2007 λόγοι για να πεις αντίο

Σε πάω ένα χρόνο πίσω, αναγνώστη, 30 Δεκεμβρίου του σωτηρίου 2006. Στις διακοπές μου στην Αθήνα ερχόμενος από Λονδίνο τότε, σε ένα τάνγκο μπαρ ή κάτι τέτοιο ξενέρωτο τελοσπάντων στο Κολωνάκι, με μια φίλη πίνουμε και συζητάμε για τη χρονιά που πέρασε κι αυτήν που ερχόταν. Η φίλη και μια αντιπαθέσταση υπεροπτικη καινούρια κολλητή της -από μια σειρά 4-5 διαδοχικών "κολλητών" της μες στο 2007- με διαβεβαιώνουν ότι τα άστρα και τα ζώδια συμφωνούν ότι το 2007 θα είναι δυσοιωνότερο από κάθε τελευταία χρονιά. Κάτι με τους αριθμούς, τα άστρα και συναφείς σολομωνικές που η δηθενιά του τρέντυ στυλ τούς επιτρέπει μέχρις ένα σημείο, μη σου πω το επιβάλλει κι όλας.
Έρχεται το 2007 λοιπόν, αναγνώστη, και ω του θαύματος οι προβλέψεις των δυο Μαγισσών της Σμύρνης επιβεβαιώνονται πέραν κάθε προσδοκίας. Από πού θες να το πιάσω; Αισθηματικά; Επαγγελματικά; Οικονομικά; Προσωπικά; Πάσης φύσεως -ικά σκατά! Επιστέγασμα η επιστροφή μου από την Αγγλία και η αναμονή κατάταξης στα ελληνικά στρατά, που όπως και να το κάνεις ευχάριστη εξέλιξη δεν τη λες, τη λες; Κατά τις δυο-τρεις επισκέψεις μου από το Λονδίνο λοιπόν κατά τη διάρκεια του 2007, η φίλη χαμένη στις δουλειές, τις υποχρεώσεις και τις παρέες με φίλες του προαναφερθέντος τύπου. Και σε διακοπές, εκδρομές και γενικότερα ό,τι μπορούσε να την κρατήσει από το να κάνει ένα βήμα για να με δει και να τα πούμε. Μόνη εξαίρεση το καλοκαίρι, όπου την είδα για να με ενημερώσει για το καινούριο της επαγγελματικό βήμα. Και μετά την μόνιμη επανεγκατάστασή μου στην Ελλάδα για να μου δώσει την πρόσκλησή μου για τα εγκαίνια του γραφείου της. Και για να δεις πως ο Θεός αγαπάει και το νοικοκύρη, που αυθαίρετα θα ορίσουμε εμένα ως τέτοιο, αναγνώστη μου, τα εγκαίνια πέφτουν μια μέρα μετά τα γενέθλιά μου. Στα οποία γενέθλια φυσικά προσκαλώ την εν λόγω φίλη, και η οποία δεν παρευρίσκεται διότι ένας εκ των τριών ιδιοκτητών του venue που τα έκανα είχε προ καιρού "θίξει ηθικά" την "κολλητή της" που περιέγραψα στην αρχή, και με την οποία εν τω μεταξύ είχαν πλακωθεί και δε μιλιόντουσαν πλέον. Έτερον εκάτερον. Για να δεις όμως τι παιδί κουμπί είμαι εγώ, αναγνώστη, παρευρίσκομαι στο εγκαίνιο την επόμενη μέρα, όπου σημασία δεν έχει η συμπεριφορά της φίλης μου, που ήταν ακραία whatsoever, αλλά το ότι από την ημέρα εκείνη και μέχρι το τέλος του έτους δεν έχει κουνήσει το δαχτυλάκι της για να με ξαναδεί.
Ίσως στο επόμενο επαγγελματικό της βήμα να λάβω μια πρόσκληση. Ίσως και όχι. Το σίγουρο είναι ότι καλύτερο από το να φεύγουν χρόνια που ήταν σκατά, είναι να φεύγουν από τη ζωή σου άνθρωποι που είναι σκατά. Βλέπεις καμιά φορά αυτοί διαρκούν περισσότερο από ένα χρόνο, ενώ τα καημένα τα έτη είναι πολύ αξιόπιστα. Κρατάνε μόνο 365 μέρες και έξω απ' την παράγκα. Άντε μια μέρα παραπάνω τα δίσεκτα. Στο καλό, 2007!