Προβληματίζομαι τελευταία, αναγνώστη, γιατί κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ, που λέει και ο Καβάφης. Γιατί κατά το "τι Λωζάνη τι Κοζάνη", μπορείς να μου πεις τι Λονδίνο τι Αθήνα; Ποια η διαφορά;
Η Ελλάδα δε μου λείπει, δεν προλαβαίνω δηλαδή, γιατί τη βλέπω παντού εδώ. Στα κτίρια, στα πανεπιστήμια, στις ελληνικές και κυπριακές γειτονιές του Βόρειου Λονδίνου, στις κονσέρβες γίγαντες και ντολμαδάκια γιαλαντζί του συνοικιακού μπακάλη, που είτε το πιστεύεις είτε όχι ανθεί στην Αγγλετέρα, νέες δόξες γνωρίζει.
Αφήνοντας ένα dvd στο "Blockbusters" πάω πριν από λίγο για τσιγάρα στο διπλανό μαγαζί. Και ο μαγαζάτωρ έχει βάλει το i-pod του το nano στα ηχεία και τι ακούω; Τσικουλάτα-τσικιντάι-άιντι μάλε. Ξανθιώτη ακούω, αναγνώστη, χώνεψέ το, να σου φέρω και μια σόδα. Και ξέρεις που καταλήγω; Ότι τι Αθήνα, τι Λονδίνο, σημασία δεν έχει και πολύ. Την ποιότητα τύπου "τσικουλάτα" και γενικότερα ό,τι γουστάρεις μπορείς να το βρεις παντού. Και όπως λέει και το παλιό καλό ποδοσφαιρικό και όχι μόνο σύνθημα, ολόκληρος ο κόσμος "ένα μπουρδέλο είμαστε".
No comments:
Post a Comment