνουν, λοιπόν, αν δε θες να γίνεις θερμόμετρο, κομμένοι σολωμοί και ξιφίες. Ότι εσύ ας πούμε το σολωμό και τον ξιφία τον έχεις σαν το ψωμί στο τραπέζι, γιατί είναι και πάμφθηνα σαν ψάρια. Άμα δεν έχει βάλει το φιλέτο ξιφία στο τραπέζι η γυναίκα σου δηλαδή εσύ δεν κάθεσαι. Όπως ο πατέρας μου με το αλάτι.
Και άντε πες ότι γίναμε ξαφνικά κράτος Βαρδινογιάννηδων και δε μας λείπει ο σολωμός απ' το καθημερινό μας γεύμα, πες ότι γίνεσαι Σουηδός για μια μέρα, ρε παιδί μου. Πόσο αξιόπιστη είναι η έρευνα αυτή του Ιατρικού Συλλόγου της -πλέον- Στοκχόλμης; Γιατί οι Χιώτες είναι πασίγνωστοι και για την τάση τους να πηγαίνουν δυο-δυο. Είναι σίγουρο ότι τον μετρήσαν καλά τον υδράργυρο; Γιατί άμα πιάσαν έναν για δύο, τότε μια χαρά είναι τα επίπεδα των ανθρώπων. Πήγε σου λέει ο Χιώτης να κάνει την έρευνα παρέα με τον άλλο. Του λέει ο γιατρός-ερευνητής-(και κομπλεξικός χορτοφάγος υποπτεύομαι) "έναν έναν θα σας μετράμε", ο Χιώτης του λέει "τι λες, δόκτωρ, εμείς γίναμε φίρμες επειδή πάμε ζευγάρια αλα-μπρατσέτα από τουρκοκρατίας, θα μας το χαλάσεις εσύ;". Ε και μετράει δυο ο γιατρός, να΄ σου διπλάσια τα υδραργυροεπίπεδα. Και από μια τέτοια αναξιόπιστη και κακοσταθμισμένη έρευνα εσύ θα κόψεις τον απλό καθημερινό και ταπεινό σολωμό που στολίζει το φτωχικό πλην τίμιο μεροκαματιάρικο τραπέζι σου; Όχι, αναγνώστη, κάλιο να χάσεις τον ποιητή το Σολωμό, παρά την ποιότητα στη διατροφή σου. Σήκωσε την αγριεμένη γροθιά σου και μέσα απ΄τα άγρια γένια σου βγάλε μια κραυγή: "Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Rio Mare!"

Amy Winehouse στο ακορντεόν

Τα καθημερινά δράματα που ζούμε, αναγνώστη, ξεπερνούν κάθε φαντασία συγγραφέα-σεναριογράφου-καλλιτέχνη.
Μέχρι χθες στο Λονδίνο νόμιζα ότι οι ζητιάνοι και οι παράνομοι μικροπωλητές είναι απλά αραδιασμένοι στους δρόμους, στις πλατείες και δίπλα στα ΑΤΜ. Ποτέ σε σταθμό του μετρό, στάση λεωφορείου ή έξω από κρατική υπηρεσία. Όλα κι όλα, τάξη παντού, ακόμα και στη ζητιανιά οι Άγγλοι. Και βρέθηκα σήμερα αντιμέτωπος με ένα δράμα πρωτοφανές.
Δεν ξέρω πώς κατάφεραν και τρύπωσαν στο μετρό δυο δεκάχρονα ζητιανάκια με ακορντεόν και τενεκεδάκι. Μας κοιτάν και παίζουν, παίζουν και ζητούν χρήματα. Η μουσική με τέτοιο θόρυβο στο μετρό πού ν' ακουστεί, οπότε κοιτάν και παίζουν και μεις δίνουμε αυτά τα "κόκκινα" που μας βαραίνουν τις τσέπες(νομίσματα μιας και δυο πενών), κάποιοι περισσότερο.
Με το που βγαίνουμε η φίλη μου η Μαρία:
-Τι παίζανε τα μικρά με το ακορντεόν, κατάλαβες;
-Μπα, που ν ακούσεις με τέτοιο θόρυβο;
-Δράμα κι αυτό όμως ε;
-Ποιο, να ζητιανεύεις;
-Όχι τόσο, όσο το καλλιτεχνικό μέρος. Στην Ελλάδα θα παίζανε το "Σ'αγαπώ γιατί είσαι ωραία" ή το "Άστα τα μαλλάκια σου". Εδώ τι να παίξουνε; Μαντόνα ή Amy Winehouse;
-Σα να χεις δίκιο. Και άντε και την παίξανε την Έιμι, θα την καταλάβει το 10% των επιβατών γιατί οι υπόλοιποι θα είναι από άλλη χώρα ή και από άλλη κουλτούρα, οπότε τσάμπα το ρεσιτάλ. Άμα φτάσουμε σε τέτοιο σημείο, Μαρία μου, να γυρίσουμε πίσω. Δε λέει να σαι γυφτάκι στο Λονδίνο.
-Δε λέει καθόλου. Φαντάζεσαι το Like a Virgin με ακορντεόν σε καφέ στο Μοναστηράκι;
-Δράμα.

Με τη βούλα

Πάνε δυο εβδομάδες, αναγνώστη, που εφαρμόστηκε και στην Αγγλία το smoking ban. Εγώ δεν το' χα πάρει πρέφα γιατί την πρώτη εβδομάδα έλειπα Σκωτία, που εκεί ούτως ή άλλως ισχύει από πέρσι που 'χα ξαναπάει. Έρχομαι που λες προχθές και πάω για δουλειά στο Soho. Δε θα σχολιάσω το ότι στα μπαρ τους βγήκε ο κώλος των θαμώνων μέσα-έξω, για να κάνουν ένα τσιγάρο οι άνθρωποι. Ούτε ότι είμαι πολύ ευτυχισμένος που σε ένα μήνα επισκέπτομαι τη μοναδική χώρα στον κόσμο που αυτό δε θα συμβεί ποτέ: την Ελλαδάρα!
Χθες όμως μετά τη δουλειά πάω σε ένα club και κάποια στιγμή βγαίνουμε μαζί με την παρέα -θεριακλήδες όλοι παρ΄ό,τι ο μόνος Έλληνας- να καπνίσουμε. Και εκεί έρχεται το σημάδι του θηρίου. Προκειμένου να ξαναμπείς στο venue χωρίς να πληρώσεις είσοδο είναι ένας μαντράχαλος στην έξοδο και σε σφραγίζει με μια στάμπα σαν αυτή που σφραγίζουν τα χοιρινά στο σφαγείο μετά τη συνάντησή τους με το χασάπη. Βγαίνουμε που λες τα αμνοερίφια να καπνίσουμε, και ξαναμπαίνουμε στο μαγαζί ούτε γάτα ούτε ζημιά. Με μόνη διαφορά ένα τετραγωνικό μελάνι στον καρπό να νιώθεις σαν βουλγάρικο κατσίκι στη Βαρβάκειο. Και πάνω που η προηγούμενη σφραγίδα από ένα πάρτυ στο Noting Hill την Κυριακή είχε αρχίσει να ξεθωριάζει. Και ξέρεις πού καταλήγω, αναγνώστη;
Αυτοί υποτίθεται ότι μας κόψαν το κάπνισμα για να μη βγάλουμε τον καρκίνο του πνεύμονος, την πίσσα, την οστρακιά, και όλα τελοσπάντων τα κακά της μοίρας μας. Και ποιος μου λέει ότι όλο αυτό το μελάνι που τρέχει στις φλέβες μου από τις τσιγαρο-σφραγίδες δε θα μου κάνει τον καρκίνο; Άμα το δεις το δεξί μου χέρι, σαν μπουτάκι χοιρινό σε βιτρίνα χασαποταβέρνας, ελληνικό ΑΑ"! Και με τη βούλα. Άσε που με το δικό μου τον εθισμό πληρώνεται ένας νταγκλαράς μόνο και μόνο για να κάθεται και να σφραγίζει. Του προσφέρω και εκπαίδευση να δώσει ΟΑΣΕΠ για δημόσιος υπάλληλος δηλαδή. Όλοι βγάζουν από αυτή την απαγόρευση, αναγνώστη, εκτός απο μένα τον καπνιστή. Και μένω και με τη μελανούρα στο χέρι λες και καθάριζα σουπιές όλη τη μέρα. Ποιος θα μου το' λεγε ότι θα αποχτούσα τατουάζ convertible στα καλά καθούμενα. Και να τανε και τίποτα γουστόζικο να πω να πάει στο καλό. Ένα τετραγωνικό μπλε μαρέν που γράφει "Paid Entrance". Σκατά στους νόμους τους! Εκμεταλευταί!

Φόρος τιμής σε έναν μεγάλο: το παιδί της Κρεστ

Αυτοχαστουκίζομαι, αναγνώστη, δεν το βλέπεις, αλλά το κάνω. Το ξέρω, έχεις καιρό να με διαβάσεις, αλλά ένας συγκλονισμός έχει διαπεράσει το νευρικό μου σύστημα και δε λέει να περάσει. Μη το γελάς καθόλου, δε θα τη βγάλω καθαρή. Θα μου πεις γιατί τέτοια σύγχηση. Θυμάσαι που διαμένω τα τελευταία χρόνια, αναγνώστη μου; Ναι, στο Λονδίνο, καλά το θυμάσαι. Ε λοιπόν εδώ συνέβη κάτι που άμα στο πω θα πάθεις τον ίδιο ντουβρουτζά κι εσύ μη σου πω και μεγαλύτερο, γιατί εγώ έχω μάθει όσο να' ναι και στα βάσανα της ζωής ενώ εσύ με τα γαλλικά και τα πιάνα σου από παιδί όχι.
Πάει ο Τόνης, αναγνώστη μου, πάει μας τελείωσε να' ταν κι άλλος. Δε θέλω "ποιος Τόνης". Ένας ήτανε ο Τονης, αναγνώστη, ο Πράιμ Μίνιστερ ντε, ο Μπλερ. Παραιτήθηκε το παλικάρι προχθές και τη θέση του πήρε εκείνος ο μουντρούχος ο μαμούχαλος ο Γκόρντον Μπράουν. Και πριν περάσω σε έναν μικρό φόρο τιμής στον απελθόντα Τόνη, έρχομαι να ρωτήσω για το καινούριο φρούτο. Μα είναι όνομα αυτό για πρωθυπουργός; Γκόρντον; Μου θυμίζει κάτι σε τυρογαριδάκι, κάτι σε γκοφρέτα, προϊόν καταστήματος ψιλικών τελοσπάντων. Άντε στην καλύτερη τον Φλας Γκόρντον, που κι αυτόν πού! Με τέτοια κοιλάρα, αγάπη μου Γκόρντον, άμα κάνεις να κυνηγήσεις υπουργό, μέχρι να τον φτάσεις θα χει γίνει επίτιμος πρόεδρος δημοκρατίας. Άσε τη μάπα του. Μα είναι μούτρα αυτά να βγεις φωτογραφία με το Μπους; Θα ξεχάσω εγώ τον Τόνη, που χαμογέλαγε και άστραφτε το πλάνο; Αφού σου λέει η Μαντόνα, που μένει δυο στενά παρακάτω, ούτε ζωγραφιστό δεν ήθελε να τον δεί. Κάθομαι εγώ και ξεκωλώνομαι τριάντα χρόνια να χτίσω καριέρα και έρχεσαι εσύ ένας απλός πρωθυπουργός και με ένα εσταντανέ τρία τέταρτα μου κλέβεις τη δόξα; Ουστ, παιδί της Κρεστ! Άσε που η Posh και η Γκουίνεθ Πάλτροου πιο πριν από τον Μπους στείλανε συγχαρητήριο τηλεγράφημα σ' αυτόν τον κακορίζικο τον Γκόρντον. Το δε Γιώργη το Μπους τον κρατάνε με τα ηρεμηστικά. Εδώ το χει να βομβαρδίσει κανένα Ιράν να του φύγει ο καημός.
Γιατί ο Τόνης δεν ήταν απλός πρωθυπουργός, ήταν σταρ. Τι Τζουντ Λω και μαλακίες. Αστέρας. Καλα, μπορεί να κανε και καμιά μαλακία που και που, βλέπε πόλεμο στο Ιράκ, που γάμησε το NHS (το ΕΣΥ της Αγγλετέρας, αδιάβαστε αναγνώστη), αλλά κουτσά στραβά, καλά τα κατάφερε. Και άμα έκανε τη μαλακία, σου σκαγε ένα χαμόγελο και τα ξέχναγες όλα. Ενώ αυτός ο αχώνευτος ο Μπράουν τώρα; Αυτός άντε το πολύ να σου σκάσει μια επιστροφή φόρου 0,1 % και θα πεις και ευχαριστώ. Τουλάχιστον η Μαντόνα κοιμάται ήσυχη. Κάτι είναι κι αυτό.

Ύστατος φόρος τιμής:
Μακρύ ταξίδι κίνησες να πας,
να με θυμάσαι και να μ αγαπάς,
σου κλέβει η Αμερική
πικρό φιλί...
κλαψ!

Της Μέρκελ που κακοπάθησε

Βρυξέλλες θα σε πάω σήμερα, αναγνώστη μου, Παρασκευή ένα ταξιδάκι, το χρειάζεσαι, είχες δύσκολη εβδομάδα, το ξέρω. Μαζωχτήκανε, που λες, αναγνώστη, στις Βρυξέλλες οι εταίροι της Ευρωπαϊκιάς Ένωσης, να συζητήσουνε τι θα κάνουν τελικά με της Άρτας το γιοφύρι και με την πολιορκία της Τροπολιτσάς. Καλά, μαλακίες, για το Ευρωπαϊκό σύνταγμα λέει ξανασμίξανε τα παλικάρια, αλλά αν ρωτήσεις εμένα, πιο πολύ επιτυχία θα' χανε αν συζητούσανε για το πασίγνωστο ελληνικό αρχιτεκτονικό οικοδόμημα- γρίφο και την εισβολή του Κιουταχή στο Μωριά.
Γιατί για να πιάσει το γιοφύρι του νέου Ευρωσυντάγματος, αναγνώστη, πρέπει ο κάθε μάστορης να ρίξει και κάτι μέσα. Πες τη γυναίκα, τη μάνα, ένα παιδί, ένα ανήψι, κάτι τελοσπάντων, για να πιάσει το σκυρόδεμα. Και το θέμα είναι ότι για να πετάξεις τη γυναίκα ή το παιδί σου, εντάξει μια αντίσταση θα προβάλεις. Και ο Αγαμέμνων, που λέει ο λόγος, το 'ριξε ένα δάκρυ όταν έσφαζε την κοράκλα του για να φυσήξει ο Πουνέντες και να σαλπάρουν οι αρχαίοι Ελληναράδες για την Τροία. Αλλά, άμα εσύ όχι μόνο δε θες να σφάξεις ούτε μπατζανάκη, αλλά λες και μαλακίες για δικαιολογίες, τότε, αγάπη μου αναγνώστη, μάλλον πρέπει να σου δείξουν την έξοδο. Ο λόγος που παραλυρώ:
Μια από τις χώρες που φέρνουν αντίρηση στην Ευρωσυνθήκη είναι η Πολωνία. Ναι, αυτή που μας έχουν κατακλύσει τα τέκνα της, Ελλάδα και Ηνωμένο Βασίλειο. Και ο λόγος που αντιδρά η κατά τα άλλα συμπαθέστατη πρωην κομμουνιστική δύναμη; Θέλει περισσότερες ψήφους, γιατί λέει το νέο κείμενο ευνοεί χώρες όπως η Γερμανία. Και θα μου πεις τι την κόφτει την Πολωνία; Θα σου πω εγώ. Λέει θέλουν κι αυτοί περισσότερες ψήφους, γιατί αν η Γερμανία δεν είχε κάνει τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο τώρα η Πολωνία θα ήτανε μια μεγάλη χώρα και θα δικαιούταν ούτως ή άλλως ψήφους. Και σε ρωτώ, αναγνώστη, εσύ γιατι κάθεσαι; Δε θα πρεπε να ζητήσει και η Ελλάς παραπάνω ψήφους; Γιατί σκέψου: άμα οι Γερμανοί δεν εισβάλανε στην Αθήνα, οπότε δε θα είχε αυτοκτονήσει η Πηνελόπη Δέλτα, δε θα 'χαμε ακόμα τρεις Τρελαντώνηδες και πέντε Καιρούς του Βουλγαροκτόνου; Μη σου πω και το Όνομα του Ρόδου πριν της ώρας του θα χαμε, γιατί την έχω κόψει εγώ την Πηνελόπη, το πήγαινε για στροφή. Νόμπελ λογοτεχνίας λοιπόν χάσαμε, κι αυτό είναι μόνο ένα. Επίσης πρέπει να δικεκδικήσουμε ψήφους γιατί αν οι Τουρκαλάδες δε μας διώχναν απ τη Μικρά Ασία θα μασταν τώρα τουλάχιστον δέκα εκατομμύρια παραπάνω. Και από πολύ αργά το' πιασα. Αμα δεν εισβάλανε στην Πόλη το 1453, θα μιλάγαμε τώρα για άλλη υπερδύναμη. Ηνωμένες Βυζαντινές Πολιτείες. Διακόσες ψήφους μες στο νερό μας χρωστάνε οι κακορίζικοι, αλλά σιγά μην ακούσουν τα σοφά και μετρημένα λόγια των Πολωνών εταίρων. Το μυρίζομαι, πάλι θα μας ρίξουν, αναγνώστη. Γαμώ την ατυχία μου γαμώ.
Επίσης, και για την ενημέρωσή σου για την ευφυία και βαθύ πολιτικό ενδιαφέρον των αδερφών Πολωνών, αυτοί έχουν πρωθυπουργό και πρόεδρο της δημοκρατίας δυο αδέρφια. Δίδυμα. Ότι και καλά μια μάνα έβγαλε πολιτικούς ηγέτες εκείνη τη φουρνιά, οπότε αυτήν ξέρουμε, αυτηνής τα παιδιά ψηφίζουμε. Πολιτική ευφυΐα και ποικιλομορφία, μετά πώς να μην κατεβάζουν τόσο προοδευτικές και ριζοσπαστικές ιδέες;

Το μετέωρο βήμα του καγκουρώ

-Λοιπόν, μη με ξαναπείς κολλημένο γιατί άντε, πολλά στα χω μαζεμένα.
-Τι έγινε, τι νεύρα είναι αυτά πάλι διατλαντικά;
-Όχι, όχι, γιατί σου δείχνω διεθνή έρευνα που βγάζει τους Έλληνες πρώτους στο σεξ και με ειρωνεύεσαι. Να τη και πάλι αυστραλιανή εφημερίδα που το επιβεβαιώνει. Πρωταθλητές λέει είμαστε και το απολαμβάνουμε κι όλας.
-Οκ, οκ, ένα-ένα. Πρώτον γιατί έκατσε κι ασχολήθηκε ολόκληρη εφημερίδα στη άλλη άκρη του Ειρηνικού με το πόσο τον τρώει και της αρέσει της Μαρίας στα Σεπόλια δεν έχω καταλάβει.
-Δεν ασχολήθηκε μόνο μ' αυτό η πασίγνωστη -από σήμερα, μέχρι προχθές μόνο ο εκδότης και τα καγκουρώ τη διαβάζανε- Herald Sun. Έκανε ένα γενικότερο αφιέρωμα στο είδος που διακρίνονται οι λαοί, και για το έθνος το ανάδελφον έβγαλε τον πήδουλο.
-Ααα, ενδιαφέρον ακούγεται. Για πες τι έβγαλε για τα άλλα σύμμαχα έθνη.
-Λοιπόν, ο πιο ψηλός λαός, σου λέει, είναι οι Ολλανδοί, με 1,85 μέσο όρο και ο πιο κοντός οι Βιετναμέζοι. Τώρα κρίμα δεν είναι που μας ρίχνουν ένα κεφάλι οι ξενέρωτοι οι Ολλανδοί;
-Μπα, χίλιες φορές ο πιο γαμησερός. Γιατί απ΄το να είσαι ο Φασούλας αλλά να σου χει πιάσει αράχνες ο απαυτός σου, τι να το κάνεις; Δεν πα' να μας βγάζανε και χειρότερα από τους Βιετναμέζους;
-Σα να χεις δίκιο. Λοιπόν, στη συνέχεια, ο μακροβιότερος λαός είναι οι Ιάπωνες. Μας φάγανε λάχανο οι αναθεματισμένοι.
-Γιατί αυτό τι να το κάνεις; Να ζήσεις μέχρι τα εκατό αλλά να το κάνεις μια στις εκατό; Χίλιες φορές Ελλάδα. Τους φάγαμε και τους σχιστομάτηδες. Ποιος έμεινε;
-Ε, οι πιο αναλφάβητοι είναι λέει στο Μάλι, ενώ οι πιο πολύτεκνοι στο Ανατολικό Τιμόρ. Καλά τώρα αυτές οι χώρες, Μάλι, Ανατολικό Τιμόρ και κάτι τέτοια υπάρχουνε όντως σα χώρες ή μήπως τις βάζουν έτσι για να υπάρχει ποικιλία;
-Κοίτα, υποπτεύομαι ότι το θέμα είναι καθαρά πολιτικό. Κάθονται ρε παιδί μου και λένε οι Αμερικάνοι, όχι εμείς γεννάμε πιο πολλά, οι Ρώσοι όχι εμείς, οπότε τι να κάνει και η έρμη η εφημερίδα, να αναβιώσει τον Ψυχρό πόλεμο; Όοοοχι, τους ρίχνει εκεί μια χώρα, Ανατολικό Τιμόρ, και τρέχα γύρευε. Το ίδιο και με την αγραμματοσύνη. Λένε οι Ευρωπαίοι ότι οι Αμερικάνοι είναι γκαγκά, οι Αμερικάνοι στην κοσμάρα τους λένε το αντίθετο, οπότε πάρτε ένα Μάλι να΄ χετε. Σιγά μην αγχωθεί κοτζάμ Χέραλντ Τρίμπιουν.
-Σαν.
-Έστω. Το θέμα είναι ότι στο σεξ εμείς κερδίσαμε.
-Καλά, αυτό είναι γεγονός.
-Απορία όμως. Αυτοί οι Ανατολικοτιμοριώτες πώς είναι πρώτοι σε γεννήσεις, αφού οι Ελληναράδες πηδάμε πιο πολύ;
-Δάκτυλος της Χέραλντ. Για να αρχίσουμε να ψάχνουμε που είναι το Ανατολικό Τιμόρ. Λες να τους πληρώνει ο ΕΟΤ τους;
-Λες; Ανάθεμα τα καγκουρώ, προβοκάτσια πάλι.

Βίβερε περικολοσαμέντε*

Αχ, αναγνώστη μου, ποσο τυχερός, βρε, είσαι που ζεις στην Ελλάδα δεν περιγράφεται. Δε λέω ωραίο το μεσογειακό ταμπεραμέντο, αλλά έχει και τα όριά του, δε συμφωνείς; Συμφωνείς, συμφωνείς, το μυρίζομαι, και που ν' ακούσεις τι έγινε στη γείτονα, φίλη και σύμμαχο χώρα του προσούτου και της κοζανόστρα, μπέλα Ιτάλια.
Είναι καθημερινή, είναι να πάτε με τη γυναίκα σου στην τράπεζα το πρωί, αναγνώστη, έτσι; Ε, δε δουλεύεις εσύ, κοιμήθηκες κι αργά γιατί έβλεπες Ζετέμ το προηγούμενο βράδυ, έχεις τον ασήκωτο. Και πώς να μην τον έχεις που σε παρασκουντάει από τις 7:30 το πρωί η λάμια η γυναίκα σου να κινήσετε για την Εμπορική. Εσύ τις ρίχνεις τα βρισίδια σου (πάντα με κλειστό το στόμα για να μην έχει και ακριβή στοιχεία), αλλάζεις πλευρό και προσπαθείς να συνεχίσεις τον ύπνο σου. Κι αυτή τι κάνει; Σε διαολοστέλνει, σε κλωτσάει, στη χειρότερη να σου τραβήξει το σεντόνι και να σε σύρει στο πάτωμα, μπας και σε ξυπνήσει. Ναι; Όοοοχι!!
Όχι αν είσαι Ιταλός και συνεπώς και η σύζυγός σου Ιταλίδα, αναγνώστη μου. Γιατί ένας 57χρονος που βρέθηκε στην ίδια περίπτωση με σένα τώρα τα μετράει και του βγαίνουν μείον ένα. Ποια; Μάντεψε!
Γάτα είσαι, αναγνώστη μου. Ιερό και όσιο δεν είχε η λάμια, δε ξυπνούσε ο κύριος, να πάνε στην τράπεζα, αρπάει αυτή ένα μαχαίρι, ψαλίδι, δεν ξέρω τι άπρπαξε, και ο Τζουζέπε έγινε Τζουζεπίνα. Προσωρινά βέβαια γιατί του τον ξανακολλήσανε. Ποιος να του το λεγε του ανθρώπου ότι θα γινότανε στα γεράματα Καρλότα- βάλε-βγάλε.
Και το καλύτερο δε στο πα, αναγνώστη ακόμα. Ο Τζουζέπε/Τζουζεπίνα/Τζουζέπε δήλωσε για τη σύζυγο-ευνουχίστρια ότι "αν και την αγαπάω, θα μείνω για ένα διάστημα μακριά της, μήπως ηρεμήσει".
Και πολύ καλά θα κάνεις, Τζουζέπε μου, γιατί με τη φόρα που χει παρει αυτή σε βλέπω σε δυο μήνες να κάνεις πιάτσα στη Σόλωνος της Ρώμης. Άμα δε στο φορέσει το σουτιέν δε θα ησυχάσει. Πόρκα μιζέρια!

*το ζειν επικινδύνως, που λεγαν κι οι αρχαίοι

Αλβανός τουρίστας

-Χαθήκαμε, που είσαι τόσες μέρες;
-Δουλειές, άστα να πάνε! Τρέχω πάνω-κάτω. Κανένα ενδιαφέρον νέο από πατρίδα;
-Κατ' αρχάς αυτό το μάτι σου! Θυμάσαι που λέγαμε για τα αυτοκίνητα των μεγαλοπαπάδων την προηγούμενη φορά;
-Ξεχνιέται ο Χριστόδουλος με αγωνιστική φόρμα McLaren Mercedes;
-Ε, τον έφαγες τον άνθρωπο! Μπήκε στο νοσοκομείο με γαστρεντερίτιδα και του κάνανε την επέμβαση προχθές.
-Έλα! Καλά δεν το΄κανα επίτηδες, περαστικά του τού ανθρώπου, αλλά να προσέχει να μην οδηγεί τη Jaguar χωρίς σκεπή όταν γιάνει, γιατί θα πάθει καμιά πνευμονία.
-Πωπω κακία! Λοιπόν, στα διεθνή τώρα για τη ρολογιά του πλανητάρχη τα μαθες φυσικά.
-Ρολόι; Όχι, μόνο για κάτι επισκέψεις που έκανε σε Αλβανία και Βουλγαρία έμαθα. Καλά και δεν καταδέχτηκε να πάει κι από την Ελλάδα να του δείξουμε το greek filoxenia ο γάιδαρος;
-Έννοια σου και του δείξανε οι γείτονες την αλβανική filoxenia.
-Δηλαδή τί;
-Δηλαδή ονομάσανε μια πλατεία με το ονομά του, είχανε τυμπανοκρουσίες, γλέντια, χορούς, και στο τέλος του κλέψανε και το ρολόι εκεί που χαιρετούσε τον απλό αλβανικό λαό.
-Χαχα! Απλό αλλά σοφό και σταθερό στις αξίες του, ε; Να δεις που τους χαλάσαμε αυτούς εμείς. Ήρθανε στην Ελλάδα και τους μάθαμε τον τουρισμό και τώρα δεν το ξεχνάνε. Θυμάσαι σ' εκείνη την ταινία με το Βουτσά και το Γεωργίτση που στήνανε καυγά στα μπουζούκια για τουριστική ατραξιόν; Ξεπατικωτούρα, παιδί μου. Σου λένε οι γείτονες, κι εμείς αυτό έχουμε, αυτό θα του δείξουμε του πλανητάρχιδος. Και του το δείξανε.
-Και κλαίει το ρόλεξ. Καλά να πάθει ο αφιλότιμος. Μα, να μην περάσει να πει ένα γεια και στον Κωστάκη και το Γιωργάκη που τα κουλαντρίζει καλά τα αμερικάνικα (ψευτο-αγγλικά όπως τα μιλάνε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού), ένα "περαστικά" ή έστω "καλά γκάζια" στο Χριστόδουλο; Για να μην πω για τον οικογενειακό του φίλο τον υπερ-αιωνόβιο μέντορα της πολιτικής το Μητσοτάκη. Τσάμπα πιάστηκε η μέση της Μαρίκας να τηγανίζει δίπλες και τηγανόψωμα, κι αυτό το γαϊδούρι ούτε ένα τηλεγράφημα, ένα mail, ένα sms βρε αδερφέ να πει δε θα ρθω τελικά. Να δεις που θα του θύμωσε ο επίτιμος, τον οποίο είδα πολύ στα πάνω του τελευταία. Νόμιζε έτσι εύκολα γλιτώνεις από το μητσοτακέικο;
-Τελικά για όλα υπάρχει μια εξήγηση στη ρημαδοζωή.

Ο Παρασκευάς στο χώμα, χιλιάδες στον αγώνα!

Βρε, ΕΣΡ μου, μ' αυτά που πας και κάνεις το τραβάει ο οργανισμός σου να τ ακούσεις!
Πήγες, βρε, και έβαλες διακόσα χιλιάρικα πρόστιμο στην εκπομπή Je t'aime, γιατί λέει υποβαθμίζει την πχοιότητα του προγράμματος; Την ποια υποβαθμίζει;
Μάθημα πρώτον, ΕΣΡ μου, θα σ' αρχίσω με τα βασικά. Για να υποβαθμιστεί κάτι, πρέπει πρώτα να υπάρχει. Εκτός και αν η Αννίτα Πάνια είναι και πυρηνικός φυσικός και ανακάλυψε την αντι-ύλη, και κατάφερε η ρουφιάνα να υποβαθμίσει κάτι το ανύπαρκτο. Α, ρε Einstein και Max Plank, ποιος να σας το λεγε ότι θα σας ξεπεράσει μια τηλεπαρουσιάστρια γκόμενα του Καρβέλα!
Πήγες και έβαλες πρόστιμο στην εκπομπή της Αννίτας Πάνιας γιατί, σύμφωνα με τα λεγόμενα του προέδρου σου, "γελοιοποιεί την ιδιορρυθμία κάποιων ανθρώπων και τους διασύρει στην κοινωνία". Το κόμπλεξ σου σε όλο του το μεγαλείο.
Σ' έπιασε η ζήλεια, ΕΣΡ μου, που ο μόνος λόγος που σε βγάζουν στα κανάλια είναι για να σε κράξουνε; Παραδέξου το, καλό μου, να πέσουνε οι μάσκες! Που ζήλεψες τη δόξα του Βασ-βασ-βασ-ο Παρασκευάς και του Κάτμαν. Παραδέξου το, φάε τα λυσσακά σου και μετά ξαναβγές να βάλεις πρόστιμο στο επόμενο φιλί μεταξύ ανδρών μήπως σου φύγουν και τα απομεινάρια από ένα πάρα πολύ τραυματικό οιδιπόδειο που ψυλλιάζομαι.
Η Αννίτα κάνει τέτοιες εκπομπές, ΕΣΡ μου, από τότε που βγήκε στην τηλεόραση και δεν άλλαξε το τομάρι της τώρα. Εσύ άλλαξες το μαλλί σου, αλλά το γιατί δε μου το λες. Αμ, δε θα σε πετύχω πουθενά; Θα σε βάλω στο ντιβάνι και θα τα ξεράσεις όλα για το πουλάκι του μικρού Κωστάκη που είδες στις τουαλέτες του νηπιαγωγείου και σου' ρθε η διερώτηση γιατί είναι πιο μεγάλο απ' το δικό σου. Κι αρχίσανε τότε οι πρώιμες νεύρώσεις και από κει και πέρα δε μαζευόταν το πράγμα.
Κοινωνικό έργο επιτελεί, ΕΣΡ μου, το Je t'aime, και δεν αστειεύομαι καθόλου, αναγνώστη μου. Εδώ εδώ στην Αγγλετέρα μας πληρώνουμε για να βρίσκουμε δουλειές σε ανθρώπους με -κατά τον αρχι-κομπλεξικό πρόεδρο του ΕΣΡ- "ιδιορρυθμίες". Υπάρχουν ολόκληρες υπηρεσίες χρηματοδοτούμενες από το κράτος οι οποίες σε συννενόηση με διαφορους φορείς και επιχειρήσεις προσλαμβάνουν ανθρώπους παρόμοιους με αυτούς που καταφεύγουν στο Ζετέμ για να πουν τον πόνο τους και μετά καταλήγουν φίρμες και βγάζουνε και φράγκα.
Και μάθε και το άλλο, ΕΣΡ μου. Οι άνθρωποι με "ιδιορρυθμίες", πάντα θα αντιμετωπίζουν το "διασυρμό της κοινωνίας" (καλά, το παράκανες αυτή τη φορά, εκτός αν υποθέτεις ότι ολόκληρη η κοινωνία βλέπει Ζετέμ). Γι αυτό και αντιμετωπίζουν και προβλήματα ψυχικής υγείας. Και πριν την Πάνια και το Alter, και δυστυχώς και μετά. Κι αντί να ευχαριστείς που έχεις έναν φορέα που τους βρίσκει δουλειά, την οποία πολύ ευχαρίστως οι μισοί και παραπάνω Έλληνες θα κάναν αφιλοκερδώς (φίρμα δηλαδή) του ρίχνεις πρόστιμο; Τώρα; Μετά από τόσα χρόνια εκπομπών και τόσες φίρμες που κατέκλυσαν τα charts και έφεραν αναγνώριση -και φράγκα- στους ανθρώπους που το κράτος από το οποίο πληρώνεσαι έχει ξεχασμένους στη γωνιά;
Αααα, το άργησες πολύ, ΕΣΡ μου, θα κρυώσει το αστακουδάκι σου!! Τρέχα στην τραπεζαρία κι εγώ τρέχω για καλωδιακή για να συνδεθώ με alter. Δε θα περάσει ο φασισμός!

Πάπια Πεκίνου

Το ξέρω σου υποσχέθηκα ότι θα σ' αφήσω, αναγνώστη μου, για σήμερα, αλλά τα τεκταινόμενα δε μ' αφήνουν εμένα να ησυχάσω, οπότε γιατί ν' αφήσουν εσένα, που με τόση λαχτάρα και υπομονή καρτερείς λίγη ποιότητα στην ενημέρωσή σου; Λοιπόν, δε θα σε κρατήσω για πολύ, απλά ένα update θα σου κάνω στην προηγούμενη σημερινή είδηση για τη χώρα του χοιρινού σετσουάν.
Θυμάσαι που σου 'λεγα πριν ότι οι σιχαμένοι οι Κινέζουρες είχανε δωδεκάχρονα να δουλεύουν δεκαπεντάωρα για να παράγουν μασκότ των Ολυμπιακών Αγώνων για ένα πιάτο νουντλς; Φυσικά το θυμάσαι, γιατί αν δεν το θυμόσουνα θα διάβαζες εμένα; Όχι! Λοιπόν, το επόμενο πλήγμα στην επόμενη διοργανώτρια των Ολυμπιακών Αγώνων έρχεται από μια επαρχία που ούτε ο Θεός ο ίδιος δεν μπορεί να την προφέρει -το καλύτερο που μπορώ να ξεστομίσω στη γλώσσα των δουλέμπορων είναι μαο-τσε-τουνγκ- είναι ότι δυο τοπικοί άρχοντες καταδικάστηκαν επειδή ανέθεσαν την κατασκευή μιας γέφυρας σε έναν τυφλό εργολάβο. Η οποία γέφυρα όλως τυχαίως κατέρρευσε πριν την ολοκλήρωσή της. Και έρχομαι να τονίσω εδώ, αναγνώστη μου, ότι ξέρουνε να κράζουνε μόνο οι άρχοντες της ΔΟΕ. Ανέθεσε καμία ελληνική κυβέρνηση, κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς της Αθήνας, έργο σε τυφλό εργολάβο; Όχι, όχι, το αντίθετο! Ο Έλληνας ο εργολάβος πάει για τεστ στον οφθαλμίατρο κάθε εβδομάδα. Θα μου πεις, για να κοιτάξει πώς θα κλέψει περισσότερο, αλλά έτερον εκάτερον. Γέφυρα δε γκρεμίστηκε! Δηλαδή τι είχαν στο μυαλό τους οι Κινέζοι όταν αναθέτανε το έργο σε τυφλό; Ότι δεν πειράζει, μπορεί να βγει λίγο στραβό το γιοφύρι, αλλά θα έχει μια καλλιτεχνική σφραγίδα; Σου λέει, μπορεί να είναι τυφλός ο εργολάβος, αλλά μπορεί να έχει άλλα χαρίσματα. Κι ο Μπετόβεν ήτανε κουφός. Και δαιμονίζομαι να σκέφτομαι, αναγνώστη, ότι αν έπεφτε ο Καλατράβας τότε που παίζαμε στοίχημα "θα προλάβει/δε θα προλάβει να γύρει η στέγη", θα γινότανε της κακομοίρας. Τώρα τι έγινε; Τίποτα. Μόνο να φωνάζανε ξέραν οι αδικιορισμένοι οι Αθάνατοι, και τώρα που τα παιδιά του Μάο μας δείχνουνε δείγματα γραφής τι λένε; Κάνουν την πάπια. Και είναι και Πεκίνου, αναγνώστη μου' νοστιμότατη, αλλά άμα κρυώσει είναι σα λάστιχο. Δεν τρώγεται, που να σου τάζουνε γιοφύρι από εργολάβο αετομάτη!!

Κίνα-Βραζιλία 0-1

Σήμερα θα σε πάω ταξίδι, αναγνώστη μου, γιατί Ελλάδα Ελλάδα, μπούχτισες, δε λέω ωραία τα σουβλάκια οι φραπέδες και τα νησιά, αλλά επειδή είσαι και απαιτητικός, σε ξέρω εγώ, σ' έχω γεννήσει, θα σε πάω να δεις τι γίνεται και παραέξω. Γιατί μην κοιτάς που κατα βάθος νομίζεις ότι οι ορίζοντες σου είναι κλειστοί- πότε θα παντρευτώ, θα πάρω δεύτερο αυτοκίνητο και θα κληρονομήσω τους γονείς μου-, λίγο θέλουν και γίνονται πλατείς σαν να τους έχεις βάλει στο κρεβάτι του Προκρούστη, το οποίο δε θα στο εξηγήσω τώρα, γιατί θα γίνουν οι ειδήσεις μου για το μουσείο φυσικής ιστορίας- απολιθωμένο δάσος της Λέσβου θα γίνουν.
Πάμε λοιπόν στην επόμενη διοργανώτρια χώρα των Ολυμπιακών -αγώνων- την κοιτίδα του ασιατικού πολιτισμού, του τσοπ-σούι και των αυτοκαταστρεφόμενων πρεσσών σιδερώματος, τη Λαϊκιά Δημοκρατία της Κίνας. Στην Κίνα που λες, διψασμένε για ποιότητα αναγνώστη, φάγανε το κράξιμο της ζωής τους οι διογανωτές των Ολυμπιακών, καθώς στα εργοστάσια που παράγουν τα παιχνίδια και αναμνηστικά, όπως εκείνα τα κουκλάκια με πλατυποδία που βγάλαμε εμείς τότες, δουλεύουν, άκουσον άκουσον, παιδιά για 15ωρα με υπο-πληρωμένη εργασία. Δηλαδή δε φτάνει που αντί να τα στέλνουν στο σχολείο τα βάζουν και παράγουν αυτά τα τερατόμορφα λούτρινα -που μπροστά τους η Αθηνά κι ο Φοίβος είναι Kate Moss και Brad Pit- δεν ξέρω αν τα χεις βλεφαριάσει τα μασκότ τους, αναγνώστη, αλλά τα βάζουν και δουλεύουν σαν τον είλωτα και δεν τα πληρώνουν κι όλας. Κι εμπιστευτήκαμε εμείς σε τέτοιους ανθρώπους Ολυμπιακούς Αγώνες. Να πάει δηλαδή ο Κεντέρης να τρέξει, να κερδίσει το μετάλλιο και να μη του το δίνουνε οι κακορίζικοι γιατί έκατσε μόνο τρεις ώρες στον αγωνιστικό χώρο. Τι το πέρασες, αγάπη μου, το μετάλλιο; Εδώ εγώ βάζω το μοναχογιό μου το δεκάχρονο μέρα νύχτα να παράγει σάκες-αναμνηστικά κι εσύ έτρεξες 20 δευτερόλεπτα και θες μετάλλιο; Δε στο δίνω, δε στο δίνω, πρώτα θα μου τρέξεις εκατό φορές το γήπεδο, και μετά θα το σκεφτώ. Κι άμα το πάρεις το μετάλλιο μην περιμένεις να ναι και 18 καράτι χρυσός΄ κασσίτερος και πολύ σου είναι, δυο κουταλάκια του γλυκόξινου χοιρινού θα λιώσουμε εκεί και έξω από την παράγκα. Ένα δις λαός πώς θα το ταΐσω άμα αρχίζω να σκορπάω το χρυσό από δω κι από κει, αχάριστε κι αγνώμωνα αθλητή;
Και από Κίνα σε διακτινίζω στην άλλη μεριά του πλανήτη -τσουουουουπ- φτάσαμε σε πιο ξωτικά μέρη- Βραζιλία μεριά, όπου έλαβε χώρα το γκέι πράιντ των βραζιλιάνων. Το γκέι πράιντ, για τους πιο αδαής είναι η ετήσια παρέλαση "περηφάνιας" των ομοφυλόφιλων που διοργανώνεται κάθε χρόνο στις πρωτεύουσες της κάθε χώρας που τολμάνε να αρθρώσουν κραυγή χωρίς να τους κάνουνε φάλαγκα. Στη Ρωσσία για παράδειγμα -ξεφεύγω λίγο τώρα, αναγνώστη- γκέι πράιντ δεν έχει γιατί άμα τολμήσουνε οι ρώσοι γκέι να μαζωχτούνε και να χορέψουν θα γίνει σφαγή μεγαλύτερη από την επανάσταση των μπολσεβίκων. Γιατί εκτός από τόσος λαός, που θα χει και το αναλογούμενο ποσοστό των γκέι του, είναι και πάρα πολύ φιλελεύθεροι και προοδευτικοί οι Ρώσσοι- που πρώτα θα δεις τον Ερντογάν με πλατινέ περούκα και ζαρτιέρα στη Σόλωνος και μετά τον Πούτιν να λέει καλή κουβέντα για όμοφυλόφιλο. Αλλά το θέμα μου ήταν τι γίνεται στη Λατινική Αμερική. Με παρέσυρες πάλι. Λοιπόν σε αντίθεση με τη φίλη σύμμαχο και προοδευτική Ρωσσία, στη Βραζιλία το εφετινό γκέι πράιντ πραγματοποιήθηκε με την ανοχή των αρχών και το παρακολούθησαν κυβερνητικά στελέχη. Και μη μου αρχίσεις πάλι ότι το κανελώνουν το ρυζόγαλο τα στελέχη αυτά, αναγνώστη μου, γιατί αυτό δεν είναι το θέμα. Το κανελώνουν δεν το κανελώνουν οι άνθρωποι ήταν εκεί όχι για να κόψουν καρωτίδες τραβεστών αλλά για να δηλώσουν την ανεκτικότητά τους. Που σε άλλες χώρες πιο ψευτο-προοδευτικές και πλούσιες, αν είσαι άουτ (άμα είσαι γκέι και δε φοβάσαι να το πεις) ακολουθεί κρέμασμα. Δηλαδή ή σου κρεμάν κουδούνια, αυτό σε πολιτισμένες χώρες όπως η πατρίδα μας, ή σε κρεμάνε κανονικά, παρ' το λίγο ανατολικά, βλέπε Αφγανιστάν, Ιράν, Ιράκ... Κάλά θα μου πεις στο Ιράκ την κρεμάλα την έχουν για αγώνα champions league- κάθε μεσοβδόμαδο απόγευμα κι από μια, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.
Αυτά λοιπόν τα ολίγα, σε επιστρέφω πίσω και σ' αφήνω, αναγνώστη, κι άλλα συνέβησαν ανά τον κόσμο σήμερα, αλλά πιέζομαι να το κρατάω μικρό το ποστ, μπας και το διαβάσει και κανένας ολόκληρο. Λοιπόν σ αφήνω με σκέψεις, και σκέψου κι εσύ πόσο τυχερός είσαι που μπορείς και απολαμβάνεις το φραπέ σου χωρίς το φόβο της γκιλοτίνας και χωρίς το παιδί σου να το σέρνουν στη φάμπρικα για να φτιάχνει τερατουργήματα- το φρανκενστάιν σε λούτρινο- για τρεις κι εξήντα. Α(ι)διώς!

Σανίδωσέ το, σεβασμιώτατε!

-Χάν'ς! Χαν'ς!, που φωνάζανε και σ' εκείνο το ανέκδοτο οι βλάχοι στην πισίνα.
-Τι χάνω πάλι;
-Λοιπόν ένα δημοσίευμα ελληνικής εφημερίδας που δε θέλω να κατονομάσω, σιγά μην της κάνω και διαφήμιση, φέρνει τον απλό καθημερινό πολίτη κοντά στα θέματα που απασχολούν τον απλό καθημερινό μητροπολίτη.
-Α, μάλιστα. Καθόταν δηλαδή ένας που δεν είχε τι να κάνει, του' φερε η μάνα του την Κυριακή το πρωΐ ένα φυλλάδιο από την εκκλησία για τις αιρέσεις, αυτός έκατσε και το αντέγραψε, και εμείς καθόμαστε και μιλάμε υπερατλαντικά για αυτό. Lovely.
-Πολύ βιάζεσαι, να το προσέξεις αυτό, θα γεράσεις γρήγορα. Ποιες αιρέσεις και καθαιρέσεις, σιγά μην απασχολούν τους ιεράρχες τέτοια ξενέρωτα πράγματα. Το άρθρο μιλάει για την αγάπη των δεσποτάδων στους τέσσερεις τροχούς.
-Την εκπομπή; Ακόμα παίζεται;
-Και όχι μόνο. Σου λέει, παιδί μου, μη τους βλέπεις έτσι με τα μούσια, τις κοιλάρες και τα μαύρα τα ριχτά. Ο κάθε μητροπολίτης κρύβει μέσα του και έναν μικρό Σουμάχερ. Μη σου πω άμα δεν το' χανε ρίξει στα θρησκευτικά το μισό grid της Φόρμουλα 1 θα ήταν διαφορετικό. Τι Αλόνσο, Χάμιλτον και Ραϊκόνεν; Χριστόδουλος, Βαρθολομαίος και Ιερόθεος, τους βλέπουν οι ειδικές διαδρομές και γίνονται γενικές.
-Κοίτα να δεις, δεν το χα φανταστεί ποτέ ότι οι ιεράρχες θα έχουν ένα τόσο συναρπαστικό χόμπι.
-Και δεν είναι μόνο το ενδιαφέρον τους για την ταχύτητα αλλά και η αγάπη τους για τα αξιόπιστα και κυρίως οικονομικά αυτοκίνητα. Λοιπόν που λες ο Χριστόδουλος κυκλοφορεί με μια θωρακισμένη λιμουζίνα Voklswagen Phaeton, ενώ διαθέτει ακόμη μία Chrysler και μια Mercedes.
-Α, ολιγαρκής ο Αρχιεπίσκοπος. Μόνο την απόσταση που πρέπει να διασχίσει από την αρχιεπισκοπή στη Μονή Πετράκη, που δυο καρμπυρατέρ τα καις γιατί είναι και κόλαση να την ανέβεις πρώτη-δευτέρα η Κηφησίας, έπρεπε να χε και δυο-τρεις Ferrari στο γκαράζ.
-Ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και 15 ακόμα ιεράρχες διαθέτουν Mercedes, ενώ, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα, τη διαφορά κάνουν ο Μητροπολίτης Γλυφάδας Παύλος που έχει BMW και οι Μητροπολίτες Πειραιώς, Νέας Σμύρνης, Σύρου και Καβάλας που κυκλοφορούν με Audi και Skoda. Αυτό τώρα πώς το εξηγείς;
-Κοίτα όσο να ναι άμα είσαι στο λιμάνι σε πιάνει κάτι για πιο σπορ, λιγότερο χλιδάτο. Οι μητροπολίτες που ανέφερες πάνω-κάτω στον κάβο όλη μέρα τη λυπούνται τη Μερτσέντες, μιας και είναι λάτρεις όπως είπαμε, οπότε σου λέει ας πάρω κάτι πιο οικονομικό, τζάμπα θα τη φάω την C-Class πέρα-δώθε στο μουράγιο.
-Καλά, οι Καβάλας, Σύρου και Πειραιώς να το καταλάβω, να ένα λιμάνι να σου φύγει το μάτι. Οι Γλυφάδας και Ν. Σμύρνης;
-Ε, πες το περισσότερο πράσινο, που δε θέλουν να μολύνουν το περιβάλλον, και μόνο το σπίτι σε Γλυφάδα και Ν. Σμύρνη πάει πολύ χρήμα, το καίει και η άτιμη η Μερσεντές το πετρέλαιο λες κι είναι νερό, θυσιάσανε το χόμπι τους για το περιβάλλον. Αυτοί είναι οι eco-friendly μητροπολίτες.
-Σωστό κι αυτό. Και που λες οι μητροπολίτες wannabe Alonso δηλώνουν ότι χρειάζονται "καλά" αυτοκίνητα γιατί περνάνε τις περισσότερες ώρες της ημέρας μέσα σ’ αυτά.
-Α, τους καταλαβαίνω τους ανθρώπους. Μάλιστα νομίζω είναι κρίμα που δε μπορούμε να κάνουμε και γάμους και βαφτίσια μέσα σε αυτοκίνητα. Θα τους έσωζε χρόνο και θα τα απολάμβαναν καλύτερα τα μυστήρια. Με πιο κέφι και αδρεναλίνη βρε αδερφέ. Φαντάσου "ελάτε στο γάμο μας στη Lamborghini 300 ίππων", χλίδα ε; Η σκέψου να στρίβει απότομα στη Μαλακάσα η λίμο του Χριστόδουλου την ώρα που κάνει αγιασμό. Να πέσει το μπωλ με το νερό απάνω του να γίνει λούτσα, σα τσαντίρι μετά από καταιγίδα; Θα βγάζαν και λεφτά. Εγώ θα πλήρωνα να δω κάτι τέτοιο.
-Πάλι το ευτέλισες το θέμα. Ήθελα να' ξερα γιατί ασχολούμαι και στα λέω.
-Μα τι έχεις πάθει; Α, δεν είναι καλά τα νεύρα σου τελευταία. Λοιπό, παίρνω στην μητρόπολη να σου κλείσω ένα μίνι ευχαίλεο, μπας και ηρεμήσεις. Θα πληρώσεις με cash, κάρτα ή αμόλυβδη;

Τα νεφρά στα κάγκελα!!

-Μάζεψέ τα τώρα! Φεύγουμε!
-Να τα μαζέψω να πάω πού, παιδί μου; Άσε με στην ησυχία μου; Πού να τρέχω στην Ελλάδα τώρα;
-Ποιά Ελλάδα; Είπα εγώ τίποτα για Ελλάδα; Μια ζωή στην παρεξήγηση με έχεις. Στην Ολλανδία πρέπει να πάμε.
-Ολλανδία; ΟΚ, δε λέω έχει μια ομορφιά και χάρη η σύμμαχος χώρα της τουλίπας και του μπάφου, αλλά τι σε΄ πιασε ξαφνικά;
-Καινούριο reality show, δεν πρέπει να το χάσουμε. Το συγκεκριμένο πρέπει να το δούμε από κοντά.
-Reality; Τα realities πεθάνανε, τα πάτησε και το τρένο και τώρα έχουν γίνει ένα με τη ράγα του ΟΣΕ. Για reality θα ξεκουβαλήσω τόσο τετζερεδικό στην Ολλανδία;
-Μα το συγκεκριμένο reality δεν είναι σαν τα άλλα. Κατ αρχάς το λένε "de grote Donor Show".
-Ναι, δεν εντυπωσιάστηκα και πολύ όπως βλέπεις. Καμιά πιο ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια;
-Λοιπόν, στο συγκεκριμένο show παίρνουν μέρος μια καρκινοπαθής και τρεις νεφροπαθείς.
-Τα ύστερα του κόσμου. Και γιατί τους βάλαν όλους αυτούς τους ταλαίπωρους σε reality οι άκαρδοι οι κοκκινομούρηδες ρατσιστές;
-Μα, αυτό είναι το θέμα του reality. Δεν έχει άλλους παίκτες. Σκεφτήκαν οι άνθρωποι, αφού η καρκινοπαθής θα μας αφήσει χρόνους σε λίγο, θα ζήσει με τους νεφροπαθείς για τρεις μήνες και όποιον γουστάρει περισσότερο στο τέλος θα του δώσει τα νεφρά της όταν αποδημήσει εις Κύριον.
-Ααα, ψυχούλες αυτοί οι Ολλανδοί. Δίνουν σε έναν (στους τρεις) νεφροπαθείς το δικαίωμα στη νεφραμιά και στην καρκινοπαθή να κάνει μια καλή πράξη, θαυμάσιο reality.
-Και οι παραγωγοί υποστηρίζουν ότι κάνουν κοινωνικό έργο, καθώς άμα αυτοί οι νεφροπαθείς ήτανε σε λίστα η πιθανότητα να πάρουν ένα νεφρό θα ήταν πολύ λιγότερη απ' ότι μέσα στο reality, που θα΄ ναι 33%.
-Ξέρεις όμως; Ίσως αυτό το show να ξεκινήσει μια σειρά realities, ας πούμε "δωρίστε το πνευμόνι σας" ή "ο μεγάλος σπληνοδότης". Πεθαίνεις ρε παιδί μου σε 2-3 μήνες και δεν ξέρεις που να αφήσεις τα ζωτικά σου όργανα. Να αφήσεις να τα φάνε τα κοράκια οι συγγενείς σε λαθρεμπόριο οργανων; Όοοχι, κουφάλα ξάδερφε, που περιμένεις πάνω από το νεκροκρέβατό μου με το νυστέρι να μου βγάλεις τη νεφραμιά! Εγώ θα αποφασίσω που θα τη δώσω. Ή έχεις ένα ανήψι, μια θειά, ένα γονιό ρε παιδί μου, που δε χωνεύεις. Τα τινάζεις τα πέταλα, έχουν αυτοί μια ανάγκη, τσουουπ, να σου εσύ στο νεκροκρέβατο χωρίς πνευμόνια. Και να αναρωτιέται ο νεκροτόμος "σίγουρα από εγκεφαλικό τον χάσατε τον συγχωρεμένο; Γιατί δεν βρίσκω τον εγκέφαλο". Και να λένε οι κουφάλες οι συγγενείς "πάντα το υποπτευόμασταν ότι απλά δεν υπήρχε. Ξέρετε, δόκτωρ μου, που έχετε και πολύ ωραία μάτια by the way (ο οποίος εν τω μεταξύ μπορεί να ναι και σαν τον αυγουλομάτη απ' το "πότε βούδας πότε κούδας"), δεν πάμε εδώ πιο κάτω στο καφέ να σας πω για τις μαλακιές που έκανε ο μακαρίτης στο σχολείο; Άσε το μαύρο που κάπνιζε όλη τη μέρα. Που να βρεθεί εγκέφαλος μετά;
-Και πάει το λαμόγιο η ξαδέρφη για καφέ με το νεκροτόμο, και μετά μην τον είδατε τον Παναή, βρίσκεται ο εγκέφαλός σου πρώτη μούρη στη μαύρη αγορά, πλάι σε σπλήνες και συκώτια, ε; Αυτό δε μου΄ χε περάσει απ το μυαλό. Όντως κοινωνικό έργο επιτελεί το reality. Να πάμε να γραφτούμε. Τρέχω για αίτηση.
-Τρέχα και να κόψεις και το κάπνισμα. Δηλαδή αποκλείεται ένας στους τρεις υποψήφιους να είναι κούκλος; σκάρτο πράγμα να πουλήσουμε; Όοοοχι!

Να σας τα τυλίξω ή θα τα φάτε εδώ;

-Σε αντίθεση με το Σεφέρη, που όπου πήγαινε η Ελλάδα τον πλήγωνε, κάτι σαν αρθριτικό που με το που αλλάζει ο καιρός χτυπάει, εμένα η πατρίδα, και συγκεκριμένα μια πατριώτισσα, δε με απογοητεύει ποτέ.
-Καινούριο κείμενο του Έλληνα Έκο; Και πώς δεν το πήρα χαμπάρι εγώ;
-Το διαδίκτυο βλέπεις, παιδί μου. Το Internet σε μετατρέπει σε κάτι σαν το βήχα και το χρήμα: ακόμα και να θέλεις να κρυφτείς, δεν μπορείς. Το καινούριο κείμενο του Ντοστογιέφσκι μας, που λές, τιτλοφορείται "Η άγνωστη ζωή της Σέρβας Marija Serifovic".
-Α είμαι όλος αγωνία. Για πες, τι ξεδιπλώνει μπροστά στα πεινασμένα για ποιότητα και πληροφορία μάτια μας ο Έκο;
-Λοιπόν ξεκινώντας μας ενημερώνει ότι "Η Marija Serifovic δεν φανταζόταν ποτέ ότι αμέσως μετά το τέλος της φετινής Eurovision, όλη η Ευρώπη θα μιλούσε για εκείνη".
-Και που το ξέρει αυτό ο κατά τα άλλα ταλαντούχος συντάκτης μας; Μες στο μυαλό της Μαρίγιας ήτανε ο 'Εκο το weekend της Eurovision;
-Το ξέρει γιατί εκτός από το χάρισμα της λογοτεχνίας και της πχοιότητας στη γραφή έχει και κληρονομικό χάρισμα, αμέσως να την πεις την ειρωνία. Τι δηλαδή; Επειδή εσύ δεν μπορείς να μαντέψεις ούτε άμα ο διπλανός σου στο μετρό είναι γκέι; Αυτό ή το χεις ή δεν το χεις.
-Μάλιστα. Με αποστόμωσες. Για συνέχισε.
-Ναι, μετά ο Χέμινγουέι μας λέει ότι από μικρή η Μαρίγια τον γρατσούναγε τον ταμπουρά, μετά όμως "Οι σπουδές επικεντρώθηκαν στον τομέα της διοίκησης επιχειρήσεων." Αλλά επειδή είναι ΚΑΙ φιλεύσπλαχνος ο Έκο και δε θέλει να σε κρατήσει σε αγωνία στην αμέσως επόμενη πρόταση σου λέει "Αλλά, δεν στάθηκαν ικανές να την αποσπάσουν από το μοναδικό πράγμα που της δίνει ζωή. Τη μουσική."
-Α, μα τί να πρωτοθαυμάσω; Την καλοκαρδοσύνη του Έκο, που δεν ήθελε να με κρατήσει σε αγωνία; (γιατί μην κοιτάς που δεν το παραδέχομαι, θα'σκαγα αν δε μάθαινα τι έγινε μετά που ξεκίνησε τα λογιστικά η Μαρίγια). Ή μήπως την ίδια τη Μαρίγια που η μουσική είναι το μόνο πράγμα που της δίνει ζωή; Αυτό τώρα είναι τσεκαρισμένο όντως;
-Καλά, θα αμφισβητήσεις τις πηγές του Έκο; Καρα-καρα-τσεκαρισμένο. Αφού σου λέει και όταν κοιμάται η Μαρίγια της βάζουν σιγά-σιγά (μην τη ξυπνήσουν κι όλας) ένα φλάουτο στο στόμα, για να παίζει μουσική όταν ροχαλίζει, αλλιώς παθαίνει ανακοπή και την τρέχουμε.
-Άκου να δεις! Και για πες τι άλλο μαθαίνουμε μέσω του συντάκτη-Νοστράδαμου-μητέρα Τερέζα-παντογνώστη;
-Εκτός από κάτι ψιλά για την πρώιμη δισκογραφική δουλειά της Μαρίγιας, το άρθρο κλείνει με τη Μαρίγια που μετά τη γιουροβιζιονική της νίκη "Απάντησε αμήχανα στην σεξουαλική της ιδιαιτερότητα" και ότι "αυτό σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί τις φωνητικές της ικανότητες που ‘έσκιζαν’ το Hartwall Areena."
-Αυτο το μέρος λίγο με προβληματίζει. Τι ακριβώς τη ρώτησε η σεξουαλική της ιδιαιτερότητα τη Μαρίγια κι αυτή της απάντησε αμήχανα;
-Κοίτα δε νομίζω να ήταν κάτι προσωπικό, γιατί τη Μαρίγια τη βλέπω και γενικώς ντροπαλή, και οι σεξουαλικές μας ιδιαιτερότητες δεν είναι πολύ αδιάκριτες, έχουν κι αυτές τα δικά τους. Μάλλον θα τη ρώτησε "τι έφαγες μωρή χθες και έσερνες τα πόδια σου στη σκηνή;", γιατι η αλήθεια να λέγεται τα χει τα πιασιματάκια της η Μαρίγια. Ε, και στη σεξουαλική σου ιδιαιτερότητα να κρυφτείς δεν μπορείς, οπότε της λέει αμήχανα το κορίτσι, τρία σουβλάκια με απ΄όλα.
-Και κοίτα ποιότητα όμως ε; Ούτε τα πιτόγυρα ούτε η σεξουαλική της ιδιαιτερότητα "αναίρεσαν τις φωνητικές της ικανότητες" ε; Τρομερό παιδί.
-Είναι να χεις καλό πεπτικό σύστημα.
-Να ρωτήσω και κάτι τελευταίο;
-Ρώτα.
-Τι απ' όλα αυτά ήταν από την "άγνωστη ζωή της Μαρίγιας Σερίφοβιτς", που όπως μου είπες τιτλοφορείται το άρθρο;
-Τα σουβλάκια.
-Α!

Βάλε ένα ράντζο στη γωνιά

-"Η βασίλισσα Ελισάβετ στο Λευκό Οίκο".
-Εκοϊκό κείμενο μυρίζομαι.
-Γάτα είσαι. Πώς το μυρίστηκες πάλι;
-Εκτός που έχει για πρωταγωνίστρια περσόνα για τα ρούχα της οποίας συζητάς περισσότερο από τις πράξεις της, έχει και αυτό το μίνιμαλ του τίτλου στο μοτίβο Υποκείμενο- Ρήμα- Αντικείμενο. Άντε να βάλει και κανένα κατηγορούμενο στα μεγάλα κέφια.
-Ή διανοητικούς οργασμούς. Λοιπόν, άκου: "Πανηγυρική είναι η ατμόσφαιρα στο Λευκό Οίκο".
- Δεν αμφέβαλα. 'Οταν ο ένοικός του είναι το μεγαλύτερο καρναβάλι του αιώνα και το επισκέπτεται η Ελισάβετ που το make up της την κάνει φτυστή το Μίκυ Μάους, λογικό είναι να θυμίζει πανηγύρι. Πολύ αντικειμενικός ο συντάκτης μας σήμερα.
-Περίμενε. Συνεχίζω, "Στο επίσημο δείπνο στο οποίο παρακάθισε το βασιλικό ζεύγος των Ανακτόρων του Μπάκινγκχαμ,". Τώρα εδώ πώς το εννοεί το "βασιλικό ζεύγος των ανακτόρων;".
-Γαμώτο. Μας κατάλαβε ο δαιμόνιος ρεπόρτερ. Ξέρεις στην Αγγλία έχουμε άλλο βασιλικό ζεύγος για κάθε παλάτι, μην κοιτάς που δεν το λέμε. Απλά επειδή το Μπάκινγχαμ είναι πιο κεντρικό η Ελισάβετ είναι που προβάλεται σαν αρχηγός του κράτους. Είναι σαν το Χριστόδουλο, πώς λέμε Αθηνών και Πάσης Ελλάδος;
-Α, είναι δηλαδή επειδή πρόλαβε και έχτισε σε κεντρικό οικόπεδο.
-Καλά, όχι αυτή, οι παππούδες της, αλά μέσες- άκρες το'πιασες. Στο Windsor Castle ούτε που να πατήσει η Μπέτυ. Εκεί έχουν άλλους. Για συνέχισε.
-Οκ, μετά λέει που η Ελισάβετ "δεν παρέλειψε να αναφερθεί στους στενούς δεσμούς που συνδέουν τη χώρα της με την Αμερικανική υπερδύναμη".
-Κι αυτό θέλει εξήγηση. Επίσης στον πλανήτη δεν υπάρχει μόνο μια υπερδύναμη. Είναι πολλές, άλλης εθνικότητας η κάθε μια. Είναι μια κινέζικη, μια ρώσσικη, αφγανή - γιατί όχί;- και ούτω καθεξής. Μη κοιτάς που και πάλι εμείς θεωρούμε υπερδύναμη μόνο τις ΗΠΑ. Είναι πώς το πάρει κανείς. Η Ελισάβετ σου λέει εδώ βρέθηκα, αυτή την υπερδύναμη θα ευχαριστήσω.
-Είναι δηλαδή όπως πριν, που πρόλαβε ο Μπους και έχτισε σε καλό οικόπεδο, οπότε εμείς έχουμε μόνο τις ΗΠΑ σε εκτίμηση.
-Ακριβώς, αλλά η Μπέτυ και ο Έκο δεν τα τρώνε αυτά. Και όχι μόνο, αλλά στα δίνουν και σένα να σου ανοίξουν το μάτι, φτωχέ -τω πνεύμα- αναγνώστη.
-Γουάου! God save the queen! Λοιπόν και συνεχίζει ο συντάκτης με τη "λαμπερή βραδιά που έχει διοργανωθεί προς τιμήν της βασίλισσας Ελισάβετ, που δίδεται σε ανταπόδοση της φιλοξενίας της Ελισάβετ στο ζεύγος Μπους το οποίο επισκέφθηκε την Αγγλία το 2003".
-Εδώ ο Έκο προχωράει σε μια καταγγελία της γυφτιάς -η οποία χαρακτηρίζει εκτός από την απέραντη μαλακία- τον πλανητάρχη. Απ΄ ό,τι βλέπεις η Ελισάβετ, που είναι απ΄ ό,τι φαίνεται πολύ λαρζ τύπος, είχε φιλοξενήσει το αμερικανικό προεδρικό ζεύγος στσ ανάκτορα, που όπως είπαμε δεν έχει κι άλλα η γυναίκα, κι αυτοί τι κάνανε; Διοργανώσανε μια λαμπερή βραδιά. Βάλαν δηλαδή μια σχάρα, ψήσανε -δεν ξέρω και τι ψήνουν εκεί- και αφού μερακλώσανε και τα σπάσανε, δεν βάλανε οι γιούφτοι ένα ράντζο, έστω μια φλοκάτη στο χαλί, να πλαγιάσει η Μπέτυ -γιατί είναι και ολιγαρκής, μη τη βλέπεις έτσι- παρά τη στείλανε σπίτι της χαράματα γριά γυναίκα!
-Ναι, καλά, φαντάσου τι φιλοξενία θα τους είχε προσφέρει η Ελισάβετ όταν είχαν πάει αυτοί στην Αγγλία για να τη διώξουν έτσι.
-Έτερον εκάτερον. Ένα παλάτι είχε η γυναίκα, το άνοιξε για το ζεύγος. Κι αυτοί; Χολή και ξύδι!! Που είναι ο σεβασμός στα γηρατειά, οέο;
-Εδώ ο Μπους δε σέβεται την ανθρωπότητα και τη νοημοσύνη, τα γηρατειά θα σεβαστεί;
-Σωστά. Ο μόνος που σκέφτεται τη διανοητική μας εξάσκηση είναι ο Έκο.
-Ο οποίος προσθέτει ότι ο "Τζορτζ Μπους ανέφερε ότι έχουν αναπτυχθεί όλοι οι απαραίτητοι σύνδεσμοι ανάμεσα σε Αγγλία και Αμερική, προκειμένου να ενισχυθεί η ήδη κοινή πορεία των δύο συμμάχων". Σύνδεσμοι;
-Εδώ ο Έκο αναφέρεται προφανώς στη λακανική θεωρία ότι η ανθρωπότητα μέσω της γλώσσας εισέρχεται στο συμβολικό επίπεδο μετά το Οιδιπόδειο σύμπλεγμα.
-Δηλαδή;
-Δηλαδή, δεν πα' να υπογράφουν συμφωνίες, να αγοράζουν όπλα και να διοργανώνουν αγώνες μαζί Άγγλοι και Αμερικάνοι; Χωρίς συνδέσμους δε γίνεται τίποτα.
-Δηλαδή με, και, ή, και ούτω καθεξής;
-Φυσικά. Πώς νομίζεις συννεοούνται ο Τζωρτζ και η Μπέτυ; "Βy?" λέει αυτή, "with" απαντάει αυτός. Και έτσι χτίζονται οι διεθνείς σχέσεις.
-Πολύ βασικό. Λες αν μιλάμε και μεις με συνδέσμους να γίνουμε μια μέρα έτσι rich and famous;
-Ας δοκιμάσουμε. Και;
-Με.
-Σε.
-Για.
-Σα γιαπωνέζικα μου ακούγεται.
-Εμένα πάλι σαν το Μάθημα Σολφέζ.
-Αβάντι!

Έκο III: Η Kate Moss Σουφλιάς

-Καλά, που είσαι όλη μέρα;
-Που θες να' μαι; Δουλειές. Γιατί τι έγινε;
-Ένα θα σου πω... Έκο.
-Τι; Τρίτο χτύπημα του δαιμόνιου συντάκτη lifestyle; Και δε μου το λες τόσην ώρα;
-Ακριβώς.
-Τι είναι αυτή τη φορά; Η Μαντόνα γιατρός;
-Όχι, όχι, καλύτερο. Η Kate Moss σχεδιάστρια μόδας.
-Μπα, αλλάξαμε πρωταγωνίστρια; Και τι ξενέρωτος τίτλος είναι αυτός; Πάει, ξεφούσκωσε η ταλεντάρα.
-Η ταλεντάρα δεν ξεφουσκώνει ποτέ. Άκου! Πρώτα απ' όλα "οι καταναλωτές της περιοχής Oxford Circus του Λονδίνου έχουν την ευκαιρία να πάρουν μια πρώτη γέυση της συλλογής ρούχων και αξεσουάρ της Kate Moss".
-Ααα, θα τον μαλώσω τον Ουμπέρτο μας. Τι το πέρασε το Λονδίνο, Αθήνα; Γιατί το Oxford Circus είναι σταθμός του μετρό, άντε άμα είσαι λίγο άσχετος τη λες και πλατεία (ένεκα circus). Περιοχή, τύπου Πετράλωνα, Γαλάτσι, Κυψέλη, μια φορά δεν είναι.
-Κολλάς και συ σε κάτι λεπτομέρειες πάντως. Τόσα προσφέρει ο καλλιτέχνης. Αυτό του ξέφυγε. Άκου τη συνέχεια. "Η σχεδιάστρια πλέον Kate Moss, μετά από αλλεπάλληλα προβλήματα με τα ναρκωτικά..."
-Κάτσε, κάτσε. Τι εννοείς αλλεπάλληλα; Δηλαδή μια έπαιρνε κόκα, μια ηρωίνη, μετά χάπια και ούτω καθεξής; Ή στην αρχή τα έπαιρνε, μετά τα έκανε deal, μετά της βιάσανε το ένα, της μαγαρίσανε το άλλο;
-Ρε παιδί μου αλλεπάλληλα είναι τρόπος του λέγειν. Βασικά εδώ τα παρομοιάζει με τα χτυπήματα της μοίρας αλλά δε θέλει να τον κάνει πολύ εμφανή το συνειρμό.
-Α, είναι αυτά τα λογοτεχνικά σκερτσάκια που μας κάνει πάντα. Για συνέχισε.
-"Το σχέδιο ρούχων και αξεσουάρ θα αποτελέσει από εδώ και στο εξής το κύριο ενδιαφέρον της, ενώ εκτός από άλλα μοντέλα και η ίδια θα λανσάρει ως μοντέλο φυσικά τα ρούχα που η ίδια θα σχεδιάζει."
-Α, πάλι οι μαντικές ικανότητες του Έκο.
-Άρχισες πάλι; Γιατί αποκλείεται η κοπέλα να διαφημίσει σα μοντέλο τα ρούχα που σχεδιάζει;
-Όχι δεν αναφέρομαι σ' αυτό, αλλά στο ότι "το σχέδιο" θα αποτελέσει το κύριο ενδιαφέρον της μοντέλας-Βερσάτσε. Δηλαδή κέντημα-ψιλοβελονιά-τένις-πασαρέλες, ξεχάστε την την Kate, την έφαγε το σχεδιαστήριο. Αυτό που με προβληματίζει είναι η χρήση του όρου σχέδιο, αντί για σχεδιασμός ή κάτι πιο εύπεπτο.
-Μα καλά, λες και είσαι πρωτάρης στα Εκοϊκά κέιμενα. Είναι κατά το "κινούμενο σχέδιο". Σου λέει η Kate θα είναι τόσο επιτυχημένη που μετά μπορεί να το γυρίσει και σε cartoons και animation- τρέμετε οστά του Ντίσνεϊ. Ή κατά το "σχέδιο πόλης". Να την πάρουν στο ΥΠΕΧΩΔΕ Αγγλίας να κανονίζει μέχρι που θα νομιμοποιηθούν τα αυθαίρετα.
-Μα στην Αγγλία δεν έχουμε αυθαίρετα.
-Έτερον εκάτερον. Την πρόβλεψή του όφειλε να την κάνει ο Έκο-Νοστράδαμος. Εσύ τώρα κάτσε και περίμενε και να δεις που σε λίγα χρόνια θα φυτρώσουν αυθαίρετα στην Αγγλία και θα δικαιωθεί.
-Ναι, θα φυτρώσουν στην περιοχή του Oxford Circus. Δίπλα στα Άνω Πατήσια.
-Κακίες!

Ω ξειν, αγγέλειν Φινλανδούς...

-Τι σου' χω;
-Τι;
-Γιουροβίζιον νέα από την πατρίδα!
-Για πες!
-Το ελληνικό fun club του ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού έκανε farewell party στον Σαρμπέλ πριν φύγει για το Ελσίνκι, όπου θα διαγωνιστεί για την Ελλάδα.
-Α, τι λες, σοβαρά; Κρίμα να μην είμαστε εκεί, να ψυχαγωγηθούμε!
-Έννοια σου, και σου έχω φωτογραφίες
-Αλήθεια; Για να δούμε!
-Να, αυτή είναι μια.

-Τι είναι αυτό;
-Αυτό είναι ο Σαρμπέλ που ανεμίζει τη γαλανόλευκη. Ξέχασες και τη σημαία πια;
-Όχι, όχι δεν αναφέρομαι στο ανέμισμα της σημαίας. Στο background αναφερόμουν. Που ακριβώς έγινε το πάρτυ;
-Ε; Δε θυμάμαι, σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί υποθέτω.
-Α! Γιατί με τόσο πλακάκι πίσω εμένα τουαλέτα μου θυμίζει. Τόσο περιορισμένο budget πια μετά την περσινή διοργάνωση; Ας βάζαν τουλάχιστον μια μεγάλη σημαία, που τους περισσεύουν, απ' ό, τι βλέπω, να μη φαίνεται το μωσαϊκό.
-Ε, τώρα η λάμψη του Σαρμπέλ τα καλύπτει όλα, γι' αυτό δε μερίμνησαν.
-Α...
-Να, δες τον εδώ.

-Ααα, lovely! Είμαστε σίγουροι ότι αυτός ο Σαρμπέλ δεν έχει καταναλώσει κάποια παράνομη ουσία;
-Τι να λεχει καταναλώσει το παιδί; Απλά κουράστηκε λίγο από το χορό, το γλέντι και τη δόξα.
-Α, μάλιστα. Γιατί προς στιγμήν μου φάνηκε ότι τα' χει κοπανίσει. Εκτός αν κάθεται έτσι εκεί για να μη φαίνεται στις φωτό το πλακάκι τουαλέτας στον τοίχο.
-Αντε καλέ. Να, δες και μια από τους fans, που τα' βαλες με τον εκπρόσωπο του ελληνικού έθνους.

-Α, τώρα εξηγούνται όλα. Να γιατί ο Λεωνίδας μας φαίνεται λίγο σα σουρωμένος στην προηγούμενη φωτογραφία. Θα είχε μόλις δει ή καθίσει δίπλα στους κυρίους στη φωτογραφία.
-Μπορεί.
-Κάτσε λίγο. Ένας παιάνας από τα βάθη της ελληνικής μου ψυχής αναρριχάται βλέποντας τις μνημειώδεις φωτό. Στον αφιερώνω και σε αφήνω γιατί έχω και δουλειές.

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, Σαρμπέλ, πατέρα,
του τραγουδιού, του χορού και του γλεντιού,
κατέβα φανερώσου και άστραψε στην Ευρωπανύγηρη,
στη δόξα της δικής σου μασχάλης του οπαδού.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα,
βροντούν εδώ μαζί σου,
σαν ένα λευκοπόρφυρο καραόκε ηχηρό,
και τρέχει στο Ελσίνκι, πιστός προσκυνητής σου,
ο κάθε ιδροκοπημένος οπαδός.