Υψηλές γνωριμίες

-Τι σου φταίει τώρα το Λονδίνο και το κράζεις;
-Καλά το κάνω. Είναι καιρός αυτός;
-Γιατί ο καύσωνας και οι πυρκαγιές στην Ελλάδα είναι καλύτερες;
-Όχι καλύτερες δεν είναι αλλά κι αυτό που βρέχει κάθε τρεις και λίγο ανυπόφορο, ρε παιδί μου. Ήθελα να΄ξερα τι σου προσφέρει αυτή η πόλη.
-Γνωριμίες.
-Μπα;
-Μπου. Εσύ δηλαδή στην Αθήνα τόσα χρόνια ποιον έχεις γνωρίσει;
-Σε παρακαλώ πολύ. Στην Ελλάδα γενικότερα που όλοι νομίζουν ότι είναι -ή θα γίνουν- φίρμες; Το μισό μελλοντικό τζετ σετ φίλοι μου είναι.
-Ε, λοιπόν εγώ το Σαββάτο έκανα μια γνωριμία με κανονική φίρμα.
-Μπα; Ποιον γνώρισες; Τη Μαντόνα ή το Γιώργη το Μάικλ;
-Όχι, όχι, ούτε τη βασίλισσα ούτε το βασιλιά της ποπ γνώρισα. Βέβαια βασιλιάς είναι κι ο δικός μου.
-Καλά εκεί βασίλισσα δεν έχουν εκείνη τη τζατζόγρια;
-Ναι, αλλά δεν είναι βασιλιάς της χώρας ο καινούριος μου φίλος. Αλλού παίζει.
-Αναρχοαυτόνομος; Με τρομάζεις.
-Πάμε το Σάββατο με μια φίλη μου σε ένα club με dark, gothic, ούτε που πολυκατάλαβα τι, μουσική, και το κοινό όλοι οι απόκληροι της κοινωνίας. Γκοθάδες, αποτυχημένα πανκιά, χαρντροκάδες και μεταλλάδες μεταμφιεσμένοι όπως μπορείς να φανταστείς. Βαμμένοι, ντυμένοι σα δράκουλες, πόλεμος των άστρων, γκόθικ τραβεστί και δε συμμαζεύεται. Βγαίνουμε που λες για τσιγάρο, γιατί όπως σου χω ξαναπεί μας το κόψανε κι αυτό στους κλειστούς χώρους και γνωρίζουμε το βασιλιά!
-Καλά κι αυτός ολόκληρος βασιλιάς τι έκανε σε τέτοιο μέρος;
-Δεν κατάλαβες. Ο συγκεκριμένος μόνο σ΄αυτό το μέρος θα ταίριαζε. Καθώς δεν ήταν άλλος από το βασιλιά του σκότους, τον ίδιο το Σατανά.
-Ώπα, ώπα, τι τσιγάρο ήταν αυτό που βγήκατε να κάνετε;
-Εμείς κανονικό. Ο Σατανάς δεν ξέρω, καθώς φαινόταν ιδιαίτερα σίγουρος για την ταυτότητα και την ιδιότητά του. Και η εμφάνισή του δεν έλεγε το αντίθετο. Ούτε 20 χρονών, με εννιά κέρατα δέκα εκατοστών στο κεφάλι από τα μαλλιά του και τρια μαύρα δάκρυα ζωγραφισμένα στο κάθε μάτι. Μας λέει το όνομά του και μας δείχνει και την κάρτα μέλους του club που απάνω έγραφε "Σατανάς".
-Αααα, αυτές είναι γνωριμίες. Και τι είπατε με τον Οξαποδώ;
-Μας είπε για το πώς ήρθε στον κόσμο μας πριν 10 χρόνια σε ένα νοσοκομείο και για την κόλαση που έχει φωτιές και ζέστη. Έφυγε λέει γιατί κάνει διαολεμένη ζέστη!
-Ο Διάολος; Μήπως πήρες την κάρτα του; Γιατί με τη ζέστη στην Αθήνα ακόμα και στην κόλαση καλύτερα θα' ναι.
-Όχι ρε γαμώτο. Εδώ έχει δροσιά ούτως ή άλλως τι να την κάνω την κόλαση;
-Γι' αυτό δε θα πας μπροστά. Τις γνωριμίες τις κάνεις για να τις χρησιμοποιείς. Τι να το κάνω που γνώρισες το Σατανά άμα δεν έχω το τηλέφωνό του να μου κάνει μια εξυπηρέτηση;
-Καλά, πέθανε εσύ και θα ξαναπάω εγώ στο club να τον βρω να σου κλείσει σουίτα στην κόλαση.
-Με τέτοια ζέστη μη το γελάς. Ήδη τρια γερόντια την κάνανε απ΄ τον καύσωνα
-Δηλαδή βλέπουν τα ραδίκια ανάποδα;
-Γιατί έχει μείνει ραδίκι όρθιο για να το δούνε και ανάποδα;
-Ααα, το άλλο Σάββατο στο ίδιο club επειγόντως!

Μαριχουάνα Ωωωπ!

Πέφτουν τα βόλια σα βροχή, αναγνώστη, στην αντίληψη και στη νοημοσύνη σου, καθώς κάθεσαι στον καναπέ σου, βρε, και σε παίρνουνε ξυστά. Αλλά γιατί είμαι εγώ εδώ; Για να σε ενημερώνω για τις σκευωρίες, πλεκτάνες και δολοπλοκίες που στήνονται πίσω από την πλάτη σου.
Μετά λοιπόν το ειδεχθές κατασκεύασμα του δήθεν επιστημονικού ιατρικού συλλόγου που ήθελε να στερήσει τον ξιφία και το σολωμό από τη μεσογειακή σου δίαιτα, και που σαν άλλος Ευαγγελάτος ξεσκεπάσαμε παρέα χθες, ήρθε μια νέα αναξιόπιστη και κινούμενη από περίεργα κέντρα και συμφέροντα έρευνα, να σου δώσει κι άλλη φόλα να καταπιείς αμάσητη σα ντεπόν. Ότι οι άνθρωποι που καπνίζουν μαριχουάνα και παρόμοιες παραισθησιογόνες ουσίες έχουν περισσότερες πιθανότητες να πάθουνε την ψύχωση.
Επιστημονική θέση δεν έχω πάρει ως τώρα, αναγνώστη, αλλά πάνω σ αυτό θα μου το επιτρέψεις σήμερα. Κι αυτό γιατί εκτός που η ομάδα ψυχασθενών που δουλεύω τα τελευταία τρία χρόνια είναι ψυχωσικοί, η κατάρτισή μου στην έρευνα στην ψυχολογία και ψυχική υγεία δε μου επιτρέπει να σιωπήσω. Πρώτον και κύριον γιατί δε μπορεί καμία έρευνα να θεωρείται αξιόπιστη χωρίς να έχει εντοπίσει έναν συνδετικό κρίκο ανάμεσα στις δυο μεταβλητές που μελετά, δηλαδή την τρέλα και το μπάφο ή την εκάστοτε παραισθησιογόνο ουσία. Είναι σα να σου λένε δηλαδή ότι τα παιδάκια στο Ζαΐρ που πεθαίνουν από Aids είναι επειδή τρώγανε πολλές μπανάνες. Ή καρύδες, ή ότι τελοσπάντων τρώνε στο Ζαΐρ. Δηλαδή η λογική της έρευνας είναι του τύπου "ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι". Που άμα ήταν έτσι, αναγνώστη, τότε όλα τα επεισόδια του Αστυνόμου Μπέκα θα τελειώναν στο πρώτο δεκάλεπτο. Τέζα ο πρωταγωνιστής στο πάτωμα, δίπλα του το ποτήρι το ουΐσκι με το δηλητήριο, απ' αυτό πήγε ο μακαρίτης, άσχετα άμα δεν το' βαζε στο στόμα του. Και στη σύνταξη ο Μπέκας.
Επιπλέον, και όσον αφορά την ψυχική ασθένεια και τη χρήση ναρκωτικών ουσιών πιο συγκεκριμένα, και αυτό στο λέω από την χρόνια εντατική επαγελματική μου επαφή με ψυχωσικούς, μπορεί πολύ χαλαρά να συνδέεται γιατί στο περιβάλλον όπου γεννιέται -βιολογικά και μεταφορικά- η ψυχική ασθένεια, δηλαδή σε περιβάλλοντα όπου ήδη υπάρχει ή σε αυτά που την προωθούν, γίνεται συχνά χρήση ουσιών. Πάνω εκεί που είναι να του σκάσει δηλαδή του τύπου ότι είναι ο Θεός ή ότι τον παρακολουθούν εξωγήινοι, εκεί βρίσκονται και ο μπάφος και το κρακ και η ηρωΐνη. Ή τα βρίσκει εκεί που τον αναγκάζει η κοινωνία να καταφύγει: στο περιθώριο.
Και ένα τελευταίο, που είναι και καλά το γερό χαρτί της έρευνας. Η έρευνα δεν ήταν αυθεντική, δηλαδή δεν έκανε κάποιο καινοτόμο πειραματικό χειρισμό, αλλά μελέτησε τα δεδομένα εκατοντάδων παρόμοιων ερευνών των τελευταίων 25 χρόνων. Και θέλουν από ανθρώπους που δεν κούνησαν απ' το γραφείο τους να το φάω ότι άμα καπνίζεις μαριχουάνα θα σου ρθει ο διάολος καβάλα στα ξαφνικά. Εγώ πάντως δεν το τρώω, και τέτοιους ερευνητές δεν εμπιστεύομαι κυρίως γιατί θυμάμαι αυτό που΄ λεγε η γιαγιά μου: ότι άμα δε βρέξεις κώλο ψάρι δεν πιάνεις. Πόσο μάλλον επιστημονικό κύρος.

Καλάρει ο Ζέπος και τι πιάνει;

Σου είπαν "κόψε το τσιγάρο, προκαλεί καρκίνο", αναγνώστη, το' κοψες ή έστω το ελλάττωσες. Σου΄ πανε κόψε τα ανθυγιεινά και τις καταχρήσεις και ξεκίνα γυμναστική, μαραθωνοδρόμος έγινες. Αλλά ως εδώ, όλα τα πράγματα έχουν ένα όριο και το όριο αυτό έχει ξεπεραστεί νομίζω. Ήρθε η ώρα κι εσύ, αναγνώστη, σαν μια νέα Ρόζα Λούξεμπουργκ και Μαίρη Βιδάλη στο καρα-καλτ "17 σφαίρες για ένανα άγγελο" να προτάξεις τα στήθη σου και να πεις όχι στο φασισμό των media και ψευτοεπιστημονικούς συλλόγους με μηδενική αξιοπιστία και σοβαρότητα.
Γιατί ανοίγω χθες προσφιλές μου ειδησεογραφικό website και να μια γκουμούτσα τίτλος "προσοχή στα μεγάλα ψάρια!". Διαβάζω λοιπόν ότι έρευνα του Ιατρικού Συλλόγου σε κατοίκους της Χίου έδειξε ότι οι συμπαθέστατοι νησιώτες που καταναλώνουν αρκετές φορές την εβδομάδα μεγαλα - σε ηλικία ή σε μέγεθος δεν προσδιορίζεται- ψάρια έχουν ανώτερα -σχεδόν διπλάσια- από το επιτρεπτό όρια υδραργύρου στο σώμα τους. Και σου προτείνουν, λοιπόν, αν δε θες να γίνεις θερμόμετρο, κομμένοι σολωμοί και ξιφίες. Ότι εσύ ας πούμε το σολωμό και τον ξιφία τον έχεις σαν το ψωμί στο τραπέζι, γιατί είναι και πάμφθηνα σαν ψάρια. Άμα δεν έχει βάλει το φιλέτο ξιφία στο τραπέζι η γυναίκα σου δηλαδή εσύ δεν κάθεσαι. Όπως ο πατέρας μου με το αλάτι.
Και άντε πες ότι γίναμε ξαφνικά κράτος Βαρδινογιάννηδων και δε μας λείπει ο σολωμός απ' το καθημερινό μας γεύμα, πες ότι γίνεσαι Σουηδός για μια μέρα, ρε παιδί μου. Πόσο αξιόπιστη είναι η έρευνα αυτή του Ιατρικού Συλλόγου της -πλέον- Στοκχόλμης; Γιατί οι Χιώτες είναι πασίγνωστοι και για την τάση τους να πηγαίνουν δυο-δυο. Είναι σίγουρο ότι τον μετρήσαν καλά τον υδράργυρο; Γιατί άμα πιάσαν έναν για δύο, τότε μια χαρά είναι τα επίπεδα των ανθρώπων. Πήγε σου λέει ο Χιώτης να κάνει την έρευνα παρέα με τον άλλο. Του λέει ο γιατρός-ερευνητής-(και κομπλεξικός χορτοφάγος υποπτεύομαι) "έναν έναν θα σας μετράμε", ο Χιώτης του λέει "τι λες, δόκτωρ, εμείς γίναμε φίρμες επειδή πάμε ζευγάρια αλα-μπρατσέτα από τουρκοκρατίας, θα μας το χαλάσεις εσύ;". Ε και μετράει δυο ο γιατρός, να΄ σου διπλάσια τα υδραργυροεπίπεδα. Και από μια τέτοια αναξιόπιστη και κακοσταθμισμένη έρευνα εσύ θα κόψεις τον απλό καθημερινό και ταπεινό σολωμό που στολίζει το φτωχικό πλην τίμιο μεροκαματιάρικο τραπέζι σου; Όχι, αναγνώστη, κάλιο να χάσεις τον ποιητή το Σολωμό, παρά την ποιότητα στη διατροφή σου. Σήκωσε την αγριεμένη γροθιά σου και μέσα απ΄τα άγρια γένια σου βγάλε μια κραυγή: "Εμπρός στο δρόμο που χάραξε ο Rio Mare!"

Amy Winehouse στο ακορντεόν

Τα καθημερινά δράματα που ζούμε, αναγνώστη, ξεπερνούν κάθε φαντασία συγγραφέα-σεναριογράφου-καλλιτέχνη.
Μέχρι χθες στο Λονδίνο νόμιζα ότι οι ζητιάνοι και οι παράνομοι μικροπωλητές είναι απλά αραδιασμένοι στους δρόμους, στις πλατείες και δίπλα στα ΑΤΜ. Ποτέ σε σταθμό του μετρό, στάση λεωφορείου ή έξω από κρατική υπηρεσία. Όλα κι όλα, τάξη παντού, ακόμα και στη ζητιανιά οι Άγγλοι. Και βρέθηκα σήμερα αντιμέτωπος με ένα δράμα πρωτοφανές.
Δεν ξέρω πώς κατάφεραν και τρύπωσαν στο μετρό δυο δεκάχρονα ζητιανάκια με ακορντεόν και τενεκεδάκι. Μας κοιτάν και παίζουν, παίζουν και ζητούν χρήματα. Η μουσική με τέτοιο θόρυβο στο μετρό πού ν' ακουστεί, οπότε κοιτάν και παίζουν και μεις δίνουμε αυτά τα "κόκκινα" που μας βαραίνουν τις τσέπες(νομίσματα μιας και δυο πενών), κάποιοι περισσότερο.
Με το που βγαίνουμε η φίλη μου η Μαρία:
-Τι παίζανε τα μικρά με το ακορντεόν, κατάλαβες;
-Μπα, που ν ακούσεις με τέτοιο θόρυβο;
-Δράμα κι αυτό όμως ε;
-Ποιο, να ζητιανεύεις;
-Όχι τόσο, όσο το καλλιτεχνικό μέρος. Στην Ελλάδα θα παίζανε το "Σ'αγαπώ γιατί είσαι ωραία" ή το "Άστα τα μαλλάκια σου". Εδώ τι να παίξουνε; Μαντόνα ή Amy Winehouse;
-Σα να χεις δίκιο. Και άντε και την παίξανε την Έιμι, θα την καταλάβει το 10% των επιβατών γιατί οι υπόλοιποι θα είναι από άλλη χώρα ή και από άλλη κουλτούρα, οπότε τσάμπα το ρεσιτάλ. Άμα φτάσουμε σε τέτοιο σημείο, Μαρία μου, να γυρίσουμε πίσω. Δε λέει να σαι γυφτάκι στο Λονδίνο.
-Δε λέει καθόλου. Φαντάζεσαι το Like a Virgin με ακορντεόν σε καφέ στο Μοναστηράκι;
-Δράμα.

Με τη βούλα

Πάνε δυο εβδομάδες, αναγνώστη, που εφαρμόστηκε και στην Αγγλία το smoking ban. Εγώ δεν το' χα πάρει πρέφα γιατί την πρώτη εβδομάδα έλειπα Σκωτία, που εκεί ούτως ή άλλως ισχύει από πέρσι που 'χα ξαναπάει. Έρχομαι που λες προχθές και πάω για δουλειά στο Soho. Δε θα σχολιάσω το ότι στα μπαρ τους βγήκε ο κώλος των θαμώνων μέσα-έξω, για να κάνουν ένα τσιγάρο οι άνθρωποι. Ούτε ότι είμαι πολύ ευτυχισμένος που σε ένα μήνα επισκέπτομαι τη μοναδική χώρα στον κόσμο που αυτό δε θα συμβεί ποτέ: την Ελλαδάρα!
Χθες όμως μετά τη δουλειά πάω σε ένα club και κάποια στιγμή βγαίνουμε μαζί με την παρέα -θεριακλήδες όλοι παρ΄ό,τι ο μόνος Έλληνας- να καπνίσουμε. Και εκεί έρχεται το σημάδι του θηρίου. Προκειμένου να ξαναμπείς στο venue χωρίς να πληρώσεις είσοδο είναι ένας μαντράχαλος στην έξοδο και σε σφραγίζει με μια στάμπα σαν αυτή που σφραγίζουν τα χοιρινά στο σφαγείο μετά τη συνάντησή τους με το χασάπη. Βγαίνουμε που λες τα αμνοερίφια να καπνίσουμε, και ξαναμπαίνουμε στο μαγαζί ούτε γάτα ούτε ζημιά. Με μόνη διαφορά ένα τετραγωνικό μελάνι στον καρπό να νιώθεις σαν βουλγάρικο κατσίκι στη Βαρβάκειο. Και πάνω που η προηγούμενη σφραγίδα από ένα πάρτυ στο Noting Hill την Κυριακή είχε αρχίσει να ξεθωριάζει. Και ξέρεις πού καταλήγω, αναγνώστη;
Αυτοί υποτίθεται ότι μας κόψαν το κάπνισμα για να μη βγάλουμε τον καρκίνο του πνεύμονος, την πίσσα, την οστρακιά, και όλα τελοσπάντων τα κακά της μοίρας μας. Και ποιος μου λέει ότι όλο αυτό το μελάνι που τρέχει στις φλέβες μου από τις τσιγαρο-σφραγίδες δε θα μου κάνει τον καρκίνο; Άμα το δεις το δεξί μου χέρι, σαν μπουτάκι χοιρινό σε βιτρίνα χασαποταβέρνας, ελληνικό ΑΑ"! Και με τη βούλα. Άσε που με το δικό μου τον εθισμό πληρώνεται ένας νταγκλαράς μόνο και μόνο για να κάθεται και να σφραγίζει. Του προσφέρω και εκπαίδευση να δώσει ΟΑΣΕΠ για δημόσιος υπάλληλος δηλαδή. Όλοι βγάζουν από αυτή την απαγόρευση, αναγνώστη, εκτός απο μένα τον καπνιστή. Και μένω και με τη μελανούρα στο χέρι λες και καθάριζα σουπιές όλη τη μέρα. Ποιος θα μου το' λεγε ότι θα αποχτούσα τατουάζ convertible στα καλά καθούμενα. Και να τανε και τίποτα γουστόζικο να πω να πάει στο καλό. Ένα τετραγωνικό μπλε μαρέν που γράφει "Paid Entrance". Σκατά στους νόμους τους! Εκμεταλευταί!