Τέρας

Κοριτσάκι στα 9-10. Μπορεί και μικρότερο. Πατέρας-τέρας στα 35-40΄ τριτο-τέταρτα ρούχα με ροζ νάυλον τσαλακωμένη τσάντα στο χέρι. Δεν ξέρω πώς βρέθηκαν, αλλά ο Έλληνας στο Λονδίνο κάνει μπαμ μεγαλύτερο και από ατομική βόμβα.
Περιμένουν στην αίθουσα αναμονής πρακτορείου μοντέλων στην Oxford. Το κοριτσάκι μιλάει σε έναν κατάψευδο μαύρο γκέι με τα ίδια όνειρα μ΄αυτό. Στο προσωπάκι του διαγράφεται η ελπίδα και μια πολύ αχνή ματαιοδοξία. Όπως στο πρόσωπο του πατέρα διαγράφεται η φυγοπονία, η λαιμαργία, η χοντροπετσιά και η απερισκεψία. Και όπως στο πρόσωπο του γκέι διαγράφεται η ελπίδα πως ίσως αλλάξει η γαμημένη του ζωή. Που τη γάμησε ο ίδιος και όχι ο πατέρας-τέρας του που του έταξε λαγούς με πετραχήλια. Αν το κοριτσάκι πετύχει, που δεν το βλέπω γιατί είναι ένα παιδάκι σαν όλα τα άλλα, για τα επόμενα 9-10 χρόνια ο πατέρας-τέρας θα μπορεί να κάθεται και να ζει από την κόρη του. Της οποίας το μέλλον εξασφάλισε μαζί με το δικό του δηλητηριάζοντάς τα όνειρά του με fame and glory, catwalks, photo shootings και πολλά λεφτά για αμέτρητες κούκλες.
Η πόρτα ανοίγει. Ο επόμενος. Το κοριτσάκι και ο πατέρας-τέρας σηκώνονται. Αν είσαι άτυχη και δε σε απορρίψουν θα σε καλωσορίσω στο χώρο της ψυχοθεραπείας σε 6-7 χρόνια. Οπότε σου εύχομαι ολόψυχα κάθε ατυχία στο χώρο, μικρή μου.