Το 2007 ξεκίνησε και φεύγει με τους βίαιους θανάτους δυο «ιστορικών» ηγετών χωρών του μουσουλμανικού κόσμου. Αφ’ ενός την Πρωτοχρονιά του 2007 ο απόηχος του απαγχονισμού του για δεκαετίες δυνάστη του Ιράκ Σαντάμ Χουσεΐν και πριν από τρεις ημέρες η στυγνή δολοφονία της αμφιλεγόμενης πρώην πρωθυπουργού του Πακιστάν Μπεναζίρ Μπούτο σόκαραν την υφήλιο που παρακολουθεί τα τεκτενόμενα στην ασιατική ήπειρο αλλά και παγκοσμίως. Σίγουρα οι απόψεις όσο αμφιθυμικές και να είναι δεν είναι οι ίδιες για τους δυο προαναφερθέντες ηγέτες, με τον Σαντάμ να φτάνει ζενίθ αντιδημοτικότητας. Όσο όμως μισητός και να ήταν σίγουρα οι σκηνές βίντεο κινητού τηλεφώνου του απαγχονισμού του που έκαναν το γύρο του internet και συνεπώς του κόσμου προκάλεσαν πρωτοφανές σοκ. Όπως και τις ημέρες που διανύουμε σε μια άλλη πολύπαθη μουσουλμανική χώρα, το Πακιστάν, προκάλεσε σοκ αλλά και αναταράξεις απρόβλεπτης εξέλιξης η εν ψυχρώ δολοφονία της επαναπατρισμένης ηγέτιδας του Λαϊκού Κόμματος και υποψηφίας στις προγραμματισμένες για τον Ιανουάριο εκλογές.
Δυστυχώς πέραν της απώλειας των δυο ηγετών τα αποτελέσματα από τον χαμό τους, και πώς θα μπορούσαν να είναι άλλωστε, απέβησαν πυροκροτητές δυσμενών εξελίξεων, βίας και ακόμα μεγαλύτερης αστάθειας στα δυο κράτη. Ίσως για το Πακιστάν είναι νωρίς να μιλήσει κανείς αλλά η κατάσταση ήταν δυσοίωνη ακόμα και πριν το χαμό της Μπούτο.
Δεν μπορεί όμως να μην παρατηρήσει κανείς πως ζούμε σε έναν κόσμο που αλλάζει. Δυο άνθρωποι οι οποίοι έχουν συνδεθεί όσο λίγοι με τις ιστορίες των χωρών που κυβέρνησαν, αλλά και του κόσμου του ίδιου, έφυγαν βίαια, αφήνοντας πίσω λαούς πεινασμένους, οργισμένους και σίγουρα λιγότερο ήρεμους, σίγουρους και αισιόδοξους για το μέλλον.
Το 2008 θα αποχωρήσει και ένας άλλος ηγέτης ο οποίος για οχτώ σχεδόν έτη συνέδεσε το όνομά του με πράξεις που θα θυμούνται πολλοί και για καιρό. Ο ηγέτης αυτός δεν θα φύγει βίαια εκτός απροόπτου αλλά με το πέρας της θητείας του ως προέδρου της υπερδύναμης. Ο βίος και πολιτεία του Τζωρτζ Μπους Τζούνιορ είναι γνωστά και σίγουρα αξέχαστα. Προσωπικό μου συμπέρασμα ότι όλη μαζί η οχτάχρονη θητεία του ήταν τόσο αιμοβόρα όσο του Σαντάμ και τόσο αδύναμη και αποτυχημένη στους στόχους της όσο της Μπούτο. Όμως στα πολιτισμένα έθνη οι ηγέτες φεύγουν έτσι. Αναρωτιέται κανείς αν θα’ πρεπε να υπάρχουν δικλίδες στη νομοθεσία και στους εκλογικούς νόμους ώστε να μπορούν να φύγουν πριν της ώρας τους από τους θώκους που κατέχουν άνθρωποι σαν τον Μπους. Και με την απορία θα μείνει.
Sunday, December 30, 2007
Saturday, December 29, 2007
Άι.... Βασίλη!!
-Χρόνια πολλά και ευτυχισμένο το νέο έτος!
-Κάτσε, έχουμε τρεις μέρες ακόμα, αν είναι όμως ο νέος έτος να είναι σαν τον παρόντα με βλέπω να τρέχω για ηρεμιστικά από των Φώτων.
-Γιατί;
-Τι γιατί μωρέ; Μου’ χουν γίνει τα νεύρα ζαρτιέρες. Έκατσα δυο βδομάδες να ηρεμήσω και αν δεν ανοίξω την telé και δεν πέσω πάνω σε πλάνο εκείνου του χοντρού τύπου με το μουστάκι κάτι κακό θα γίνει.
-Ποιού τύπου;
-Αυτού, μωρέ, που είναι σαν ταβερνιάρης στη Χασιά και που έσκασε σαν κιοφτές από τον 4ο και επέζησε; Έχω μάθει κάθε λεπτομέρεια. Η Μαριάννα Πυργιώτη μπροστά μου είναι Μπήλιω Τσουκαλά.
-Καλά για το Ζαχόπουλο λες; Εδώ έγινε της κακομοίρας, σκάνδαλα, μίζες, φάγανε εκατομμύρια του Υπουργείου Πολιτισμού και εσύ απαθής;
-Καλά να το δεχτώ, ότι έγινε η Αποκάλυψη. Εγώ τι φταίω που ανοίγω τηλεόραση και πέφτω συνέχεια πάνω στον ξάδερφο του Οβελίξ να μοιράζει βραβεία μέρα- νύχτα; Καλά άλλο πλάνο δεν έχουνε να ρίξουνε; Γιατί να μη ξέρω που τα μοιράζανε να πάω να πάρω κι εγώ που καημό το’ χει η μάνα μου που το τελευταίο Αριστείο μου ήταν Γ’ Γυμνασίου; Ο Ζαχόπουλος έχει πάρει πιο πολλά πλάνα αυτές τις γιορτές από τον Αϊ-Βασίλη! Και είναι και κονσέρβα. Άσε που όλα τα παιδάκια έχουν πάθει πολιτισμικό σοκ. Ρώτησα τον οχτάχρονο ανηψιό μου τι δώρο θέλει φέτος να του φέρει ο Αϊ-Βασίλης και μου λέει “έναν αποχαρακτηρισμό αρχαιολογικού χώρου”. Και του Αϊ-Βασίλη τα νεύρα τσατάλια, σύνολο δυο ως τώρα.
Άσε που έχω πάρει 5 κιλά.
-Αυτά είναι από τα γλυκά και τις γαλοπούλες.
-Σκατά. Κι αυτά από το σκάνδαλο Ζαχόπουλου είναι. Τον βλέπω πρώτο πλάνο μόλις ανοίξω τηλεόραση και έχω μια ακαταμάχητη έλξη να παραγγείλω κοκορέτσι, σπληνάντερο, κοψίδια και γενικότερα menu χασαποταβέρνας. Ε, και σπίτι είμαι, οπότε τα παραγγέλνω!
-Τώρα αυτός ο τύπος λένε ότι είχε κάνει τα τέρατα τόσα χρόνια. Επειδή ο ανηψιός σου δεν ξεχωρίζει το Ζαχόπουλο από τον Αϊ-Βασίλη και επειδή εσύ είσαι κοιλιόδουλος θα το αφήσουμε το θέμα να περάσει έτσι;
-Να το κάνετε το θέμα ό,τι θέλετε. Εγώ πειράζει που ο μόνος χοντρός που ανέχομαι να βλέπω στην τηλεόραση αυτές τις μέρες είναι ο Αϊ- Βασίλης κι αυτός σε περιορισμένες εμφανίσεις; Και τώρα που το θυμήθηκα, σ’ αφήνω γιατί έχω να γράψω και γράμμα.
“Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
Είμαι σίγουρος πως μόνο εσύ με καταλαβαίνεις….”
-Κάτσε, έχουμε τρεις μέρες ακόμα, αν είναι όμως ο νέος έτος να είναι σαν τον παρόντα με βλέπω να τρέχω για ηρεμιστικά από των Φώτων.
-Γιατί;
-Τι γιατί μωρέ; Μου’ χουν γίνει τα νεύρα ζαρτιέρες. Έκατσα δυο βδομάδες να ηρεμήσω και αν δεν ανοίξω την telé και δεν πέσω πάνω σε πλάνο εκείνου του χοντρού τύπου με το μουστάκι κάτι κακό θα γίνει.
-Ποιού τύπου;
-Αυτού, μωρέ, που είναι σαν ταβερνιάρης στη Χασιά και που έσκασε σαν κιοφτές από τον 4ο και επέζησε; Έχω μάθει κάθε λεπτομέρεια. Η Μαριάννα Πυργιώτη μπροστά μου είναι Μπήλιω Τσουκαλά.
-Καλά για το Ζαχόπουλο λες; Εδώ έγινε της κακομοίρας, σκάνδαλα, μίζες, φάγανε εκατομμύρια του Υπουργείου Πολιτισμού και εσύ απαθής;
-Καλά να το δεχτώ, ότι έγινε η Αποκάλυψη. Εγώ τι φταίω που ανοίγω τηλεόραση και πέφτω συνέχεια πάνω στον ξάδερφο του Οβελίξ να μοιράζει βραβεία μέρα- νύχτα; Καλά άλλο πλάνο δεν έχουνε να ρίξουνε; Γιατί να μη ξέρω που τα μοιράζανε να πάω να πάρω κι εγώ που καημό το’ χει η μάνα μου που το τελευταίο Αριστείο μου ήταν Γ’ Γυμνασίου; Ο Ζαχόπουλος έχει πάρει πιο πολλά πλάνα αυτές τις γιορτές από τον Αϊ-Βασίλη! Και είναι και κονσέρβα. Άσε που όλα τα παιδάκια έχουν πάθει πολιτισμικό σοκ. Ρώτησα τον οχτάχρονο ανηψιό μου τι δώρο θέλει φέτος να του φέρει ο Αϊ-Βασίλης και μου λέει “έναν αποχαρακτηρισμό αρχαιολογικού χώρου”. Και του Αϊ-Βασίλη τα νεύρα τσατάλια, σύνολο δυο ως τώρα.
Άσε που έχω πάρει 5 κιλά.
-Αυτά είναι από τα γλυκά και τις γαλοπούλες.
-Σκατά. Κι αυτά από το σκάνδαλο Ζαχόπουλου είναι. Τον βλέπω πρώτο πλάνο μόλις ανοίξω τηλεόραση και έχω μια ακαταμάχητη έλξη να παραγγείλω κοκορέτσι, σπληνάντερο, κοψίδια και γενικότερα menu χασαποταβέρνας. Ε, και σπίτι είμαι, οπότε τα παραγγέλνω!
-Τώρα αυτός ο τύπος λένε ότι είχε κάνει τα τέρατα τόσα χρόνια. Επειδή ο ανηψιός σου δεν ξεχωρίζει το Ζαχόπουλο από τον Αϊ-Βασίλη και επειδή εσύ είσαι κοιλιόδουλος θα το αφήσουμε το θέμα να περάσει έτσι;
-Να το κάνετε το θέμα ό,τι θέλετε. Εγώ πειράζει που ο μόνος χοντρός που ανέχομαι να βλέπω στην τηλεόραση αυτές τις μέρες είναι ο Αϊ- Βασίλης κι αυτός σε περιορισμένες εμφανίσεις; Και τώρα που το θυμήθηκα, σ’ αφήνω γιατί έχω να γράψω και γράμμα.
“Αγαπητέ Άγιε Βασίλη,
Είμαι σίγουρος πως μόνο εσύ με καταλαβαίνεις….”
Sunday, December 23, 2007
2007 λόγοι για να πεις αντίο
Σε πάω ένα χρόνο πίσω, αναγνώστη, 30 Δεκεμβρίου του σωτηρίου 2006. Στις διακοπές μου στην Αθήνα ερχόμενος από Λονδίνο τότε, σε ένα τάνγκο μπαρ ή κάτι τέτοιο ξενέρωτο τελοσπάντων στο Κολωνάκι, με μια φίλη πίνουμε και συζητάμε για τη χρονιά που πέρασε κι αυτήν που ερχόταν. Η φίλη και μια αντιπαθέσταση υπεροπτικη καινούρια κολλητή της -από μια σειρά 4-5 διαδοχικών "κολλητών" της μες στο 2007- με διαβεβαιώνουν ότι τα άστρα και τα ζώδια συμφωνούν ότι το 2007 θα είναι δυσοιωνότερο από κάθε τελευταία χρονιά. Κάτι με τους αριθμούς, τα άστρα και συναφείς σολομωνικές που η δηθενιά του τρέντυ στυλ τούς επιτρέπει μέχρις ένα σημείο, μη σου πω το επιβάλλει κι όλας.
Έρχεται το 2007 λοιπόν, αναγνώστη, και ω του θαύματος οι προβλέψεις των δυο Μαγισσών της Σμύρνης επιβεβαιώνονται πέραν κάθε προσδοκίας. Από πού θες να το πιάσω; Αισθηματικά; Επαγγελματικά; Οικονομικά; Προσωπικά; Πάσης φύσεως -ικά σκατά! Επιστέγασμα η επιστροφή μου από την Αγγλία και η αναμονή κατάταξης στα ελληνικά στρατά, που όπως και να το κάνεις ευχάριστη εξέλιξη δεν τη λες, τη λες; Κατά τις δυο-τρεις επισκέψεις μου από το Λονδίνο λοιπόν κατά τη διάρκεια του 2007, η φίλη χαμένη στις δουλειές, τις υποχρεώσεις και τις παρέες με φίλες του προαναφερθέντος τύπου. Και σε διακοπές, εκδρομές και γενικότερα ό,τι μπορούσε να την κρατήσει από το να κάνει ένα βήμα για να με δει και να τα πούμε. Μόνη εξαίρεση το καλοκαίρι, όπου την είδα για να με ενημερώσει για το καινούριο της επαγγελματικό βήμα. Και μετά την μόνιμη επανεγκατάστασή μου στην Ελλάδα για να μου δώσει την πρόσκλησή μου για τα εγκαίνια του γραφείου της. Και για να δεις πως ο Θεός αγαπάει και το νοικοκύρη, που αυθαίρετα θα ορίσουμε εμένα ως τέτοιο, αναγνώστη μου, τα εγκαίνια πέφτουν μια μέρα μετά τα γενέθλιά μου. Στα οποία γενέθλια φυσικά προσκαλώ την εν λόγω φίλη, και η οποία δεν παρευρίσκεται διότι ένας εκ των τριών ιδιοκτητών του venue που τα έκανα είχε προ καιρού "θίξει ηθικά" την "κολλητή της" που περιέγραψα στην αρχή, και με την οποία εν τω μεταξύ είχαν πλακωθεί και δε μιλιόντουσαν πλέον. Έτερον εκάτερον. Για να δεις όμως τι παιδί κουμπί είμαι εγώ, αναγνώστη, παρευρίσκομαι στο εγκαίνιο την επόμενη μέρα, όπου σημασία δεν έχει η συμπεριφορά της φίλης μου, που ήταν ακραία whatsoever, αλλά το ότι από την ημέρα εκείνη και μέχρι το τέλος του έτους δεν έχει κουνήσει το δαχτυλάκι της για να με ξαναδεί.
Ίσως στο επόμενο επαγγελματικό της βήμα να λάβω μια πρόσκληση. Ίσως και όχι. Το σίγουρο είναι ότι καλύτερο από το να φεύγουν χρόνια που ήταν σκατά, είναι να φεύγουν από τη ζωή σου άνθρωποι που είναι σκατά. Βλέπεις καμιά φορά αυτοί διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ τα καημένα τα έτη είναι πολύ αξιόπιστα. Κρατάνε μόνο 365 μέρες και έξω απ' την παράγκα. Άντε μια μέρα παραπάνω τα δίσεκτα. Στο καλό, 2007!
Έρχεται το 2007 λοιπόν, αναγνώστη, και ω του θαύματος οι προβλέψεις των δυο Μαγισσών της Σμύρνης επιβεβαιώνονται πέραν κάθε προσδοκίας. Από πού θες να το πιάσω; Αισθηματικά; Επαγγελματικά; Οικονομικά; Προσωπικά; Πάσης φύσεως -ικά σκατά! Επιστέγασμα η επιστροφή μου από την Αγγλία και η αναμονή κατάταξης στα ελληνικά στρατά, που όπως και να το κάνεις ευχάριστη εξέλιξη δεν τη λες, τη λες; Κατά τις δυο-τρεις επισκέψεις μου από το Λονδίνο λοιπόν κατά τη διάρκεια του 2007, η φίλη χαμένη στις δουλειές, τις υποχρεώσεις και τις παρέες με φίλες του προαναφερθέντος τύπου. Και σε διακοπές, εκδρομές και γενικότερα ό,τι μπορούσε να την κρατήσει από το να κάνει ένα βήμα για να με δει και να τα πούμε. Μόνη εξαίρεση το καλοκαίρι, όπου την είδα για να με ενημερώσει για το καινούριο της επαγγελματικό βήμα. Και μετά την μόνιμη επανεγκατάστασή μου στην Ελλάδα για να μου δώσει την πρόσκλησή μου για τα εγκαίνια του γραφείου της. Και για να δεις πως ο Θεός αγαπάει και το νοικοκύρη, που αυθαίρετα θα ορίσουμε εμένα ως τέτοιο, αναγνώστη μου, τα εγκαίνια πέφτουν μια μέρα μετά τα γενέθλιά μου. Στα οποία γενέθλια φυσικά προσκαλώ την εν λόγω φίλη, και η οποία δεν παρευρίσκεται διότι ένας εκ των τριών ιδιοκτητών του venue που τα έκανα είχε προ καιρού "θίξει ηθικά" την "κολλητή της" που περιέγραψα στην αρχή, και με την οποία εν τω μεταξύ είχαν πλακωθεί και δε μιλιόντουσαν πλέον. Έτερον εκάτερον. Για να δεις όμως τι παιδί κουμπί είμαι εγώ, αναγνώστη, παρευρίσκομαι στο εγκαίνιο την επόμενη μέρα, όπου σημασία δεν έχει η συμπεριφορά της φίλης μου, που ήταν ακραία whatsoever, αλλά το ότι από την ημέρα εκείνη και μέχρι το τέλος του έτους δεν έχει κουνήσει το δαχτυλάκι της για να με ξαναδεί.
Ίσως στο επόμενο επαγγελματικό της βήμα να λάβω μια πρόσκληση. Ίσως και όχι. Το σίγουρο είναι ότι καλύτερο από το να φεύγουν χρόνια που ήταν σκατά, είναι να φεύγουν από τη ζωή σου άνθρωποι που είναι σκατά. Βλέπεις καμιά φορά αυτοί διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ τα καημένα τα έτη είναι πολύ αξιόπιστα. Κρατάνε μόνο 365 μέρες και έξω απ' την παράγκα. Άντε μια μέρα παραπάνω τα δίσεκτα. Στο καλό, 2007!
Subscribe to:
Posts (Atom)