Γυρίζεις απ’ την παραλία και ανοίγεις την τηλεόραση. Αυτή είναι η πρώτη λάθος κίνηση. Εκτός αν ανοίξεις το channel 9 που θα ‘χει το Γατόσκυλο ή το Μπομπ το Σφουγγαράκη, ειδάλλως την έβαψες, την κατάθλιψη δεν τη γλιτώνεις. Δε σου λέω να μην ενημερωθείς που καίγεται το πελεκούδι, ούτε να μην οργιστείς ή ρουφήξεις τις λεπτομέρειες που σαν άλλος Σπάιντερμαν ο Καμπουράκης μέσα στην πύρινη λαίλαπα προσπαθεί να αδράξει για τα μάτια σου μόνο. Όταν όμως βλέπω στο γυαλί γελοιωδέστατους τύπους που επιχειρούν να χρησιμοποιήσουν την καταστροφή και την απελπισία των άλλων για να κάνουν μικροπολιτική και να γίνουν αυτόκλητοι David Hasselhof της αξιοπρέπειας και της νοημοσύνης μου, η κατάθλιψη και ο όποιος άλλος ψυχικός ντουβρουτζάς εμένα νιώθω ότι με απειλεί περισσότερο από τις φλόγες. Βέβαια υπάρχουν και εξαιρέσεις όπως η εναλλακτική και σουρεαλιστική ΕΡΤ η οποία σε έναν άκρατο υπαρξιστικό συμβολισμό, και λόγω της αντίστοιχης επετείου, μετά τα μεσάνυχτα και τα πρωϊνά προβάλει ντοκυμαντέρ για την καταστροφή της Σμύρνης. Τι Νταλί, Ντε Κίρικο και μαλακίες, ο Παναγόπουλος είναι ο νέος Έντβαρντ Μουνχ. Πάρε την καταστροφή της Σμύρνης σου λέει και βγάλε άκρη μόνος σου, αναγνώστη-τηλεθεατή. Εκτός αν είναι δάκτυλος της δεξάς που μας κυβερνά ότι υπήρξαν και χειρότερες τραγωδίες του ελληνισμού, σαν απάντηση στα taglines των μαραθώνιων δελτίων ειδήσεων τύπου «η χειρότερη τραγωδία», «εθνική συμφορά» και «καίγεται η ιστορία μας». Σου λέει τότε, το 1922, χάσαμε ένα εκατομμύριο άνθρωποι ενώ τώρα καμιά εξηνταριά μόνο. Βέβαια θα μου πεις τότε οι κυβερνόντες (αν ήταν οι υπαίτιοι η ιστορία το έχει δείξει) στηθήκανε στο εκτελεστικό απόσπασμα στο Γουδί. Αν ρωτήσεις εμένα βέβαια, αυτοί οι τηλε-κατήγοροι-κανίβαλοι μαϊντανοί τύπου Χαρδαβέλλας θα ‘πρεπε να στηθούν στον τοίχο πριν το Ρουσσόπουλο και τον Αλογοσκούφη. Αλλά ας μην είμαι υπερβολικός, αφού το ξέρω ότι κατά βάθος το Χαρδαβέλλα τον εκτιμώ, έστω και για έναν μόνο λόγο: γιατί αποδεικνύει ότι η αγαπημένη μου ρήση του Einstein δεν έχει ειπωθεί χωρίς λόγο. Είχε πει ο Αλβέρτος ότι δυο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα. Και δεν ήταν και σίγουρος για το πρώτο. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Χαρδαβέλλας στις εκπομπές του προσπαθεί να εξερευνήσει τον πρώτο παράγοντα, το σύμπαν, μιας και με τον δεύτερο έχει ήδη καθαρίσει.
