Τα κορμιά και τα μαχαίρια ή Βόδις

-Ξεσηκώσου από τον καναπέ και φύγαμε για Γκάζι

-Μεσημεριάτικα, τρελλάθηκες; Το βράδυ πάει ο κόσμος για ποτό

-Ποιο ποτό, βρε αλκοόλα, μίλησα εγώ για ποτό; Δε θα πάμε να μπεκροπιείς, θα πάμε να μορφωθείς, να μάθεις για τις λειτουργίες του ανθρώπινου σώματος, που, κατ΄ ευφημισμόν κι εσύ έχεις. Στα Βόδις θα πάμε!

-Τα βόδις τι είναι; Ινστιτούτο αδυνατίσματος; Γιατί αν είναι και να μην πιω και να ψοφήσω της πείνας και στη γυμναστική να μου το πεις να μη σηκωθώ από τη ντιβανοκασέλα άσκοπα.

-Καλά έχει βουήξει η Αθήνα με την έκθεση των σωμάτων, βόδι, κι εσύ κοιμάσαι;

-Κάτσε, κάτσε, γιατί κάτι έχει πάρει το μάτι μου σε κάτι γιγαντοαφίσες. Δεν πιστεύω να θες να πάρουμε τις στράτες για να πάμε να δούμε εκείνα τα ξεκοιλιασμένα, επεξεργασμένα, στιλβωμένα, φινιρισμένα πτώματα Κινέζων που εκτίθενται ωσάν εκατόμβη Τουταγχαμώνων στο Γκάζι!

-Εκεί ακριβώς θα πάμε, για να δεις από τι αποτελείσαι, πώς λειτουργεί ο οργανισμός σου, πώς στο διάολο τη ζούμε αυτή τη ρημάδα τη ζωή...

-Πρώτον δε θα δω πώς λειτουργεί ο οργανισμός μου, αλλά πώς δε λειτούργησε ο οργανισμός του άμοιρου του αζήτητου Κινέζου, που κατάντησε μετά θάνατον έκθεμα βορά στα μάτια της κυρά Κατίνας και του κυρ Περικλή. Δεύτερον, άμα ήθελα να ξέρω πως λειτουργεί το σώμα μου να ξεστραβωνόμουνα στην Ανθρωπολογία στο Γυμνάσιο, που έτρεχα για καφέδες και μπουγάτσα Παρασκευή πρώτη ώρα. Και τρίτον και κυριότερον, εσένα πώς θα σου φαινόταν, αφού αποδημήσεις εις Κύριον, να μη σε αναζητήσει κανείς συγγενής, φίλος, γνωστός ή και άγνωστος, και να σε βρει μια ορδή ανθρωπωφάγων σχιστομάτηδων αλεπούδων-γιατρών, να εγχύσουν στο κορμί σου ό,τι γουστάρουν, να το κόψουν, να το ράψουν και μετά να το πάνε και τουρνέ στην επαρχία;
-Κοίτα να δείς, εγώ τα μαχαίρια τα φοβάμαι γενικώς, αλλά αν είναι το σώμα μου να βοηθήσει στην επιστήμη και στη γνώση...

-Ποια γνώση και επιστήμη, βρε αρχάνθρωπε των Πετραλώνων, που εσένα περίμενε η ιατρική μετά το Γιακούμπ για να προκόψει. Το παιχνίδι, βλέπεις είναι ότι το κορμί το δικό σου θα βοηθήσει ανθρωποφάγα μάτια και ευρωφάγες τσέπες (γύρω στα 16 ευρώ το εισιτήριο αν δεν απατώμαι), κι ενώ εσύ θα συνδιαλέγεσαι με τον Επίκουρο και τον Κωνσταντάρα εκεί ψηλά στο περιβόλι του ουρανού, άλλοι εδώ κάτω θα κάνουνε νεκρόφιλο τσιμπούσι με το φουτουριστικό, πλέον, σαρκίο σου.

-Τελικά, ξέρεις τι λέω; Επειδή με το χαρακτήρα που΄χουμε δεν αποκλείεται να καταλήξουμε κι εμείς στα αζήτητα και μετά ποιος ξέρει, έκθεμα στο MOMA ή στην Tate Modern...

-Ναι, εσένα περιμένανε...

-Να πάμε να το ποτίσουμε το κορμί κανένα ξίδι το βράδυ και άστα Βόδις να περιμένουν.

-Έτσι σε θέλω. Ανυπότακτο!

-Κι εμένα όμως το σώμα ποιος θα μου μάθει πώς δουλεύει;

-Θα σου πάρω εγώ στη γιορτή σου το "Μια φορά κι έναν καιρό ήταν το άνθρωπος" για το ανθρώπινο σώμα, που είναι και καρτούν και θα σου είναι πιο εύπεπτο. Τι λες;

-Αναμνήσεις απ΄τα έιτις; Καλά, γι΄αυτά να κόψω όντως φλέβα!

*Δίδαγμα της ημέρας: Οι φίλοι που παραμένουν στην Αθήνα τα τριήμερα-εθνικές επετείους-αργίες είναι ανεκτίμητοι!