Αυτοχαστουκίζομαι, αναγνώστη, δεν το βλέπεις, αλλά το κάνω. Το ξέρω, έχεις καιρό να με διαβάσεις, αλλά ένας συγκλονισμός έχει διαπεράσει το νευρικό μου σύστημα και δε λέει να περάσει. Μη το γελάς καθόλου, δε θα τη βγάλω καθαρή. Θα μου πεις γιατί τέτοια σύγχηση. Θυμάσαι που διαμένω τα τελευταία χρόνια, αναγνώστη μου; Ναι, στο Λονδίνο, καλά το θυμάσαι. Ε λοιπόν εδώ συνέβη κάτι που άμα στο πω θα πάθεις τον ίδιο ντουβρουτζά κι εσύ μη σου πω και μεγαλύτερο, γιατί εγώ έχω μάθει όσο να' ναι και στα βάσανα της ζωής ενώ εσύ με τα γαλλικά και τα πιάνα σου από παιδί όχι.
Πάει ο Τόνης, αναγνώστη μου, πάει μας τελείωσε να' ταν κι άλλος. Δε θέλω "ποιος Τόνης". Ένας ήτανε ο Τονης, αναγνώστη, ο Πράιμ Μίνιστερ ντε, ο Μπλερ. Παραιτήθηκε το παλικάρι προχθές και τη θέση του πήρε εκείνος ο μουντρούχος ο μαμούχαλος ο Γκόρντον Μπράουν. Και πριν περάσω σε έναν μικρό φόρο τιμής στον απελθόντα Τόνη, έρχομαι να ρωτήσω για το καινούριο φρούτο. Μα είναι όνομα αυτό για πρωθυπουργός; Γκόρντον; Μου θυμίζει κάτι σε τυρογαριδάκι, κάτι σε γκοφρέτα, προϊόν καταστήματος ψιλικών τελοσπάντων. Άντε στην καλύτερη τον Φλας Γκόρντον, που κι αυτόν πού! Με τέτοια κοιλάρα, αγάπη μου Γκόρντον, άμα κάνεις να κυνηγήσεις υπουργό, μέχρι να τον φτάσεις θα χει γίνει επίτιμος πρόεδρος δημοκρατίας. Άσε τη μάπα του. Μα είναι μούτρα αυτά να βγεις φωτογραφία με το Μπους; Θα ξεχάσω εγώ τον Τόνη, που χαμογέλαγε και άστραφτε το πλάνο; Αφού σου λέει η Μαντόνα, που μένει δυο στενά παρακάτω, ούτε ζωγραφιστό δεν ήθελε να τον δεί. Κάθομαι εγώ και ξεκωλώνομαι τριάντα χρόνια να χτίσω καριέρα και έρχεσαι εσύ ένας απλός πρωθυπουργός και με ένα εσταντανέ τρία τέταρτα μου κλέβεις τη δόξα; Ουστ, παιδί της Κρεστ! Άσε που η Posh και η Γκουίνεθ Πάλτροου πιο πριν από τον Μπους στείλανε συγχαρητήριο τηλεγράφημα σ' αυτόν τον κακορίζικο τον Γκόρντον. Το δε Γιώργη το Μπους τον κρατάνε με τα ηρεμηστικά. Εδώ το χει να βομβαρδίσει κανένα Ιράν να του φύγει ο καημός.
Γιατί ο Τόνης δεν ήταν απλός πρωθυπουργός, ήταν σταρ. Τι Τζουντ Λω και μαλακίες. Αστέρας. Καλα, μπορεί να κανε και καμιά μαλακία που και που, βλέπε πόλεμο στο Ιράκ, που γάμησε το NHS (το ΕΣΥ της Αγγλετέρας, αδιάβαστε αναγνώστη), αλλά κουτσά στραβά, καλά τα κατάφερε. Και άμα έκανε τη μαλακία, σου σκαγε ένα χαμόγελο και τα ξέχναγες όλα. Ενώ αυτός ο αχώνευτος ο Μπράουν τώρα; Αυτός άντε το πολύ να σου σκάσει μια επιστροφή φόρου 0,1 % και θα πεις και ευχαριστώ. Τουλάχιστον η Μαντόνα κοιμάται ήσυχη. Κάτι είναι κι αυτό.
Ύστατος φόρος τιμής:
Μακρύ ταξίδι κίνησες να πας,
να με θυμάσαι και να μ αγαπάς,
σου κλέβει η Αμερική
πικρό φιλί...
κλαψ!
No comments:
Post a Comment