Έκο III: Η Kate Moss Σουφλιάς

-Καλά, που είσαι όλη μέρα;
-Που θες να' μαι; Δουλειές. Γιατί τι έγινε;
-Ένα θα σου πω... Έκο.
-Τι; Τρίτο χτύπημα του δαιμόνιου συντάκτη lifestyle; Και δε μου το λες τόσην ώρα;
-Ακριβώς.
-Τι είναι αυτή τη φορά; Η Μαντόνα γιατρός;
-Όχι, όχι, καλύτερο. Η Kate Moss σχεδιάστρια μόδας.
-Μπα, αλλάξαμε πρωταγωνίστρια; Και τι ξενέρωτος τίτλος είναι αυτός; Πάει, ξεφούσκωσε η ταλεντάρα.
-Η ταλεντάρα δεν ξεφουσκώνει ποτέ. Άκου! Πρώτα απ' όλα "οι καταναλωτές της περιοχής Oxford Circus του Λονδίνου έχουν την ευκαιρία να πάρουν μια πρώτη γέυση της συλλογής ρούχων και αξεσουάρ της Kate Moss".
-Ααα, θα τον μαλώσω τον Ουμπέρτο μας. Τι το πέρασε το Λονδίνο, Αθήνα; Γιατί το Oxford Circus είναι σταθμός του μετρό, άντε άμα είσαι λίγο άσχετος τη λες και πλατεία (ένεκα circus). Περιοχή, τύπου Πετράλωνα, Γαλάτσι, Κυψέλη, μια φορά δεν είναι.
-Κολλάς και συ σε κάτι λεπτομέρειες πάντως. Τόσα προσφέρει ο καλλιτέχνης. Αυτό του ξέφυγε. Άκου τη συνέχεια. "Η σχεδιάστρια πλέον Kate Moss, μετά από αλλεπάλληλα προβλήματα με τα ναρκωτικά..."
-Κάτσε, κάτσε. Τι εννοείς αλλεπάλληλα; Δηλαδή μια έπαιρνε κόκα, μια ηρωίνη, μετά χάπια και ούτω καθεξής; Ή στην αρχή τα έπαιρνε, μετά τα έκανε deal, μετά της βιάσανε το ένα, της μαγαρίσανε το άλλο;
-Ρε παιδί μου αλλεπάλληλα είναι τρόπος του λέγειν. Βασικά εδώ τα παρομοιάζει με τα χτυπήματα της μοίρας αλλά δε θέλει να τον κάνει πολύ εμφανή το συνειρμό.
-Α, είναι αυτά τα λογοτεχνικά σκερτσάκια που μας κάνει πάντα. Για συνέχισε.
-"Το σχέδιο ρούχων και αξεσουάρ θα αποτελέσει από εδώ και στο εξής το κύριο ενδιαφέρον της, ενώ εκτός από άλλα μοντέλα και η ίδια θα λανσάρει ως μοντέλο φυσικά τα ρούχα που η ίδια θα σχεδιάζει."
-Α, πάλι οι μαντικές ικανότητες του Έκο.
-Άρχισες πάλι; Γιατί αποκλείεται η κοπέλα να διαφημίσει σα μοντέλο τα ρούχα που σχεδιάζει;
-Όχι δεν αναφέρομαι σ' αυτό, αλλά στο ότι "το σχέδιο" θα αποτελέσει το κύριο ενδιαφέρον της μοντέλας-Βερσάτσε. Δηλαδή κέντημα-ψιλοβελονιά-τένις-πασαρέλες, ξεχάστε την την Kate, την έφαγε το σχεδιαστήριο. Αυτό που με προβληματίζει είναι η χρήση του όρου σχέδιο, αντί για σχεδιασμός ή κάτι πιο εύπεπτο.
-Μα καλά, λες και είσαι πρωτάρης στα Εκοϊκά κέιμενα. Είναι κατά το "κινούμενο σχέδιο". Σου λέει η Kate θα είναι τόσο επιτυχημένη που μετά μπορεί να το γυρίσει και σε cartoons και animation- τρέμετε οστά του Ντίσνεϊ. Ή κατά το "σχέδιο πόλης". Να την πάρουν στο ΥΠΕΧΩΔΕ Αγγλίας να κανονίζει μέχρι που θα νομιμοποιηθούν τα αυθαίρετα.
-Μα στην Αγγλία δεν έχουμε αυθαίρετα.
-Έτερον εκάτερον. Την πρόβλεψή του όφειλε να την κάνει ο Έκο-Νοστράδαμος. Εσύ τώρα κάτσε και περίμενε και να δεις που σε λίγα χρόνια θα φυτρώσουν αυθαίρετα στην Αγγλία και θα δικαιωθεί.
-Ναι, θα φυτρώσουν στην περιοχή του Oxford Circus. Δίπλα στα Άνω Πατήσια.
-Κακίες!

Ω ξειν, αγγέλειν Φινλανδούς...

-Τι σου' χω;
-Τι;
-Γιουροβίζιον νέα από την πατρίδα!
-Για πες!
-Το ελληνικό fun club του ευρωπαϊκού διαγωνισμού τραγουδιού έκανε farewell party στον Σαρμπέλ πριν φύγει για το Ελσίνκι, όπου θα διαγωνιστεί για την Ελλάδα.
-Α, τι λες, σοβαρά; Κρίμα να μην είμαστε εκεί, να ψυχαγωγηθούμε!
-Έννοια σου, και σου έχω φωτογραφίες
-Αλήθεια; Για να δούμε!
-Να, αυτή είναι μια.

-Τι είναι αυτό;
-Αυτό είναι ο Σαρμπέλ που ανεμίζει τη γαλανόλευκη. Ξέχασες και τη σημαία πια;
-Όχι, όχι δεν αναφέρομαι στο ανέμισμα της σημαίας. Στο background αναφερόμουν. Που ακριβώς έγινε το πάρτυ;
-Ε; Δε θυμάμαι, σε κάποιο νυχτερινό μαγαζί υποθέτω.
-Α! Γιατί με τόσο πλακάκι πίσω εμένα τουαλέτα μου θυμίζει. Τόσο περιορισμένο budget πια μετά την περσινή διοργάνωση; Ας βάζαν τουλάχιστον μια μεγάλη σημαία, που τους περισσεύουν, απ' ό, τι βλέπω, να μη φαίνεται το μωσαϊκό.
-Ε, τώρα η λάμψη του Σαρμπέλ τα καλύπτει όλα, γι' αυτό δε μερίμνησαν.
-Α...
-Να, δες τον εδώ.

-Ααα, lovely! Είμαστε σίγουροι ότι αυτός ο Σαρμπέλ δεν έχει καταναλώσει κάποια παράνομη ουσία;
-Τι να λεχει καταναλώσει το παιδί; Απλά κουράστηκε λίγο από το χορό, το γλέντι και τη δόξα.
-Α, μάλιστα. Γιατί προς στιγμήν μου φάνηκε ότι τα' χει κοπανίσει. Εκτός αν κάθεται έτσι εκεί για να μη φαίνεται στις φωτό το πλακάκι τουαλέτας στον τοίχο.
-Αντε καλέ. Να, δες και μια από τους fans, που τα' βαλες με τον εκπρόσωπο του ελληνικού έθνους.

-Α, τώρα εξηγούνται όλα. Να γιατί ο Λεωνίδας μας φαίνεται λίγο σα σουρωμένος στην προηγούμενη φωτογραφία. Θα είχε μόλις δει ή καθίσει δίπλα στους κυρίους στη φωτογραφία.
-Μπορεί.
-Κάτσε λίγο. Ένας παιάνας από τα βάθη της ελληνικής μου ψυχής αναρριχάται βλέποντας τις μνημειώδεις φωτό. Στον αφιερώνω και σε αφήνω γιατί έχω και δουλειές.

Αρχαίο πνεύμα αθάνατο, Σαρμπέλ, πατέρα,
του τραγουδιού, του χορού και του γλεντιού,
κατέβα φανερώσου και άστραψε στην Ευρωπανύγηρη,
στη δόξα της δικής σου μασχάλης του οπαδού.

Κάμποι, βουνά και πέλαγα,
βροντούν εδώ μαζί σου,
σαν ένα λευκοπόρφυρο καραόκε ηχηρό,
και τρέχει στο Ελσίνκι, πιστός προσκυνητής σου,
ο κάθε ιδροκοπημένος οπαδός.

Ο Έκο και το καταραμένο φίδι

-Ξύπνα! Ο Ουμπέρτο Έκο ξαναχτύπησε!
-Τι έγινε; Καινούριο Μπαουντολίνο ή Το όνομα του ρόδου ΙΙ;
-Όχι ο κανονικός, παιδί μου. Ο συντάκτης που είχε γράψει τις προάλλες το αριστούργημα για τη Μαντόνα και το κλίμα.
-Έλα! Ε, καλά άμα είναι για τέτοιο γεγονός αξίζει να αφήσω το πουπουλένιο πάπλωμα. Τι έγραψε αυτή τη φορά;
-"Η Madonna και το υιοθετημένο παιδί".
-Μυρίζομαι Πούλιτζερ πάλι. Εκτός αν αποφάσισε να το γυρίσει σε κινηματογραφική καριέρα, εξου και ο τίτλος, τύπου "το παιδί και το δελφίνι". Επίσης θα μπορούσε να γράψει και έργα για θέατρο σκιών. Διακρίνω μια τάση, όπως το επόμενο δημιούργημα να είναι "Η Madonna και το καταραμένο φίδι".
-Θα μ' αφήσεις να σου περιγράψω το νέο λογοτεχνικό αριστούργημα;
-Συγνώμη, μη με κρατάς σε αγωνία.
-Γράφει λοιπόν ο Σπαθάρης μας ότι "ολοκληρώνεται η διαδικασία της υιοθεσίας του μικρού αγοριού από το Μαλάουι, το οποίο από τώρα και στο εξής θα ζει με την οικογένεια της βασίλισσας της ποπ, Madonna".
-Τι αυτό; Μόνο; Που χάθηκε αυτός ο μοναδικός τρόπος γραφής, πού πήγε η σπιρτάδα αυτής της εξαιρετικής πένας; Αυτό είναι βαρετό σα το κανάλι της Βουλής. Αχ, έτσι χάνονται οι μεγάλοι καλλιτέχνες...
-Περίμενε! Δε θα μας αφήσει έτσι ο λογοτέχνης. Κατ' αρχάς έχουμε έναν "φωτογραφικό φακό που αποθανάτισε την Madonna να βγαίνει από το ορφανοτροφείο του Μαλάουι, κρατώντας στην αγκαλιά της τον 2χρονο David".
-Δεν καταλαβαίνω. Πού το μεμπτό; Δυο φωτογραφίες θα μείνουν στην ιστορία. Αυτή της Αφγανής με τα πράσινα μάτια στο National Geographic και αυτή της Μαντόνας με το δίχρονο. Θα είναι ο δεύτερος λόγος που η φωτογραφία αποκαλείται η όγδοη τέχνη.
-Μη σου πω και ο πρώτος γιατί αυτή την Αφγανή ποιος τη θυμάται πώς τη λένε; Ενώ το μικρό το μάθαμε: Ντέιβιντ. Και το αποθανάτισε και ο φωτογραφικός φακός. Επίσης μαθαίνουμε ότι η Μαντόνα "είχε δίπλα της τη κόρη της Λούρδη, που από την πρώτη στιγμή συμπάθησε ιδιαίτερα το νέο μέλος της οικογένειας" και ότι "Φυσικά από το πλευρό της δεν έλειπε και το δεύτερο φυσικό παιδί που απέκτησε μετά τη Λούρδη, ο Ρόκκο".
-Μισό. Πόσα παιδιά είπαμε έχει η βασίλισσα;
-Τρία, παιδί μου, ντιπ δεν προσέχεις;
-Όχι κάτσε. Ένα η Λούρδη, η οποία από πού φάνηκε ότι το συμπάθησε το νέο μέλος της οικογένειας δε μας το λέει ο συντάκτης. Γιατί εγώ θυμάμαι η τρίχρονη αδερφή μου όταν γεννήθηκα -λένε δηλαδή- ήθελε να με αφήσουν στο νοσοκομείο...
-Ε, δύο ο Ρόκκο και τρία το καινούριο...
-Όχι, κάτσε, εδώ ο Έκο λέει ότι ο Ρόκκο είναι το δεύτερο φυσικό παιδί που απέκτησε μετά τη Λούρδη. Άρα παίζει και τρίτο (φυσικό) παιδί, ανάμεσα σε Λούρδη και Ρόκκο.
-Κατ' αρχάς μη βιάζεσαι να κρίνεις έτσι το λογοτέχνη. Όπως είδες λέει φυσικό παιδί.
-Ναι αυτό είναι κάτι άλλο που με τρώει. Φυσικό είναι όπως λέμε λίμνη ή φαινόμενο; Γιατί παλιά το λέγαμε βιολογικό.
-Καλά για αγράμματο τον έχεις τον συντάκτη; Φυσικό είναι άλλο. Άμα ήθελε να ξεμπερδέψει θα σου λεγε βιολογικό. Δε θέλει να σου δώσει πάλι μασημένη τροφή. Μάλλον στην τέταρτη ή πέμπτη διάσταση, που αναμφίβολα αντιλαμβάνεται ο Έκο μας, "φυσικό" σημαίνει κάτι εντελώς διαφορετικό με άλλη μαθηματική αξία. Εξ ού και τα παιδιά βγαίνουν πάλι τρία στο τέλος.
-Καλά τι σου είναι το υψηλό IQ!
-Άστα να πάνε. Περιμένω με ανυπομονησία το επόμενο. "Η Madonna Φούρναρης".

Στατιστικές

-Τα' μαθες; Πρώτοι οι Έλληνες στο σεξ σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα έγκυρου ερευνητικού κέντρου.
-Αυτό το ήξερα. Δε χρειαζόμουν έγκυρη ερευνητηική πηγή για να μου το πει. Χρόνια τώρα ο Έλληνας ό,τι πιάσει στο χέρι του το γαμάει. Παιδεία, υγεία, Ολυμπιακούς (αγώνες), ήθος, πολιτισμό. Με τέτοιο γαμήσι που πέφτει, αλίμονο αν δεν ήτανε και πρώτος.
-Πάλι εκεί το πήγες αντί να χαρείς με την πρωτιά του έθνους.
-Το έθνος έχει πρωτιά και στα παχύσαρκα παιδιά στην Ευρώπη. Αλλά πάλι θα μου πεις, με τόσο σεξ που κάνουμε και τόσα παιδιά που γεννιούνται, ε, θα βγουν και καμιά εκατοστή χιλιάδες βαρυκόκκαλα; Ο νόμος των πιθανοτήτων.
-Ωραία, πάρε τότε το site και δες το μόνος σου.
-Οκ, εδώ λέει ότι οι Έλληνες κάνουν περισσότερες φορές σεξ το χρόνο από τους άλλους λαούς. Πρώτα απ' όλα έρχομαι να ρωτήσω: είναι καλό αυτό το σεξ; Γιατί για το πόσο ευχαριστημένοι είναι οι Έλληνες από τον ερωτικό τους σύντροφο κουβέντα δε λέει η έρευνα. Μήπως απλά επειδή το έχουν πιο πρόσφατο οι ερωτώμενοι απαντάνε όπως όταν τους λες "τί κάνεις;" "καλά", ακόμα κι αν τους έχει καεί το σπίτι; Λένε, ρε παιδί μου, αφού το' χουμε καλό είναι, δεν πα 'να 'ναι; Άλλοι δεν το' χουν καθόλου. Κοίτα τους Κινέζους, τελευταίοι.
-Καλά τώρα μιλάμε η βήχουμε; Τι να κλάσουν οι Κινέζοι; Αυτών δεν τους επιτρέπεται κι όλας να κάνουν παιδιά, για προφυλακτικά πού λεφτά, σου λέει παίζει να την κάνει η κυβέρνηση την έρευνα, οπότε κάτσε να πω "όχι" να' χω το κεφάλι μου ήσυχο.
-Που με φέρνει στο άλλο point της έρευνας που ίσως να είναι και το σημαντικότερο. Οι μισοί 'Ελληνες έχουν κάνει σεξ χωρίς προφύλαξη με αγνώστου σεξουαλικού ιστορικού σύντροφο. Εδώ σε θέλω.
-Κοίτα, πάει όπως με τα παχύσαρκα παιδιά. Κάνουμε τόσες φορές σεξ, που εντάξει, μια θα ξεχαστούμε! Δε χάθηκε ο κόσμος.
-Απ' ό,τι βλέπω εδώ όμως 10% των Ελλήνων έχει πάθει SDT (σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα). Ακόμα περήφανος με τις επιδόσεις του έθνους;
-Ε,κοίτα και το νόσημα μη νομίζεις, μια ιδέα είναι. Παθαίνεις τόσα στη ζωή σου που ένα θα τύχει να είναι σεξουαλικώς μεταδιδόμενο. Δεν είναι και το τέλος του κόσμου! Θα προτιμούσες να είμασταν σαν τους κινέζους; Να μη κάναμε σεξ καθόλου;
-Το ότι ανάμεσα στο STD και στην απόχή απο το σεξ υπάρχει η προφύλαξη δε θα στο υπενθυμίσω. Και στην τελική οι Κινέζοι γενάν και σαν τα κουνέλια.
-Βρε μπας και μας δουλευουν οι κοντοπούτανοι και τελικά του δίνουν και καταλαβαίνει;
-Μπα. Ο νόμος των πιθανοτήτων ξανά. Από τη μια φορά που θα κάνουν σεξ, ε, σε κάποιους θα πιάσει, είναι και τόσος λαός, γι' αυτό πολλαπλασιάζονται έτσι. Αυτό που δεν καταλαβαίνω όμως είναι γιατί αυτή η εκδοχή του νόμου των πιθανοτήτων δεν πιάνει και στο ελληνικό έθνος.
-Εμείς είμαστε υπεράνω κανόνων, αγάπη.
-Αααα! Γι αυτό δε χρησιμοποιούμε και προφυλάξεις όταν κάνουμε σεξ.
-Γι' αυτό.
-Σκατά στα μούτρα μας. Βλέπω να μας παίρνουνε φαλάγγι και οι υπόλοιποι λαοί του πλανήτη μετά τους κινέζους.
-Ανάθεμα την Αλγεριά και τις στατιστικές μαζί τότε!
-Ανάθεμα.

'Ητανε στραβό το κλίμα...

-"Η Madonna για το κλίμα". Διαβάζεις τον τίτλο σε lifestyle στήλη ειδησεογραφικού site. Τι σου έρχεται στο μυαλο;
-Εμ, ότι η Μαντόνα έκανε κάποια δήλωση για την επικίνδυνη αλλαγή στο κλίμα του πλανήτη;
-Κι όμως όχι. Ο συντάκτης του εν λόγω λογοτεχνικού αριστουργήματος δεν είναι για εύκολους αναγνώστες. Δε στο δίνει στο πιάτο. Πρέπει να τη δουλέψεις λίγο την πληροφορία, που έχεις μάθει να καταπίνεις ό,τι σου δίνουν αμάσητο.
-Α, δηλαδή δε μιλάμε για απλή είδηση, μιλάμε για επανάσταση στη διανόηση. Κάτι σαν τον Γαλιλαίο ή το Δαρβίνο δηλαδή. Για πες τι τρέχει λοιπόν γιατί με ενδιαφέρουν πολύ τέτοια επαναστατικά.
-Ούτε δήλωση έκανε, ούτε άρθρο έγραψε, ούτε τίποτα τέτοιο η "βασίλισσα της ποπ", σύμφωνα με τον μικρό μας Ουμπέρτο Έκο. Απλά θα δώσει "ταυτόχρονα" συναυλίες ηγούμενη της βρετανικής καμπάνιας για την προστασία του κλίματος.
-Ααα, δηλαδή εκτός από συναυλία θα δούμε και σε πρώτη ζωντανή επίδειξη το πείραμα της Φιλαδέλφειας. Τη μια θα βλέπεις τη Madonna να τραγουδάει στο Λονδίνο, σε ένα δευτερόλεπτο να'σου τη στη Νέα Υόρκη, Τόκυο, και όπου γουστάρεις. Να κλείσουμε εισητήρια, τι Κόπερφιλντ και μαλακίες. Η Madonna είναι ο νέος Χουντίνι, μη σου πω Γκάνταλφ. Και για πες που θα ξεκινήσει το επιστημονικό επίτευγμα των ταυτόχρονων συναυλιών Μαντόνας;
-Ο Έκο μας μάς ενημερώνει ότι θα γίνει στο ιστορικό Wembley Stadium και ότι εκεί θα βρεθούν διάφοροι καλλιτέχνες για τον ιερό σκοπό.
-Μισό. Δυο απορίες. Πρώτον, γιατί είπαμε είναι ιστορικό αυτό το στάδιο;
-Καλα τώρα με δουλεύεις; Εκεί δεν είχε παίξει ο Παναθηναϊκός σε έναν τελικό UEFA ή κάτι τέτοιο πριν 30 χρόνια; Γιατί νομίζεις το διαλέξανε; Που είναι μεγάλο; Από την ιστορική του αξία. Γιατί ο άντρας της Μαντόνας είναι και κρυφοβάζελος.
-Κι αυτό ο συντάκτης-επαναστάτης το γράφεί;
-Όχι αυτό το συμπέρανα μόνος μου. Η δεύτερη απορία σου;
-Ο σκοπός αυτός, που σύμφωνα με το συντάκτη μας είναι ιερός, πόσο ιερός είναι; Δηλαδή αμα δε γίνει η συναυλία θα μείνει ανύπαντρο το κλίμα; Γιατί σαν single με ενδιαφέρει η αποκατάσταση του κλίματος, μη με βλέπεις έτσι.
-Δεν ξέρω, μάλλον θα πρέπει να ρωτήσουμε τον Χέμινγουέι μας για αυτή τη φαντασμαγορική συναυλία, όπως την αποκαλεί.
-Καλά είναι διάνοια ο άνθρωπος. Μου γεννήθηκε και άλλη απορία, κι άλλο food for thought. Μήπως τελικά να προτείνουμε στο συντάκτη του άρθρου μια θέση στην Ακαδημία ή να ηγηθεί ενός think tank για το μέλλον του πλανήτη;
-Άσε τα μεγαλεπήβολα και πες και την τελευταία απορία σου, γιατί έχω και δουλειές.
-Ρε παιδί μου, αφού απ΄ ό,τι καταλαβαίνω ο συντάκτης μας βλέπει και στο μέλλον, πόσο φαντασμαγορική θα είναι η συναυλία; Λίγο; Πολύ; Μισές δουλειές κάνει. Γιατί άμα δεν είχε το χάρισμα θα με έτρωγε η διερώτηση. Άμα βρέξει, θα είναι πάλι φαντασμαγορική η συναυλία; Ή άμα χαλάσει κανένα φως; Γιατί είναι και ιστορικό το στάδιο, μη ξεχνιόμαστε!
-Να σου λείπουν οι ειρωνίες! Όσα δε φτάνει η αλεπού... Θα πέθαινες να είχες την έκτη αίσθηση και την πένα του συντάκτη που έγραψε αυτό το αριστούργημα.
-Ναι, τρέχω να κρεμαστώ από ένα κλήμα.

Τινέιτζερ ξανά

-Πότε βγήκες τελευταία φορά σε μαγαζί όπου η κατα μέσο όρο ηλικία των θαμώνων ξεπερνούσε κατά τουλάχιστον πέντε χρόνια τη δική σου;
-Πολύ περίπλοκα το έθεσες πάλι, αλλά δε θυμάμαι. Συνήθως αποφεύγω τέτοια μέρη. Κάτι με πιάνει. Πες το φόβο ότι δεν μπορώ να ξεγελάσω το χρόνο; Κάπως έτσι. Γιατί;
-Βρίσκομαι σε club (αγγλικού) πανεπιστημίου με δυο φίλες΄ 25 και 28, και η μέση ηλικία στο indie πάρτυ είναι 20. Μου ζητάνε ταυτότητα στην είσοδο (σαν απόδειξη ότι είμαι άνω των 18) και πετάω στα σύννεφα. Ούτε στα 18 μου δε με περνούσανε για 18, τουλάχιστον 20 λέγανε δείχνω, και τώρα με ένα πιο ανοιχτόχρωμο μαλλί και πιο rock-indie εμφάνιση ξεγελάμε το χρόνο και τους πορτιέρηδες; Ρίχνω μια ματιά πίσω και έχουν ζητήσει και στις φίλες μου ταυτότητα. Κουφάλα χρόνε και πορτιέρηδες, απόψε θα πεθάνετε παρέα! Στα σύννεφα και οι τρεις.
Μέσα, το ίδιο σκηνικό από ηλικίες και μουσική που γουστάρουμε: indie rock με λίγο electro και ελάχιστο rnb. Σχεδόν μόνοι στην πίστα, γουστάρουμε τρελά και του χρόνου του κάνουμε το μνημόσυνο.
Σε μισή ώρα η πίστα έχει γεμίσει, χορεύουμε και τραγουδάμε -μαζί και τα emos και γενικότερα όλη η πιτσιρικαρία που αποτελεί το 90% του πληθυσμού στο venue. Όμως δεν περνάει πολλή ώρα για να αρχίσουν τα παρατράγουδα. Τα πιτσιρίκια έχουν αρχίσει να πίνουν και να κάνουν... ε, ό,τι κάναμε και εμείς στην ηλικία και στη φάση τους. Ένα ποτήρι μπύρας χύνεται στο πόδι της φίλης μου από μηρό μέχρι φτέρνα, το αριστερό μου πόδι έχει λιώσει από το απρόσεχτο παραπάτημα των πιτσιρικιών και η δεύτερη φίλη έχει φάει το σπρώξιμο της ζωής της. Βάλε και δυο-τρια αγάμητα εσαεί 19χρονα να στην πέσουνε, σε δέκα λεπτά είμαστε έξω. Ξενέρωμα. Θυμόμαστε γιατί δεν είμαστε ακόμα στο πανεπιστήμιο. Ωραίο το στιγμιαίο συναίσθημα του να ξεγελάς τον χρόνο, αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα ιδανικό. Δίδαγμα;
-Μην βγαίνεις σε μαγαζιά που ο μέσος ηλικιακός όρος δεν ξεπερνά τα 25;
-Όχι άσχημα. Βαθύτερο;
-Πες το. Κουράστηκα.
-Το χρόνο μπορείς να τον ξεγελάσεις εύκολα, αγάπη, όπως και τους πορτιέρηδες και τα πιτσιρίκια. Το δύσκολο είναι να ξεγελάσεις τον εαυτό σου.
-Βαθύ.
-Σαν το τραύμα στο πόδι μου. Γαμώ τα emos μου!

Burberry Τερζής

-Μετά από 8 γεμάτες ημέρες διακοπές του Πάσχα στην πατρώα γη ένα μελαγχολικό συναίσθημα με κατακλύζει. Κάτι μου λείπει ήδη.
-Τι είναι, ξενιτεμένε; Ο Πασχάλης μήπως;
-Όχι. Εντάξει, ένας είναι ο Πασχάλης αλλά νομίζω και με τον Justin Timberlake και τη Fergie θα την παλέψω για ένα σύντομο διάστημα.
-Τι είναι Τζάστιν Τίμπερλεϊκ και Φέργκι;
-Αυτοί είναι κάτι σαν Πασχάλης στη δημοσιότητα και το θαυμασμό του κόσμου αλλά για φωνή και όγκο χρειάζονται 5 Justin και 5 Fergie για να κάνουν έναν Πασχάλη.
-Απ΄ ό,τι καταλαβαίνω δεν είναι ο Πασχάλης που σου λείπει.
-Καλά κατάλαβες.
-Ίσως το Πάσχα των πολιτικών αρχηγών; Δε πιστεύω ο Μπλερ και ο Κάμερον-πως τον λένε αυτόν με την περίεργη μούρη- να τσουγκρίζουν αυγά με τη χάρη του Κωστάκη και του Γιωργάκη;
-Βασικά αυτοί τα τσουγκρίζουν μόνο στις απόψεις τους για διάφορα άσχετα θέματα -και αυτές πολύ σπάνια πλέον- αλλά πάλι δεν είναι αυτό που θα μου λείψει. Αν και η ιδέα του Blair με κόκκινο αυγό και να τρώει κοκορέτσι με τα χέρια μου γαργαλάει το εγκεφαλικό στέλεχος να πω τη μαύρη αλήθεια.
-Τώρα που το είπες, μήπως το πασχαλινό φαγοπότι, δηλ. αρνί, κοκορέτσι, γαρδούμπα ίσως;
-Μπα. ΟΚ, κοκορέτσι δεν έχουμε στο Λονδίνο αλλά με λίγη καλή διάθεση όλα γίνονται.
-Ε τι είναι τότε;

Ανεβαίνω στο μετρό για αεροδρόμιο. Ο καιρός τέλειος, ο Τερζής ακόμα αντοιχεί στα αυτιά μου και το κοκορέτσι στον ουρανίσκο μου. Κοιτάω τον κύριο απέναντί μου. Μαλλιά που σιγά σιγά τον εγκαταλείπουν, το κινητό έχει γίνει ένα με το αυτί, κοιτάζω το γιακά του πουκαμίσου και τρώω τη φλασιά. Βγάζω το κινητό και με τις εναπομείνασες μονάδες στο ελληνικό αριθμό καλώ γρήγορα...

-Το βρήκα!
-Νομίζω κι εγώ! Το σκεφτόμουνα όλο το απόγευμα. Mήπως ο Μπέρμπερης;
-Wow! (γουάου). Πώς το σκέφτηκες;
-Ε βλέπεις μόνο εδώ τον φοράμε έτσι στυλάτα. Όσο μπέρμπερη και να φορέσεις στο Λονδίνο μπέρμπερη attitude δε βρίσκεις πουθενά.
-Η αλήθεια είναι ότι δε βρίσκεις. Άντε bye! Αν βρεις κανένα καλό μπέρμπερη να μου στείλεις, γιατί όσο να ναι έχουμε και έλειψη στο Λονδίνο.
-Να σου στείλω καλύτερα το τελευταίο CD του Πασχάλη;
-Χωρίς συζήτηση!!

Μπερμπερελλάδα

-Στο χω πει ότι η πατρίδα δεν παραλείπει σε κάθε μου ταξίδι να ικανοποιεί και να ανανεώνει την περιέργειά μου.
-Περιέργεια; Τι περιέργεια;
-Θα δεις, παιδί μου. Κάθε φορά που την επισκέπτομαι, η Ελλάδα μου δίνει ανάμεσα σε άλλους και ένα λόγο να να κάνει την αρχή του ταξιδιού μου πιο συναρπαστική. Δε με απογοητεύει ποτέ η πατρίδα.
-Συναρπαστική; Γιατί;
-Σου εξηγώ αμέσως.
11 το βράδυ καταφθάνω στο Ελ. Βενιζέλος και ο εκδότης (εισητηρίων) ενημερώνει τον άρτι αφιχθέντα Ινδό πελάτη ότι δεν είναι τράπεζα και ότι δεν μπορεί να βρει ρέστα από χαρτονόμισμα των 50 ευρώ. Ο Ινδός σκέφτεται ότι μάλλον είναι παράλογο που ο εκδότης νόμιζε ότι πέρασε το κιόσκι του για την HSBC αλλά δε λέει τίποτα παρά ότι μόλις έφθασε απο την Ινδία και έχει μόνο χαρτονομίσματα των 50 ευρώ -που τα βρήκε με την πείνα που τρώει την προσφιλή και βαθιά θρησκευόμενη χώρα ένας θεός το ξέρει. Κι όμως κανένα στοιχείο ακόμα να ηρεμήσει την περιέργειά μου.
Δεύτερη μέρα και μπαίνω στο τραμ. Δώστο μου, λαέ μου, ξέρω ότι δε θα με απογοητεύσεις. Τι είναι αυτή τη φορά; Την προηγούμενη ήταν τα αχτένιστα off-bed wannabe μαλλιά. Πιο πριν και για χρόνια τα Ray-Bans. Κάποια στιγμή όταν νομίζω έμενα ακόμη Ελλάδα οι louis vitton. Τι θα με κάνει υπερήφανο αυτή τη φορά; 'Ανοιξε μαθαίνω H&M στην Αθήνα. Προβληματίζομαι. Λες να έχει πέσει τοσο χαμηλά το έθνος; Όχι. Μη μου πεις ότι το καινούριο τρέντ είναι τα κακοσουλούπωτα ρούχα της Madonnas. Τι είναι αυτό που σε τρώει κείνο που σε σώζει, αρχαίο πνεύμα αθάνατο;
Μετά από πέντε λεπτά -δε χρειάζεται και περισσότερο η αρχοντιά για να φανεί- το ερώτημά μου βρήκε την απάντηση που περίμενε.
Ο Μπέρμπερης.
Τσάντα, στέκα μαλλιών, κασκόλ, ομπρέλλα Burberry. Το 50 % των επιβατών του τραμ είναι λες και μόλις βγήκε από κατάστημα ρούχων στην Oxford Street.
Πώς δεν το σκέφτηκα; Ποιά άλλη μάρκα ρούχων φωνάζει από χιλιόμετρα τι είναι και ότι ο κάτοχός της είναι κλασσάτος και ξέρει να φροντίζει τον εαυτό του; Και ότι το ψαξε καλά αυτό που φοράει; Φυσικά αυτή η μάρκα που φοράει το μισό βαγόνι του τραμ.
Θα κατέβω. Δεν είμαι ικανός να συγκαταλέγομαι σε αυτή την ανώτερη - τι αρεία και μαλακίες- κρόνια θα τη χαρακτήριζα, φυλή. (όπως και να το κάνεις ο Κρόνος είναι και πιο large πλανήτης). Ναι, το ξέρω ότι το άρειος δε βγαίνει από τον Άρη, αλλά μάλλον οι Λονδρέζοι μου στο τραμ δεν το ξέρουνε. Οπότε κατεβαίνω ο ταπεινός γήινος και κατευθύνομαι στο περίπτερο για τσιγάρα. Ευτυχώς έχω ψιλά και δε θα την ακούσω από τον περιπτερά, που μάντεψε τι φοράει.